چگونه ورزش رزمی خود را انتخاب کنیم؟

شاید تصمیم گرفته باشید که به یک کلاس هنرهای رزمی بروید اما در انتخاب آن مردد هستید که چه نوع هنررزمی را انتخاب کنید. در این مقاله به صورت مرحله به مرحله به شما یاد می دهیم که بهترین هنر رزمی باتوجه به وضعیت جسمانی و روحی شما چه رشته ای می باشد.
 

1- تنظیم بودجه. برخی از هنرهای رزمی برای تهیه تجهیزات مورد نیاز به بودجه زیادی احتیاج دارند. برای مثال، تهیه مجموعه وسایل کندو در سطح بالا به 1000 دلار آمریکا نیاز دارد. در حالی که کاراته تنها به یک لباس سفید پنبه ای نیاز دارد. پس قبل از انتخاب هر رشته رزمی به بودجه مورد نیاز آن دقت کنید و رشته ای را انتخاب کنید که با بودجه شما همخوانی داشته باشد.

 

 

2- تعیین هدف نهایی خود در آن رشته. معمولا 4 دسته از اهداف وجود دارد که در زیر آن ها را نام می بریم:

انجام ورزش رزمی برای بهره مندی از مزایای سلامتی و تناسب اندام.
انجام مهارت های رزمی برای رسیدن به نظم و انضباط شخصی.
انجام دادن آن به عنوان بخشی از میراث و سنت های فرهنگی در صد یا هزاران سال پیش.
انجام هنرهای رزمی برای شرکت در مسابقات ورزشی.
 

 

3- یک سبک از هنرهای رزمی را انتخاب کنید. ممکن است که یک سبک سخت را انتخاب کنید، مانند موی تای(تایلندی) و یا بوکس غربی، سبک نیمه سخت مانند تکواندو یا هاپکیدو(کره ای)، یا سبک های آسانی مانند آیکیدو (ژاپنی) و یا یکی ازسبک های کونگ فو (چینی)، و یا سبکی که در آن گلاویز می شوند مانند جیوجیتسو (برزیلی) و هنرهای رزمی غربی (اروپایی). آیا می خواهید با حریف خود در داخل یک رینگ مسابقه دهید و یا به مطالعه سنت های هنر رزمی یک فرهنگ خاص بپردازید و یا خود را برای دفاع در مقابل حملاتی که در زندگی واقعی صورت می گیرند آماده کنید؟

روش های آموزشی بسیار متفاوت هستند، و بیشتر مدارس هنرهای رزمی بر روی یک جنبه خاص تمرکز می کنند. هر مدرسه رزمی تلاش می کند که شما را به یک رزمی کار موفق در رشته ای که در آن کار می کنید تبدیل شوید.

 

 

4- تشخیص محدودیت های فیزیکی خود. اگر شما مسن هستید و قابلیت انعطاف زیادی ندارید، ووشو (چینی) احتمالا برای شما مناسب نباشد. اما تای چی (چینی) ممکن است بهترین گذینه برای شما باشد. می دانیم که هنرهای رزمی مانند کاراته و تکواندو ممکن است برای فیزیک و بنیه بدنی کوچک مناسب نباشند. سبک گلاویز شدن جودو، آیکیدو یا جیوجوتسو، در حالی که به سبک مبارزه هنرهای رزمی نزدیک هستند، بر روی تکنیک و قدرت برای پیشرفت در آن ها تمرکز می کنند. به همین ترتیب سبک های رزمی چینی بیشتر بر روی تکنیک تمرکز می کنند و به قد و وزن وابسته نیستند.

 

 

5- مزایای فرهنگی خود را در نظر بگیرید. اگر شما به فرهنگ خاصی علاقه دارید و به آن احترام می گذارید، با استفاده از آن هنر رزمی می توانید چیزهای بیشتری در مورد آن فرهنگ یاد بگیرید و یک تجربه بزرگ کسب کنید.

 

 

6- تاثیر آن هنر رزمی را در خود در نظر بگیرید. برای مثال هنر رزمی مدرن مانند "کراو ماگا"، بازسازی شده هنر رزمی غربی "آرما" می باشد که در کلاس هایی به سربازان با تجربه و افسران پلیس آموزش داده می شود. اگر شما می خواهید که زمان زیادی را صرف شرکت در کلاس های سبک های مختلف رزمی برای یادگیری دفاع شخصی بکنید، بهتر است که به یک کلاس هنرهای رزمی ترکیبی بروید.

 

 

7- در مورد زمان شروع هنر رزمی تصمیم بگیرید. قبل از انتخاب رشته رزمی مورد نظر خود، بهتر است چند جلسه ای به باشگاه بروید و به عنوان یک تماشاگر بنشینید و به تمرین های آنها نگاه کنید تا ببینید از آن خوشتان می آید یا نه، وقتی از نزدیک با آن آشنا شدید آنوقت می توانید زمان شروع کلاس خود را تعیین کنید.

 

 

8- تحقیق کنید که آیا آن سبک رزمی متناسب با شخصیت شما است یا نه؟ اگر شما به دنبال یادگیری هنرهای رزمی به صورت عملی هستید باید از مرحله مبتدی شروع به کار کرده و به صورت مرحله به مرحله پیش برود. همچنین باید تحقیق کنید که آن سبک رزمی با شخصیت شما همخوانی دارد یا نه. مثلا در بعضی از سبک های رزمی باید روحیه تهاجمی و خشنی داشته باشید و بعضی دیگر آرام باشید.

 

 

9- شرایط مربی را بررسی کنید. در مورد درجه و گواهی مربیگری او تحقیق کنید. همچنین بهتر است در موارد زیر هم اطلاعاتی داشته باشید:

زیر نظر چه کسی آموزش دیده است؟
چه مدت است که مشغول مربیگری است؟
چه مدت است که هنررزمی را شروع کرده است؟
آیا به عنوان یک مربی هیچ تجربه ای دارد، یا فقط یک رزمی کار زرنگ است؟
 

 

10- هر هفته مدت زمان خاصی را به کار در این رشته رزمی اختصاص دهید. مانند بیشتر ورزش های دیگر یادگیری هنرهای رزمی مستلزم تلاش و تمرین فراوانی می باشد. شما می توانید فرم های آن را در خانه هم تمرین کنید. اگر تمرین خود را فقط به کلاس محدود کنید، پیشرفت خاصی عایدتان نخواهد شد. باید در کلاس یاد بگیرید و در خانه تمرین کنید.

چطور می توانید در هنرهای رزمی حرفه ای شوید؟

بیشتر بچه ها دوست دارند شبیه نینجاها و یا ورزشکاران بزرگ شوند. اما آیا می دانید چه چیزی برای تبدیل شدن شما به یک ورزشکار حرفه ای لازم است؟ برای رسیدن به جواب می توانید این مقاله را مطالعه کنید.
 

گام ها

 

1- یک آموزش خوب. شما برای یاد گیری هر چیزی از آموزش ریاضی گرفته تا روانشناسی،جغرافیا و بازیگری باید به کلاس آموزشی بروید و نکات کلیدی را از مربی خود یاد بگیرید.هنر های رزمی هم از این قاعده جدا نیستند و برای یادگیری آن ها باید زیر نظر یک مربی خوب و واجد شرایط آموزش ببینید.

 

 

2- یکی از مهمترین نکات برای اینکه به یک نینجا تبدیل شوید هنرهای رزمی می باشد. مهارت هایی را در Bujinkan, Genbukan و Jinenkan بدست آورید.

 

 

3- تمرین. نه تنها در هنرهای رزمی بلکه در هر چیزی که می خواهید یاد بگیرید تمرین کردن یکی از مهم ترین نکات در یادگیری است. ارزش تمرین در هنرهای رزمی دو چندان است. باید وقت زیادی را به تمرین اختصاص دهید تا آستانه درد خود را افزایش دهید و بتوانید ضربات سنگین را تحمل کرده و در مقابل خستگی دوام بیاورید. همچنین با استفاده از تمرینات مداوم باید بتوانید سرعت، قدرت و میزان انعطاف پذیری خود را افزایش دهید.

 

 

4- آموزش یک سلاح رزمی. سعی کنید که حداقل استفاده و کار با یک سلاح رزمی را یاد بگیرید. این سلاح می تواند شمشیر، نانچیکو، تونفا و یا هر سلاح سرد دیگری باشد.

 

 

5- اگر برایتان به صرفه بود و توانستید، سفری به ژاپن بکنید. به دیدن کلاس های نینجا بروید. اگر چه این مورد اختیاری است اما دیدن کلاس های نینجا از نزدیک می تواند کمک بزرگی برای شما باشد تا بهتر بتوانید راه خود را ادامه دهید.

                                                                                                        

            

6- ممکن است بخواهید این کار را در رزومه کاری خود ثبت کنید. ممکن است برای بعضی از شغل ها از جمله: پلیس، کارآگاهی، عضو یک تیم حرفه ای در دولت، یک کماندوی ارتش و یا یک مربی هنرهای رزمی به آن احتیاج داشته باشید. پس آن را در رزومه کاری خود ثبت کنید.

 

 

7- دریافت کار. می توانید در ژاپن عضو یک گروه نینجای واقعی باشید و در دولت یا به طور خصوصی مشغول به کار شوید. به یاد داشته باشید چیزهایی را که به طور معمول جنایی هستند، مانند قتل یا سرقت بیشتر با آن مرتبط هستند. استفاده از این حرکات فقط در شرایط زیر قابل قبول است:

یک شغل دولتی که برای انجام دادن این ماموریت ها طراحی شده باشد.
دفاع شخصی
خانواده شما مورد حمایت دولت باشد.
 

 

8- این یک کار جدی است، اما ممکن است در بعضی مواقع چنین نباشد، مانند اینکه کار دومی در رزومه خود داشته باشید یا برای سرگرم کردن اطرافیان خود از این کار استفاده می کنید.

 

 

9- از آن لذت ببرید، اما به یاد داشته باشید که این یک کار بسیار جدی است.

دفاع از خود در برابر حملات با چاقو

در یک شب آرام در شهر خود مشغول پیاده روی هستید، مردی به شما نزدیک می شود و قبل از آنکه چیزی بفهمید با یک چاقو به شما حمله می کند. در این شرایط چه باید کرد؟
در یک مجله هنرهای رزمی خواندم که متخصصان دفاع شخصی می توانند انواع ضد حمله را انجام دهند. ممکن است در دنیای واقعی حملاتی که به شما صورت می گیرد بسیار متفاوت با آنچه در باشگاه رزمی آموخته اید باشد. به همین دلیل باید قبل از انتخاب کلاس دفاع شخصی ، در مورد آن به خوبی تحقیق کنید که آیا می تواند در دنیای واقعی به کارتان بیاید یا نه؟

راب پینکوس می گوید زمانی که مورد حمله قرار گرفتید با آرامش و هوشیاری سریع واکنش نشان دهید و از حمله او به عنوان ضد حمله برای خود استفاده کنید .باید سعی کنید که دستی که با چاقو به طرف شما می آید را از مسیر خود منحرف کنید و از اندام های حیاتی بدن خود دور کنید. این کار باعث می شود که مهاجم تعادل خود را از دست دهد و خطر برای مدت کوتاهی از شما دور شود. وقتی که او می خواهد که تعادل خود را حفظ کند شما باید دست به کار شوید و از این فرصت به نفع خود استفاده کنید. در آن هنگام اولویت شما این است که خود را از چاقویی که به طرف تان گرفته شده دور کنید و چاقو را از دست او بیرون بکشید. برای این کار شما باید ضرباتی به دست و بازوی او وارد کنید تا دستش سست شود و چاقو از دستانش به زمین بیفتد تا آن را بردارید.

در مواقعی که مهاجم خیلی به شما نزدیک شده و باهم گلاویز شده اید، وقتی که او سعی می کند با چاقو شما را زخمی کند و شما با دستان خود جلوی این کار را گرفته اید اگر چاقو از دستش افتاد سعی کنید فورا آن را با پای خود به گوشه ای برتاپ کنید تا حداقل از خطرات چاقو مصون بمانید.

 

راب پینکوس ادامه می دهد: همانطور که می دانید  با هر مهارت حرکات پیچیده ، هنگامی که شما آن را با سرعت و تحت فشار انجام می دهید طرف مقابل گیج شده و شما در یک چشم بهم زدن می توانید چاقو را از او بربایید.

چرا باید کاتا را یاد بگیرید

گاهی اوقات بسیاری از مردم ار من می خواهند که به آنها فقط کاتا یا مبارزه را آموزش دهم. آنها می خواهند مانند انتخاب میوه که آن را گلچین می کنند من هم فقط چیزهای خاص را به آنها یاد دهم و اصرار دارند که از من که مربی کاراته همستم بهتر می دانند که چه چیزی را و چه وقتی به آنها آموزش دهم. کاتا و مبارزه شدیدا یکپارچه هستند و من بر این باورم که هردوی آنها باید همراه هم آموزش داده شوند.
وقتی می بینم که کسی برای مسابقات کاراته در هر دو بخش کاتا و مبارزه شرکت می کند خیلی خوشحال می شوم.در حالی این باور رایج است که کاتا و کاراته از هم جدا هستند ولی حقیقت این است که در مبارزات کاراته از حرکات کاتا استفاده می شود. کاتا روال مشترکی با حرکات ژیمناستیک دارد و اگر شما می خواهید برنامه های کاربردی را از آنها یاد بگیرید به شما پیشنهاد می کنم که به کلاس جوجیتسو بروید نه کلاس کاراته.

 

حقیقت این است که شما با استفاده از سه تکنیک می توانید در مبارزات کاراته برنده شوید. شما می توانید در مسابقات کاتا بدون اینکه با کسی درگیر شوید برنده باشید. این دو فعالیت به طور کامل از هم جدا هستند و مهارت و توانایی های متفاوتی می خواهند. ممکن است کسی در یکی از آنها استعداد داشته باشد اما در دیگری بی استعداد باشد. حال این سوال پیش می آید که چرا شما باید هردوی آن را یاد بگیرید؟

 

کاراته یک ورزش است.در این رشته ورزشی دو نوع مسابقه وجود دارد:

کاتا (شما باید حرکات را به ترتیب و روال خاصی انجام دهید)
مبارزه (دو نفر با هم مبارزه می کنند و از تکنیک هایی استفاده می کنند که در ادامه توضیح خواهیم داد)
 

واما شاید این سوال برای شما پیش آید که واقعا کاتا چیست؟

کاتا مجموعه ای از حرکات و تکنیکهای تهاجمی و دفاعی است که به شکل نوعی رقص موزون به نظر میرسد. وقتی یک کاتا به خوبی اجرا میشود در واقع نظم درونی و هنر اجرا کننده را نشان میدهد.
کاتاها به وسیله اساتید بزرگ کاراته طراحی و ابداع شده اند تا با تمرین مدام، کاراته کار را قادر سازد در یک زمان با هشت حریف مبارزه کند.البته بدون به هم خوردن تعادل لازم و حالت بدن تا به راحتی بتواند ضربات فلج کننده یا کشنده را به حریف وارد کند.

بسیاری از مربیان و استادان قدیمی کاراته بر این باور بودند که " همه چیز در کاتا نهفته است" و دائما یادآوری می کردند که بدون کاتا، کاراته نیز وجود ندارد.

 

با فراگیری کاتا تمام موارد لازم درباره کاراته واقعی به شما آموخته می شود. در مسابقات هر کاراته کار حرفه ای باید توانایی نشان دادن مفهوم و معنی هر حرکتی اعم از یک ضربه داچی یا تنفس را دارا باشد. یک کاتا کار خوب، کسی است که بتواند با کیفیت عالی، اجرای ضربات و حرکت، این پیام را به داوران منتقل کند که او چقدر خوب و حرفه ای کاتا را اجرا کرده یا در واقع مبارزه کرده است.کاتا در میان اولین آموزش های هر شخصی در کلاس کاراته می باشد. بزرگترین عامل در تشخیص میزان مهارت واقعی یک کاراته کار چگونگی اجرای کاتا توسط او است.

 

هر کاتا حدوداً از ۲۰ تا ۷۰ حرکت (چرخش و گام برداشتن) تشکیل شده که با همراهی انواع ضربات دست و پا انجام می‌شوند. بسیاری از کاتاها بر اساس تعداد حرکات‌شان نام‌گذاری شده‌اند. کاربرد کاتا خیلی بیشتر از آن است که فکر می کنیم. برای اینکه یک کاراته کار موفق شویم و بتوانیم مبارزات خوبی انجام دهیم نباید کاتا را فراموش کنیم. برای مثال وقتی که از استیو آرنیل اولین مرد 100 کمیته این سوال پرسیده شد که چطور توانستی در مبارزات موفق شوی در پاسخ گفت که روزی شش ساعت به تمرین کاتا پرداخته است.

 

یادگیری کاراته بدون آگاهی از روش آن ، مانند این است که بخواهیم بدون آن که شلیک کنیم، کاربرد سلاحی را بیاموزیم و یا بدون آنکه وارد زمین مسابقه شویم از شرایط آن مطلع گردیم

 

برای این که کاتا،ارزش حقیقی و واقعی خود را برای کاراته کار داشته باشد، حرکات هر کاتا می بایستی مورد مطالعه وبررسی قرار گیرد و تمامی این حرکات عملا مورد تجزیه قرار می گیرند. دید گاه خوب وعملی برای دستیابی به چنین حالتی این است که فرد آنقدر تمرین کند تا حرکات پای او به صورت طبیعی وخودکار جابجا شود. با انجام چنین روشی، فرد قادر خواهد بود که زاویه وریتم حرکات پای خود را به راحتی تغییر دهد. به این ترتیب می تواند درک وفهم کامل تری نسبت به توانایی های خود داشته باشد.

 

بیشتر کاتاها با یک تکنیک دفاعی شروع شده و تقریباٌ تمام آنها با دفاع خاتمه می یابد و حقیقتی که در جمله معروف استاد فوناکوشی نهفته است که می گوید :"در کاراته هرگز اولین حمله وجود ندارد"

سلاح در هنرهای رزمی

هنگامی که انسان ها در ابتدا شروع به یادگیری هنرهای رزمی کردند از آن لذت نمی بردند. به این ترتیب برای ورزش، تفریح، سرگرمی و حتی زنده ماندن از هر وسیله ای که در دسترس بود استفاده می کردند. به این ترتیب مبارزه با سلاح اغلب زودتر از مبارزه با دست خالی آموزش داده می شد. حتی گاهی مبارزه با دست خالی را هم نادیده می گرفتند.

در این مقاله سعی داریم سلاح های موجود در ورزش های رزمی کنونی را برسی کنیم.

هر شخصی دلیلی برای پیوستن از هنرهای رزمی دارد.ما نیز در این مقاله سعی می کنیم مردم را تشویق کنیم که به هنرهای رزمی و رشته مورد علاقه خود بروند و به درک تئوری از سیستم هنرهای رزمی برسند تا با استفاده از پتانسیلی که در خود دارند بتوانند به نتیجه دلخواه برسند.

 

بحث ما در مورد این است که مهمترین ویژگی های یک مبارز خوب که منجر به پیشرفت و پیروزی او می شود را پیدا کنیم:

    سطح و توانایی های ذهنی او
    سطح توانایی های فیزیکی او
    توانایی های فنی

اولین و مهمترین اهمیت استفاده از سلاح در ورزش های رزمی یادگیری شیوه استفاده از آن سلاح می باشد (یک جنگجوی خوب با داشتن یک چاقوی تیز می تواند حریف خود را شکست دهد). جنبه های فنی مبارزه اگر بیشتر از جنبه های ذهنی نباشد کمتر از آن نیست.

یک راه و روش مشخص برای مبارزه با سلاح وجود دارد اما برای یک رزمی کار آموزش ندیده تقریبا غیر ممکن است که بتواند با تکیه بر توانایی های ذهنی خود به موفقیت برسد( این مورد شمل مبارزه با دست خالی نمی شود).

 

 

تفاوت های فنی در دنیای سلاح های رزمی

 

مبارزه با دست خالی یک تکنیک است. در مبارزه بدون سلاح ما می توانیم از دست و پاهای خود برای جلوگیری از حمله استفاده کنیم و یا ممکن است اجازه دهیم ضربه ای به ما برخورد کند تا بتوانیم موقعیت را جوری کنیم که در واکنش بدترین ضربه را به او بزنیم.در حالی که در هنرهای رزمی با سلاح این امکان وجود ندارد.چون امکان دارد برخورد یک ضربه با سلاح کار شما را تمام کند.

در مبارزات با سلاح می توان از ابزاری مثل چاقو، شمشیر، پنجه بکس و یا حتی سنگ استفاده کرد که با برخورد هر کدام از این ها با بدن ممکن است قسمتی از بدن شکسته یا مجروح شود. برای استفاده از سلاح در مبارزه باید نقاط ضعیف و حساس را پیدا کرده و ضرباتی به آنجا وارد کنیم.

با توجه به تفاوت های فیزیکی که در مبارزه با سلاح ها وجود دارد ولی باز هم یکی از نکات مهم، داشتن توانایی در حرکات رزمی بدون سلاح می باشد تا بتوانید آنها را با حرکات سلاح خود ترکیب کنید.

 

در اغلب موارد، اولین هدف یک فرد غیر مسلح هنگام مبارزه با یک فرد مسلح خنثی کردن سلاح می باشد. هدف اصلی در این وضعیت این است که اسلحه را به زور از دست بیاندازید. این باور که بهترین دفاع حمله است همیشه درست از آب در نمی آید مگر زمانی که حریفتان سلاح داشته باشد و بخواهید او را خلع سلاح کنید.

در هنرهای رزمی با سلاح قدرت نیز اهمیت دارد اما نه به اندازه هنرهای رزمی بدون سلاح. ما می توانیم با داشتن یک سلاح کوچک و ساده ضربات مرگباری را به حریف وارد کنیم.

سرعت و چابکی یکی از خصوصیات مهم هنرهای رزمی با سلاح می باشد.حرکات و ضربات شما باید سریع و دقیق باشند چرا که هیچ جایی برای اشتباه وجود ندارد.

 

 

همانطور که می دانید از هر ۱۰ نفر رزمی کار ۱ نفر سلاح های رزمی را کار کرده است و آن ۹ نفر دیگر فقط رزمی کار هستند.

مروزه اکثر افراد که سلاح های رزمی را کار می کنند همه روی نمایشات با سلاح های رزمی کار می کنند و آن سلاح مربوطه را خوب چرخش می دهد ولی وقتی از او می پرسید برای کدام نقطه بدن این کار اجرا می شود یا اینکه چگونه با یک نفر توسط این سلاح که در دستت است مبارزه باید کرد نمی داند و جوابی ندارد که بدهد.

 

نمایشات و فرم ها در سلاح های رزمی بسیار خوب و مفید است ولی به شرطی که مبارزه کردن با آن سلاح رزمی را هم کار کنید تا در هر شرایط بتوانید از آن استفاده کنید.

سلاح های رزمی خیلی زیاد هستند مانند سلاح های دو فکی مثل نانچاکو سه فکی مثل سانچاکو بلند مثل چوب، نیزه ، پودائو ریسکی مثل شلاق، طناب توپی، کمربند خشک و برنده مثل شمشیر سامورائی کوتاه و جفتی مثل اسکریما، چوب کوتاه، تونفا و خیلی دیگر که بسیار زیاد هستند. هر کدام با یکدیگر تفاوت دارند، مثلاً شمشیر سامورائی و دائو هر دو شمشیر و برنده هستند ولی در شمشیر سامورائی قدرت کوبش و برش با تمرکز بیشتری زده می شود اما در دائو حرکات بسیار نرم و سرعتی زده می شود. یا سلاحی مانند شلاق برش می دهد و سوزش بالایی دارد و روی بدن یا شی جایش تا مدت ها می ماند ولی طناب توپی خورد می کند و شکستگی بجا می گذارد، پس هر کدام با یکدیگر با اینکه در یک دسته هستند با هم تفاوت زیادی دارند و نقاط مثبتی برای خودشان دارند.

 

سلاح های رزمی بسیار زیاد هستند و علاوه بر آنها از هر چیزی می توان به عنوان یک سلاح رزمی استفاده کرد مانند یک خودکار، کمربند شلوار، کیف زنانه، بند کفش و غیره که اینها هم برای خودشان یک دسته جدا را تشکیل می دهند.

 

شما باید این را بدانید که برای یادگیری شما باید سلاح ها را به ترتیب یاد بگیرید که در بدن شما جا بگیرد. مثلاً اول از سلاحی مانند نانچاکو شروع کنید که جزء سلاح های دوفکی می باشد و تقریباً کل بدن را با خودش به حرکت در می آورد و با دورانی که دارد تمام بالا تنه و پایین تنه را به هم ربط می دهد بعد می توانید به سراغ یک سلاح بلند مانند چوب بلند بروید که هم قد خودتان باشد تا شما را برای سلاح هایی مانند نیزه و کوان دائو و غیره آماده کند بعد دیگر به ترتیب سراغ جفت نانچاکو، چاقو، اسکریما تونفا، شمشیر سامورائی، زنجیر و غیره بروید چون که آمادگی اولیه را در بدن خود به وجود آورده اید.

چگونه یک رشته رزمی مناسب انتخاب کنیم

گاهی اوقات ممکن است در انتخاب رشته رزمی مناسب برای خود یا فرزندتان مردد شوید و نتوانید رشته ای  مناسب با روحیات و توان جسمی خود انتخاب کنید. برای انتخاب رشته رزمی مناسب باید ملاک هایی برای خود تعیین کنید .امیدواریم با خواندن این مقاله انتخاب رشته رزمی مناسب برای شما آسانتر شود.
 

1- تنظیم بودجه        

برخی از رشته های رزمی نیازمند هزینه اضافی برای تهیه لباس و تجهیزات مورد نظر برای آن رشته هستند. برای مثال در رشته بکس نیازمند دستکش ، کیسه بوکس و ضربه گیر و لباس متناسب با آن رشته هستیم در حالی که در رشته کاراته فقط به یک دست لباس سفید پنبه ای نیازمندیم

 

2- هدف خود برای ورود به رشته رزمی را تعیین کنید

معمولا افراد به 4 دلیل رو به ورزش رزمی می آورند که شامل :

A. برای رسیدن به تناسب اندام مناسب و سلامت روحی و بدنی

B. کمک گرفتن از رشته رزمی برای دفاع از خود

C. انتخاب یک رشته رزمی برای زنده نگه داشتن آن سبک از هنرهای رزمی

D. بردن جوایز و کسب  رتبه در رویدادهای ورزشی

 

3- برای انتخاب یک سبک از هنرهای رزمی تصمیم بگیرید

ممکن است که  بخواهید یک رشته رزمی سخت مانند کیک بوکسینگ و یا یک رشته  نیمه سخت مانند تکواندو و یا رشته رزمی نرمی مانند آیکیدو را انتخاب کنید. آیا می خواهید در داخل رینگ و به صورت انفرادی مبارزه کنید یا اینکه می خواهید هنر رزمی ای یاد بگیرید که بتوانید در زندگی خود و در مبارزات واقعی در کوچه و خیابان از آن استفاده کنید.

 

4- محدودیت های فیزیکی خود را مشخص کنید

اگر سن و سال شما زیاد است و بدن شما قابلیت انتعاف زیادی ندارد احتمالا ورزش رزمی ووشو برای شما مناسب نیست اما ممکن است تای چی انتخاب معقولانه ای باشد. بعلاوه رشته هایی مانند تکواندو و کاراته ممکن است برای کسانی که بنیه کوچکتری دارند مناسب باشد. به همین دلیل برای موفقیت در رشته های رزمی چینی کمتر بر قد یا وزن بدن رزمی کار تاکید می شود.

 

5- علایق فرهنگی خود را در نظر بگیرید

اگر شما به فرهنگ خاصی علاقه دارید با یادگیری هنر رزمی آن منطقه می توانید خود را به آن فرهنگ نزدیک تر کنید. در صورتی که شما روی این گزینه زیاد تاکید دارید می توانید به باشگاههای رزمی خاصی که علاوه بر آموزش آن هنر رزمی ،اطلاعات بیشتری در اختیار شما قرار می دهند  و یا تحت نظر کسی که قبلا در آن منطقه بوده است آموزش ببینید.

 

6- زمان مورد  نظر برای شروع کار با رشته رزمی را مشخص کنید

قبل از اینکه در رشته مورد نظرتان ثبت نام کنید می توانید چند روزی به باشگاهی که هنر رزمی مورد نظر شما را آموزش می دهد بروید و از نزدیک نظاره گر تمرینات و مبارزات هنرجویان باشید. شاید دیدی که شما از آن رشته رزمی دارید با واقعیت خیلی متفاوت باشد.

 

7- مشخص کنید که سبکی که مورد نظر شما است با روحیه شما سازگاری دارد یا نه ؟

قبل از انتخاب رشته مورد نظر سعی کنید با افرادی مشورت کنید که شما را می شناسند و با روحیات شما آشنایی دارند و مدت زیادی است که مشغول انجام دادن آن هستند چون آنها اطلاعات زیادی در مورد آن رشته دارند و بهتر می توانند به شما کمک کنند.

 

8- در مورد مدارک و شایستگی مربی خود تحقیق کنید

سعی کنید در انتخاب مربی کمی وسواس به خرج دهید . چون مربی نقش بسیار تعیین کننده ای در موفقیت یا عدم موفقیت شما دارد. ببینید مربی شما چه مدارکی دارد و مدارک خود را در جاهای معتبر گرفته است و اینکه آیا مدرک مربیگری دارد یا نه ؟

دلایل فراگیری هنرهای رزمی برای فرزندان

دلایل متعددی برای ثبت‌نام فرزندانمان در رشته‌ هنرهای رزمی و استمرار آن وجود دارد. هنرهای رزمی علاوه‌بر افزایش اعتماد به‌نفس، سبب یادگیری نظم و انضباطی می‌شود که ایجادکننده شالوده‌ای محکم است به‌نحوی که شخصیت آنها را قوی می‌سازد.
با وجودی که آموختن هنرهای رزمی، مفرح و دل‌پذیر است، اما درس‌های مهمی را نیز در باب ارزش‌ها و احترام به بچه‌ها خواهد آموخت که چگونگی نگاه آنها را به دنیای اطرافشان شکل می‌دهد. حتی اگر اجتناب از درگیری‌ها را به بچه‌ها آموزش دهیم، باز هم در شرایط وخیم، آنها می‌توانند با تکیه به آموخته‌هایشان در مقابل آسیب‌های جسمی و بدنی از خویش دفاع و حفاظت کنند. این انرژی یا قدرتی است که از هنرهای رزمی به وجود می‌آید. هنرهای رزمی اعتماد به‌نفس را افزایش می‌دهد.

این هنر، ورزش جسمانی و طاقت‌فرسا است

بچه‌هائی که وارد این حیطه هنرهای رزمی می‌شوند و در این مسیر پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای را به‌دست می‌آورند، رفتار و حالات مثبتی را در خود رشد می‌دهند که می‌تواند آنها را در به انجام رسانیدن وظایف مهم دیگر و هم‌چنین رویاروئی با دیگر چالش‌های زندگیشان، یاری کند. مدارس رزمی سبب می‌شوند تا بچه‌ها خود را باور کنند و افزون بر آن در آنها ایجاد انگیزه می‌نمایند.
تلاش و تمرکز ما بر فراهم آوردن فضائی مثبت برای بچه‌هاست، جائی که آنها حتی پس از یک روز بد و ناخوشایند در مدرسه و یا انجام ورزش، احساس اطمینان کنند. مکانی که وقتی بچه‌ها احساس ناامیدی یا شکست می‌کنند، برای آنها هم‌چون تکیه‌گاهی مطمئن باشند. مدارس رزمی این آمادگی و توانائی را دارند که از فرزندان ما در رویاروئی با مشکلات زندگی به اندازه کافی حمایت کنند و آنها را در مسیر درست قرار دهند.
علاوه‌بر قوانین معین حاکم بر مدارس، هنرهای رزمی نیز نظم و انضباط خاصی را به فرزندان می‌آموزد. این نظم و انضباط سبب می‌شود تا فرزند ما به موقع در سر کلاس حضور یابد و خود را ملزم به پیروی از قوانین و اصول مدرسه کند. هم‌چنین اهمیت احترام به خود و دیگران را می‌آموزد.
این هدف مهمی است که ما می‌کوشیم به‌تدریج به شاگردانمان آموزش دهیم. حتی با وجود سختی کار و یا شکست در اولین بار، ما به بچه‌ها می‌آموزیم که احساس ناکامی نکنند. در عوض به آنها یاد می‌دهیم تا آرامش خویش را حفظ کنند، از نو برنامه‌ریزی کنند و بار دیگر، صد در صدِ تلاش خود را به کار برند. یادگیری این نظم و انضباط به آنها کمک می‌کند تا تمرکز داشته و برای به انجام رسانیدن اهدافشان سخت بکوشند.

 

هنرهای رزمی ابزاری است که می‌تواند بچه‌ها را در ورزش‌های دیگر یاری رسانیده و نیز سبب سلامتی و حفظ تناسب اندام در آنها شود. تمرین‌های بسیاری که ما انجام می‌دهیم، مهارت‌های آنها را در فعالیت‌های فوق برنامه دیگر، افزایش می‌دهد.
برای مثال، تعادل و توازن مناسب و صحیح و هماهنگی دست و چشم، مهارت‌هائی هستند که در ورزش‌هائی مانند بیسبال، فوتبال و ژیمناستیک ضروری‌اند. آموزش هنرهای رزمی، حس رقابت‌جوئی را در فرزندانمان افزایش می‌دهد. مزیت دیگری که بچه‌ها در اثر آموزش هنرهای رزمی به‌دست می‌آورند، این است که در صورت بروز یک حادثه یا مشکل، می‌توانند به خوبی از خود دفاع کنند. هنرهای رزمی، تنها نحوه? دفاع شخصی را به بچه‌ها نمی‌آموزد، بلکه مهم‌ترین درس، چگونگی دوری جستن از موقعیت‌ها و وضعیت‌های خطرناک است.
اجتناب از این موقعیت‌ها، در عوضِ قرار گرفتن در درگیری‌های فیزیکی، راه‌کار مهمی است که اساتید، به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم آن را آموزش می‌دهند. با آموختن هنرهای رزمی، فرزندان ما درس‌های بسیار ارزشمندی را فرا می‌گیرند که آنها را در لحظه لحظه زندگیشان یاری خواهد نمود و بهترین چیز این‌که، یک سرگرمی لذت‌بخش است. گرچه بچه‌ها ممکن است، به ارزش فراگیری این ویژگی‌ها پی نبرند. یادگیری مهارت‌های جدید، پیشرفت و موفقیت روزافزون آنها نه‌تنها برای خودشان لذت‌بخش است، بلکه مایه غرور و مباهات برای کسانی است که شاهد این مهم می‌باشند.

چرا خود را در حاشیه قرار می‌دهیم؟

هنرهای رزمی فعالیتی است که ما هم می‌توانیم آن را به‌عنوان عضوی از خانواده انجام دهیم. این راهی است برای این‌که اوقات مفیدتری را با فرزندانمان سپری کنیم که در دنیای آشفته‌? امروز فوق‌العاده ارزشمند است. هنرهای رزمی، هنری است که برای قرن‌های متوالی وجود داشته و امروزه در سراسر دنیا آموزش داده می‌شود. این آموزش‌ها منحصربه‌فرد و امیدبخش هستند. ارزش‌ها و آموخته‌های هنرهای رزمی، بچه‌ها را یاری می‌کند تا شهروند بهتری باشند و آمادگی بیشتری در مواجه با بسیاری از موقعیت‌ها که در دوران تحصیل و زندگی شخصی خود با آن روبه‌رو می‌شوند، داشته باشند.

اصول هفتگانه مبارزه

برای ارائه بهترین  مبارز می بایست موارد ذیل را داشته باشید:

 

1- 

امادگی جسمانی

شما زمانی می توانید به مبارزه بپردازید که بدنی کاملا آماده داشته باشید و بدن آماده نمی شود مگر با تمرینات سخت و مداوم.

این تمرینات سخت و مداوم علاقه و پشتکار شما را می طلبد و می بایست همیشه و در همه حال کوشا و فعال باشید و تنبلی و سستی را از خود دور کنید.
 

2- تمرکز فکر

شما وقتی وارد رینگ مبارزه شدید باید تمام فکرتان را جمع کرده و فقط به مبارزه و حریف فکر کنید.

در ضمن وقتی وارد دینگ می شوید باید اراده قوی داشته باشید و همیشه به خود تلقین کنید که من حریف را شکست خواهم داد.

شما طوری در مبارزه عمل کنید که حریف از هیبت شما بترسد و دست و پایش را گم کند.دقت کنید منظور این نیست که حریف را کوچک بشمارید .

مقصود این است که قوی تر از او ظاهر شوید و تمام حواستان را جمع کنید چون شما در مقابل یک جسم بی جان قرار ندارید بلکه کسی که در مقابل شماست یک رزمیکار است.فکر می کند جسمی آماده دارد باهوش و ذکاوت خودش و امکان دارد از یک لحظه غفلت شما استفاده کرده و شما را نقش زمین کند.
 

3- سرعت عمل

شما باید یاد بگیرید که طوری قدرت و سرعت را با هم منسجم کنید که ضربات دست یا پای شما همانند چکشی بر سر و بدن حریفان فرود آید و سرعت نیز طوری باشد که حریفتان دست و پایش را گم کند و شما ضربه نهایی را به او بزنید.
 

4- رقص پا

با تغییر دادن مکان و موقعیت خود مجال ضربه زدن را از حریفان خود سلب کنید.

شما با رقص پای خو لحظه ای در سمت چپ حریف و لحظه ای در سمت راست او در لحظه ای دیگر به صورت دایره ای دور حریف بچرخید تا با این عمل حریف را گیج کرده و ضربه های سرنوشت ساز را بر او وارد نمائید.
 

5- کیاب

خارج کردن هوای بازدم به بیرون همراه صدا در موقع ضربه زدن را کیاب می گویند.

این کار برای شما سه مزیت مفید در پی دارد اول قدرت را بیشتر می کند دوم حواس حریف را پرت می کند و سوم ترس را در وجود حریف بوجود می آورید که همین باعث می شود تا شما موقعیت ضربه زدن به حریف را پیدا کنید.

6- ضربه زدن به مناطق حساس بدن

از زدن ضربه های بیهوده جدا پرهیز کنید چون نه تنها به حریف اصابت نمی کند بلکه باعث می شود تا شما زودتر از معمول خسته شوید. زیرکانه عمل کنید و هر ضربه ای که به طرف حریف پرت می کنید می بایست به هدفی اصابت کند که از قبل مد نظر بوده است. یعنی به جای زدن صد ضربه بی فایده یک ضربه حساب شده و مؤثر بزنید.
 

7- مبارزه با تمام قدرت

برای اینکه بتوانید حریفان خود را در ثانیه های اول شکست دهید باید با چنان قدرت و سرعتی مبارزه را آغاز کنید که انگار این حریف دشمن واقعی شماست.

نگذارید احساسات عاطفی به درونتان راه پیدا کند که در غیر این صورت شکست شما حتمی خواهد بود.

 در مبارزه به هیچ کسی رحم نکنید...

فراتر از کمر مشکی

شما سخت برای به دست آوردن کمربند سیاه کار کرده اید و حال که آن را دریافت نموده اید نمی دانید که واقعا بعد از آن وضعیت به چه قرار است و چگونه باید مهارت های خود را توسعه دهید؟
بسیاری از مردم هنوز هم نفهمیده اند که یادگیری هنر های رزمی امری کاملا شخصی است. مربی تنها شما را کمک می کند تا پیشرفت بهتری داشته باشید و این شما هستید که باید به دنبال سبک رزمی خود بروید و در مورد آن تحقیق و تمرین کنید.
در این مقاله چند نکته برای افرادی که می خواهند مهارت های خود را بعد از کمر سیاه توسعه دهند، گنجانده شده است.

 

1- قبول کنید که کمر سیاه تازه ابتدای کار است : کمر سیاه دقیقا مانند فارغ التحصیلی از دبیرستان است . شما با گرفتن کمر سیاه اثبات کرده اید که عناصر اصلی را آموخته اید و بعد از آن باید به فکر یادگیری استفاده از آن ها باشید.

2- بدانید که گرفتن کمر سیاه شما را مبارز خوبی نکرده است : اینکه کمربند مشکی گرفته اید به این معنی نیست که مبارز خوبی هستید. افراد زیادی هستند که با وجود این که کمر سیاه هم دارند هنوز نمی توانند یک مبارزه ی ساده را سازماندهی کنند.

3- به طور کامل تکنیک های یادگرفته شده را درک کنید : با دریافت کمرمشکی باید به درک بالاتری از عملکرد تکنیک ها و طرز به کارگیری آن ها در موقعیت های واقعی به کار بگیرید.

4-خودتان باشید : اجازه ندهید که سبک رزمی که یاد می گیرید روی شخصیتتان تاثیر بگذارد ! تکنیک ها مهم اند اما سعی نکنید ربات باشید و این تکنیک ها را پشت سرهم تکرار کنید. خودتان باشید و آن چه را یادگرفته اید به آرامی در تکنیک ها پیاده کنید. سعی کنید آرام و طبیعی باشید.

5- چگونه به کارگیری تکنیک ها را یاد بگیرید : (مهم ترین مرحله ی پیشرفت یک مبارز) تکنیک مانند یک ابزار است و یادگیری آن به معنای دانستن نام تکنیک ها و طرز اجرای آن ها نیست بلکه باید آن قدر مبارزه کنید که به طور کامل با آن ها سر وکله زده باشید و آن ها را لمس کنید.
تنها مبارزه هم کافی نیست! شما باید تک تک تکنیک ها را در مبارزات تست کنید تا بدانید که کدام تکنیک به درد چه موقعیتی می خورد ؟
پس فراموش نکنید دانستن تکنیک ها و اجرای چند باره ی آن ها کمک زیادی به شما نکرده است .

6- از یاد دادن یاد بگیرید : بهترین روش برای یاد گرفتن چیزی که از قبل یاد گرفته اید یاد دادن آن است ! بله درست شنیدید. شما برای یاد دادن تکنیک به فرد دیگری باید تمام جزئیات آن تکنیک را بلد باشید نه اینکه تنها بتوانید حالت ساده ی آن را اجرا کنید. پس برای یاد دادن آن، دوباره تکنیک را یاد گرفته اید .

7- از منابع دیگر یاد بگیرید :  در ابتدای کار اشکالی ندارد که یک منبع یادگیری داشته باشید اما برای این که بخواهید از سطح دیگر هنر جویان بالاتر بروید باید حتی به سمت دیگر سبک های رزمی بروید تا تمامی جنبه های مبارزه را بشناسید. شاید بعضی اوقات لازم باشد در همان سبک به سمت اساتید دیگر بروید چون تجربه های آن ها از هم متفاوت است.

8- تکنیک ها را به طور کامل اخذ کنید : هنگامی که چشم انداز وسیع تری از تکنیک ها می یابید، می توانید به راحتی آن ها را در مبارزات به کار بگیرید پس شما باید این تکنیک ها را به طور کامل درک کرده و در سبک خود وارد کنید .
 

چگونه هنر رزمی متناسب را انتخاب کنیم؟

قبل از تصمیم گیری برای انتخاب یک هنر رزمی و ادامه ی آن باید واقعا در این مورد تحقیق کنید تا در آخر از تصمیم اشتباه خود پشیمان نشوید .
این مقاله شامل نکات ارزنده ای است که می تواند شما در امر انتخاب سبک رزمی خود قبل از شروع کمک کند .

1- تنظیم بودجه : بعضی از هنرهای رزمی سرمایه گذاری خاصی برای خرید تجهیزات می طلبد، در حالی که هنری مانند کاراته تنها یک لباس سفید کتانی می خواهد. پس در انتخاب سبک هنر به فکر جیب خود باشید.

2- هدف نهایی خود را مشخص کنید : چهار هدفی که بیشتر دنبال می شوند عبارت اند از :
•    سلامتی و تناسب اندام  به عنوان اثرات جانبی ورزش های رزمی
•    تکنیک های رزمی به عنوان یک هدف اولیه و تناسب اندام به دنبال آن
•    ورزش های رزمی را به عنوان بخشی از میراث و فرهنگ چندین ساله ی یک ملت نگاه کردن و علاقه به ادامه ی آن
•    مدال آوری در رشته های رزمی و کسب افتخار

با انتخب هدف مناسب هنر رزمی متناسب را انتخاب کنید .

3- تصمیم برای انتخاب سبک های رزمی : شما ممکن به سبک های رزمی سخت مانند موی تای و بوکس غربی ، به سبک های نیمه سخت مانند تکواندوی کره یا سبک های نرم مانند ایکیدو و بعضی گرایش های کونگ فو و یا باز سبک های گیر و بند مانند جوجیتسو بروید . شما به دنبال آن هستید که مبارزات تن به تن درون رینگ داشته باشید یا به دنبال آداب و رسوم باستانی یک ملت بروید یا بتوانید در دعواهای خیابانی از خود دفاع کنید. متدهای آموزشی به طور بسیار چشم گیری از هم متفاوت اند و هر مدرسه ای روی جنبه ی خاصی تمرکز دارد .

4- محدودیت های بدنی خود را بشناسید : اگر شما فرد آکروباتیکی نیستید و یا از شما سن و سالی گذشته دیگر ووشو مناسب حال شما نیست اما تای چی می تواند بسیار عالی باشد. ورزش های مبارزه ای مانند کاراته و تکواندو ممکن است برای هیکل های کوچک زیاد مناسب نباشند. بعضی از هنر های لنگرگاهی مانند ایکیدو جودو و حوجیتسو یا بعضی از سبک های خاص چینی ممکن است برای وزن یا قد خاصی مناسب باشد.

5- به علایق فرهنگی خود توجه کنید : اگر شما علاقه ی خاصی به یک تمدن دارید و سعی در شناخت بیشتر آن دارید انتخاب هنر رزمی آن تمدن می تواند برای شما جذاب باشد. مثلا اگر علاقه ی خاصی به کشوری مانند ژاپن دارید، سبک هایی مانند جودو و جوحیتسو را فراموش نکنید.

6- کدام متد آموزشی برای شما مناسب است : دوست دارید سبک را به صورت کاملا عملی یاد بگیرید و هرچه سریعتر وارد مبارزات شوید یا خیر؟ البته توجه داشته باشید که نباید زیاد در ابتدا برای وارد شدن به مبارزات پافشاری کنید، هنر جو های آماتور کنترل زیادی روی حرکات خود ندارند در نتیجه می توانند در همان ابتدا صدمات جبران ناپذیری به هم وارد کنند.

7- هم رزمان و ارشد های خود را بشناسید : داشتن حس احترام و شناختن شخصیت هم باشگاهی های خود بسیار بر عملکرد و پیشرفت شما در باشگاه تاثیر دارد. شما زمان زیادی را همراه آن ها سپری می کنید و هنگامی که با آن ها صمیمی شوید، زمان باشگاه برای شما لذت بخش تر خواهد بود.

8- صلاحیت استادی را که می خواهید زیر نظر او کار کنید، بررسی کنید : در مورد درجه ها و مدارک او نگران نباشید، موارد اصلی که باید برای شما مهم باشد در زیر اشاره شده است :
•    مربی اش چه کسی بوده است ؟
•    چه مقدار از زمان با آن مربی بوده است ؟
•    چند سال فعالیت دارد ؟
•    ایا او دروه های مربیگری را گذرانده یا تنها مهارت مورد نظر را کسب کرده است ؟

 با در نظر گرفتن این پارامتر ها سبک رزمی مناسب را پیدا کرده و با ثابت قدمی آن را ادامه دهید .