آموزش دفاع شخصی در اصفهان

سیستم دفاع شخصی کاربردی

سیستم دفاع شخصی کاربردی

آموزش دفاع شخصی در اصفهان

آموزش تخصصی پیشرفته ترین سیستم دفاع شخصی
آموزش دوره دفاع شخصی چاقو
آموزش مبارزات آزاد و مبارزه با چاقو
آموزش حرفا ای بدنسازی رزمی و آمادگی برای مسابقات
آموزش تمامی سلاح های سرد رزمی و دفاع انها در یک موقعیت تهاجمی
آموزش سلاح های سرد نظامی تونفا و باتوم
آموزش سیستم کالی کمبت
آموزش کامل چاقوی کارامبیت
آموزش کامل تکنیکهای قفل مفاصل در هر موقعیتی
آموزش از صفر تا حرفه ای و قهرمانی و مربیگری
ارائه احکام معتبر فدراسیونی
توسط مربی و داور رسمی دفاع شخصی و سلاح های سرد
با من حرفه ای شوید....
09044068017

۷۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «آموزش سلاح های سرد در اصفهان» ثبت شده است

با استفاده از نکات و مهارت هایی که در این مقاله توضیح می دهیم و با تمرین کردن آن ها توانایی دفاع از خود را افزایش می دهید.
 

1- علت درگیری. درگیری فیزیکی با طرف مقابل باید آخرین انتخاب و راه چاره شما باشد. سعی کنید با روش های مختلف از ایجاد درگیری فیزیکی جلوگیری کنید. همچنین نباید شما اولین کسی باشید که حمله می کنید. همانطور که از نام آن پیداست دفاع شخصی فقط برای دفاع از خود می باشد نه حمله به دیگران.

 

 

2- اگر باز طرف کوتاه نیامد و خواست که با شما درگیر شود، موضع و گارد مناسبی انتخاب کنید. بدن خود را آماده کنید و شانه راست خود را به سمت جلو ببرید(البته به وضعیت شما بستگی دارد و امکان دارد شانه چپ شما جلو باشد). دست خود را برای محافظت از خود در سمت جلو بالا  برده و مشت کنید.نباید دست شما بیش از حد پایین باشد که نتوانید در مقابل ضرباتی که به سر شما میزند زود واکنش نشان دهید، همچنین دست خود را بیش از اندازه بالا نگه ندارید که دید شما را مسدود کند. دست تان باید تا اندازه ای بالا باشد که بتوانید در برابر ضربات از سر خود محافظت کنید.

 

 

3-  بدانید که چگونه یک حمله را دفع کنید. برای جلوگیری از برخورد مشت با استفاده از دست باز و فشار مشت خود، ضربه ای که به سمت شما وارده شده است را از مسیر خود منحرف کنید تا به جاهای حساس بدن ازجمله سر، معده و یا کشاله برخورد نکند.

 

 

4- انجام حمله متقابل. دستان خود را نزدیک به هم نگه ندارید. سعی کنید آن ها را از هم باز کنید به طوری که مانند یک حرف C  بزرگ به نظر برسد. باید دست شما به قدری باز باشد که هم بتوانید مشت بزنید و هم گردن حریف را با آن بگیرید. همچنین می توانید با استفاده از ضربات پا به طرف مقابل صدمه بزنید. پایی که می خواهید با آن ضربه بزنید باید رو به عقب باشد و همچنین سرعت آن به قدری زیاد باشد که نتواند پای شما را بگیرد.

 

 

5- نحوه مشت کردن دست را بدانید. این نکته ممکن است که یک چیز بیهوده و پیش پا افتاده به نظر برسد، اما دانستن اینکه چطور دست خود را مشت کنید و ضربه بزنید از آسیب دیدگی شما جلوگیری می کند. مشت شما باید چسبیده و محکم به هم باشد. چهار انگشت شما باید در زیر و انگشت شستتان روی آنها قرار گیرد (با توجه به تصویر). هیچ وقت انگشت شست خود را زیر سایر انگشتان قرار ندهید چون اگر ضربه محکمی وارد کنید امکان شکستگی انگشت شما وجود دارد. اگر انگشت های دست شما به هم چسبیده و محکم مشت شده باشند ضربه بیشتری به حریف وارد می کند. همچنین به یاد داشته باشید که هنگام زدن مشت، مچ دست شما راست باشد.

 

6- مشت شدید به طرف قسمت راست بینی مهاجم. با انجام این کار او درد شدیدی احساس می کند و شما می توانید از این فرصت استفاده کنید و خود را از آن محل دور کنید. اگر مجبور شدید که از خودتان دفاع کنید، ابتدا ضربات سبکی به حریف وارد کنید، شاید با این کار کوتاه بیاید. اگر خواست که با شما درگیر شود، می توانید ضربات خود را به صورت صعودی محکم تر کنید.

 

 

7- اگر از پشت شما را محکم بغل کرد و دست خود را دور قفسه سینه شما حلقه کرد می توانید با آرنج خود به صورت یا گردن او ضربه بزنید. تا سست شود و شما فرصت داشته باشید که خود را از آن وضعیت خلاص کنید. برای درک بهتر می توانید به تصویر بالا نگاه کنید. اگر طرف مقابل چاقو یا هر سلاح دیگری داشت باید اولویت شما این باشد که این سلاح را از دست او بیاندازید.

 

8- از محیط اطراف خود آگاه باشید. معمولا بیشتر کسانی که صدمه می بینند از اطراف به آنها ضربه وارد شده است. ممکن است درگیری در هر محیطی صورت بگیرد. امکان دارد در خیابان باشد، یا در یک محله آرام و یا شبی تاریک، به همین دلیل باید به محیط پیرامون خود توجه داشته باشید که هنگام درگیری، نفر دیگری از پشت به شما ضربه نزند.

 

9- داشتن حالت تدافعی.  اگر کسی به شما نزدیک شد، او را با فشار کف دست تان از خود دور کنید. یکی دیگر ار عوامل بازدارنده در درگیری ها این است که ژستی که می گیرید طوری باشد که قوی به نظر برسید همچنین محکم باشید و اعتماد به نفس زیادی داشته باشید. آرام باشید و از حریف تان با صدای بلند بپرسید که از شما چه چیزی می خواهد و انگیزه و هدفش از این کار چیست؟ با این کار شما می توانید طرف مقابل را تا حدی آرام کنید و جدیت او را برای درگیری بسنجید. اگراو به سوالات شما پاسخ داد سعی کنید او را آرام کنید و با صحبت کردن با او مصالحه کنید. یکی دیگر از نکات کلیدی در اینگونه شرایط این است که شما هم در این شرایط بتوانید خود را کنترل کنید و زود از کوره در نروید.

 

برای یادگیری اصولی و حرفه ای دفاع از خود تماس بگیرید

شاید تصمیم گرفته باشید که به یک کلاس هنرهای رزمی بروید اما در انتخاب آن مردد هستید که چه نوع هنررزمی را انتخاب کنید. در این مقاله به صورت مرحله به مرحله به شما یاد می دهیم که بهترین هنر رزمی باتوجه به وضعیت جسمانی و روحی شما چه رشته ای می باشد.
 

1- تنظیم بودجه. برخی از هنرهای رزمی برای تهیه تجهیزات مورد نیاز به بودجه زیادی احتیاج دارند. برای مثال، تهیه مجموعه وسایل کندو در سطح بالا به 1000 دلار آمریکا نیاز دارد. در حالی که کاراته تنها به یک لباس سفید پنبه ای نیاز دارد. پس قبل از انتخاب هر رشته رزمی به بودجه مورد نیاز آن دقت کنید و رشته ای را انتخاب کنید که با بودجه شما همخوانی داشته باشد.

 

 

2- تعیین هدف نهایی خود در آن رشته. معمولا 4 دسته از اهداف وجود دارد که در زیر آن ها را نام می بریم:

انجام ورزش رزمی برای بهره مندی از مزایای سلامتی و تناسب اندام.
انجام مهارت های رزمی برای رسیدن به نظم و انضباط شخصی.
انجام دادن آن به عنوان بخشی از میراث و سنت های فرهنگی در صد یا هزاران سال پیش.
انجام هنرهای رزمی برای شرکت در مسابقات ورزشی.

 

 

3- یک سبک از هنرهای رزمی را انتخاب کنید. ممکن است که یک سبک سخت را انتخاب کنید، مانند موی تای(تایلندی) و یا بوکس غربی، سبک نیمه سخت مانند تکواندو یا هاپکیدو(کره ای)، یا سبک های آسانی مانند آیکیدو (ژاپنی) و یا یکی ازسبک های کونگ فو (چینی)، و یا سبکی که در آن گلاویز می شوند مانند جیوجیتسو (برزیلی) و هنرهای رزمی غربی (اروپایی). آیا می خواهید با حریف خود در داخل یک رینگ مسابقه دهید و یا به مطالعه سنت های هنر رزمی یک فرهنگ خاص بپردازید و یا خود را برای دفاع در مقابل حملاتی که در زندگی واقعی صورت می گیرند آماده کنید؟

روش های آموزشی بسیار متفاوت هستند، و بیشتر مدارس هنرهای رزمی بر روی یک جنبه خاص تمرکز می کنند. هر مدرسه رزمی تلاش می کند که شما را به یک رزمی کار موفق در رشته ای که در آن کار می کنید تبدیل شوید.

 

 

4- تشخیص محدودیت های فیزیکی خود. اگر شما مسن هستید و قابلیت انعطاف زیادی ندارید، ووشو (چینی) احتمالا برای شما مناسب نباشد. اما تای چی (چینی) ممکن است بهترین گذینه برای شما باشد. می دانیم که هنرهای رزمی مانند کاراته و تکواندو ممکن است برای فیزیک و بنیه بدنی کوچک مناسب نباشند. سبک گلاویز شدن جودو، آیکیدو یا جیوجوتسو، در حالی که به سبک مبارزه هنرهای رزمی نزدیک هستند، بر روی تکنیک و قدرت برای پیشرفت در آن ها تمرکز می کنند. به همین ترتیب سبک های رزمی چینی بیشتر بر روی تکنیک تمرکز می کنند و به قد و وزن وابسته نیستند.

 

 

5- مزایای فرهنگی خود را در نظر بگیرید. اگر شما به فرهنگ خاصی علاقه دارید و به آن احترام می گذارید، با استفاده از آن هنر رزمی می توانید چیزهای بیشتری در مورد آن فرهنگ یاد بگیرید و یک تجربه بزرگ کسب کنید.

 

 

6- تاثیر آن هنر رزمی را در خود در نظر بگیرید. برای مثال هنر رزمی مدرن مانند "کراو ماگا"، بازسازی شده هنر رزمی غربی "آرما" می باشد که در کلاس هایی به سربازان با تجربه و افسران پلیس آموزش داده می شود. اگر شما می خواهید که زمان زیادی را صرف شرکت در کلاس های سبک های مختلف رزمی برای یادگیری دفاع شخصی بکنید، بهتر است که به یک کلاس هنرهای رزمی ترکیبی بروید.

 

 

7- در مورد زمان شروع هنر رزمی تصمیم بگیرید. قبل از انتخاب رشته رزمی مورد نظر خود، بهتر است چند جلسه ای به باشگاه بروید و به عنوان یک تماشاگر بنشینید و به تمرین های آنها نگاه کنید تا ببینید از آن خوشتان می آید یا نه، وقتی از نزدیک با آن آشنا شدید آنوقت می توانید زمان شروع کلاس خود را تعیین کنید.

 

 

8- تحقیق کنید که آیا آن سبک رزمی متناسب با شخصیت شما است یا نه؟ اگر شما به دنبال یادگیری هنرهای رزمی به صورت عملی هستید باید از مرحله مبتدی شروع به کار کرده و به صورت مرحله به مرحله پیش برود. همچنین باید تحقیق کنید که آن سبک رزمی با شخصیت شما همخوانی دارد یا نه. مثلا در بعضی از سبک های رزمی باید روحیه تهاجمی و خشنی داشته باشید و بعضی دیگر آرام باشید.

 

 

9- شرایط مربی را بررسی کنید. در مورد درجه و گواهی مربیگری او تحقیق کنید. همچنین بهتر است در موارد زیر هم اطلاعاتی داشته باشید:

زیر نظر چه کسی آموزش دیده است؟
چه مدت است که مشغول مربیگری است؟
چه مدت است که هنررزمی را شروع کرده است؟
آیا به عنوان یک مربی هیچ تجربه ای دارد، یا فقط یک رزمی کار زرنگ است؟

 

 

10- هر هفته مدت زمان خاصی را به کار در این رشته رزمی اختصاص دهید. مانند بیشتر ورزش های دیگر یادگیری هنرهای رزمی مستلزم تلاش و تمرین فراوانی می باشد. شما می توانید فرم های آن را در خانه هم تمرین کنید. اگر تمرین خود را فقط به کلاس محدود کنید، پیشرفت خاصی عایدتان نخواهد شد. باید در کلاس یاد بگیرید و در خانه تمرین کنید.

در یک شب آرام در شهر خود مشغول پیاده روی هستید، مردی به شما نزدیک می شود و قبل از آنکه چیزی بفهمید با یک چاقو به شما حمله می کند. در این شرایط چه باید کرد؟
در یک مجله هنرهای رزمی خواندم که متخصصان دفاع شخصی می توانند انواع ضد حمله را انجام دهند. ممکن است در دنیای واقعی حملاتی که به شما صورت می گیرد بسیار متفاوت با آنچه در باشگاه رزمی آموخته اید باشد. به همین دلیل باید قبل از انتخاب کلاس دفاع شخصی ، در مورد آن به خوبی تحقیق کنید که آیا می تواند در دنیای واقعی به کارتان بیاید یا نه؟

راب پینکوس می گوید زمانی که مورد حمله قرار گرفتید با آرامش و هوشیاری سریع واکنش نشان دهید و از حمله او به عنوان ضد حمله برای خود استفاده کنید .باید سعی کنید که دستی که با چاقو به طرف شما می آید را از مسیر خود منحرف کنید و از اندام های حیاتی بدن خود دور کنید. این کار باعث می شود که مهاجم تعادل خود را از دست دهد و خطر برای مدت کوتاهی از شما دور شود. وقتی که او می خواهد که تعادل خود را حفظ کند شما باید دست به کار شوید و از این فرصت به نفع خود استفاده کنید. در آن هنگام اولویت شما این است که خود را از چاقویی که به طرف تان گرفته شده دور کنید و چاقو را از دست او بیرون بکشید. برای این کار شما باید ضرباتی به دست و بازوی او وارد کنید تا دستش سست شود و چاقو از دستانش به زمین بیفتد تا آن را بردارید.

در مواقعی که مهاجم خیلی به شما نزدیک شده و باهم گلاویز شده اید، وقتی که او سعی می کند با چاقو شما را زخمی کند و شما با دستان خود جلوی این کار را گرفته اید اگر چاقو از دستش افتاد سعی کنید فورا آن را با پای خود به گوشه ای برتاپ کنید تا حداقل از خطرات چاقو مصون بمانید.

 

راب پینکوس ادامه می دهد: همانطور که می دانید  با هر مهارت حرکات پیچیده ، هنگامی که شما آن را با سرعت و تحت فشار انجام می دهید طرف مقابل گیج شده و شما در یک چشم بهم زدن می توانید چاقو را از او بربایید.

هنرهای رزمی در چین بیش از 5000 سال قدمت دارد. همانطور که انواع مختلفی از سلاح ها تکامل یافته اند، مواد و فنون ساخت آنها نیز تغییر کرده اند. سلاح های ابتدایی از سنگ ساخته می شد و بعد ها مس، برنج و در نهایت آهن که فوق العاده قوی بود جایگزین سنگ شدند. اکنون مردم مطالعه خاصی بر روی سلاح های رزمی باستانی انجام نمی دهند چون معتقد اند که در این دوره و با پیشرفت تکنولوژی و ساخت سلاح های جدید استفاده از آن ها بی معنی است. مثلا تفنگ، به راحتی قابل استفاده است و پتانسیل بالای برای کشتن افراد دارد. یکی دیگر از دلایل دوری مردم از سلاح های رزمی باستانی این است که استادان واجد شرایط خیلی کمی وجود دارند که هنوز با آن سلاح ها آشنایی داشته و نحوه کار با آنها را آموزش دهند. همچنین کسب مهارت استفاده از سلاح های رزمی، نیازمند صبر، حوصله و پشتکار زیادی می باشد. در جامعه امروزه، تعداد کمی از مردم مایل به صرف انرژی  و وقت لازم برای یادگیری استفاده از سلاح های رزمی چینی می باشند.
 

مطالعه و تمرین بر روی سلاح های چینی، مانند هر هنر رزمی دیگر، ارزشی فراتر از یادگیری تکنیک های آن دارد. مطالعه بر روی آنها از ارزشی تاریخی نیز برخوردار است، چون این نوع هنر 5000 سال قدمت دارد و همراه فرهنگ انسانی تکامل یافته است. همچنین از ارزش هنری نیز برخوردار می باشند. مانند یک رقصنده خوب، یک رزمی کار باید بتواند بر روی کل بدن خود کنترل داشته باشد. یکی دیگر از ارزش های آن، جنبه سلامتی است که برای ما دارد.

 

یادگیری کار با سلاح های چینی نیاز به آموزش های فیزیکی گسترده ای دارد تا بدن را قادر سازد که قوی و هماهنگ باشد. البته از آنها نیز می توان برای دفاع شخصی نیز استفاده کرد. سلاح های رزمی برای مقاصد دفاعی ساخته شده بودند. تمرین با آنها شما را قادر می سازد که زمان واکنش شما کمتر شده و قابلیت مانور سریعی داشته باشید. ارزش اخلاقی به عنوان مهمترین جنبه از هنر سلاح های رزمی هنوز باقی مانده است. رزمی کاران باید صبر و شکیبایی، پشتکار و تواضع را یاد بگیرند. با سعی و کوشش و فداکاری، می توانید اعتماد به نفس و قدرت درونی خود را تقویت کنید.

 
طبقه بندی سلاح های چینی
در چین باستان، سلاح ها تا حد زیادی متفاوت بودند. این تغییرات ناشی از تفاوت در نواحی جغرافیایی، ویژگی های فیزیکی رزمی کاران، فرهنگ، سبک زندگی محلی و اهداف خاص استفاده از آن ها بود. یک رزمی کار باید علاوه بر شناخت سلاح های چینی، تفاوت آن ها را نیز درک کند. کلمه سلاح به چینی "Bingqi" می باشد که معنی آن "ابزار سرباز" است. همچنین Bing به معنی "سلاح های بلند" و " Duan Bing " به معنی سلاح های کوتاه است. اصطلاح دیگری که معمولا توسط چینی مورد استفاده قرار Wuqi  است که به معنای "ابزار رزمی"  یا "سلاح های رزمی"  می باشد. در طول تاریخ 5000  ساله سلاح های رزمی، سبک، شکل، مواد و روش ساخت آن از یک سلسله به سلسله دیگر تغییر کرده است. در مدت یک سلسله، که برخی از آنها800  سال به طول انجامیده اند، تعداد بیشماری از سلاح های چینی تکامل یافته اند.

 

برای مشخص کردن بسیاری از این سلاح ها، هجده نوع از سلاح ها از جمله بلند، کوتاه، بسیار کوتاه، نرم و پرتابی انتخاب شدند. یک رزمی کار خوب باید بر این سلاح ها تسلط داشته باشد و یا هجده نوع از تکنیک های رزمی را یاد بگیرد.

 

مشکلاتی برای یک طبقه بندی نسبتا ساده از سلاح های چینی وجود دارد. اول اینکه سلاح های مشابه می توانند نام های مختلف در سلسله های مختلف داشته باشند و دوم اینکه یک سلاح با تغییر در طراحی بسیار جزئی اغلب یک نام جدید دریافت کرده است  و بلاخره اینکه بسیاری از سلاح های باستانی شناخته شده اند اما ساختار دقیق آنها هنوز در ابهام باقی مانده است.

 

 

نمونه ای از مشکلات گفته شده را توضیح می دهیم:

 سلاح FA از سلسله "هان" به عنوان یکی از 18 سلاح در نظر گرفته شد. اما FA احتمالا یک استراتژی جنگی بوده تا یک سلاح رزمی واقعی.
Jue یک سلاح سوراخ دار بود اما امروزه دیگر وجود ندارد.
Huan به معنی "حلقه" به کلاس سلاح های بلند تعلق دارد اما شکل آن چندان به این کلاس نمی خورد.
Ben به عنوان ابزاری مشتق شده از " تیشه صاف کن"  که توسط نجاران مورد استفاده قرار می گرفت شناخته می شد، اما جزئیات ساختار آن هنوز مشخص نیست.

 

 

سلاح ها و استراتژی های مبارزه
استراتژی مبارزه، یک عامل تعیین کننده در جنگ و مبارزات بود. و یک رابطه جدایی ناپذیر با سلاح داشت. برخی از این سلاح ها برای یک استراتژی جدید ابداع شدند. برای مثال قلاب شمشیر و سپر برای حمله به پاهای اسب در سلسله Song طراحی شد. همچنین از سپر برای دفع حملات دشمن استفاده می شد.

بسیاری از این سلاح و استراتژی ها در جنگ های بزرگ بوجود آمدند و پس از آن در مبارزات شخصی نیز مورد استفاده قرار گرفتند. استفاده از هر سلاح نیازمند تکنیک های منحصر به فردی است. در دوران باستان، منجنیق هایی که سنگ های بزرگ و سنگین را پرتاب می کردند به عنوان اولین سلاح مورد استفاده قرار می گرفتند.

پس از اختراع باروت، از گلوله توپ به جای سنگ به عنوان سلاح پرتابی استفاده می کردند. نه تنها این گلوله ها قادر به طی کردن مسافت بیشتری بودند بلکه قدرت تخریب بیشتری داشتند و باعث ایجاد رعب و وحشت در بین نیروهای دشمن می شدند.

 

شمشیر انتخاب رزمی کاران
یک رزمی کار با استفاده از سلاح کوتاه و سبک تر و با تکیه بر سرعت و توانایی های خود می تواند ضربات سنگینی به دشمن وارد کند. چنانچه در یک محدوده نزدیک به حریف قرار گرفتیم، استفاده از سلاح های بلند کارایی چندانی ندارد و برای ما مانعی ایجاد می کند. تاریخچه چین باستان سرشار از جنگ هایی بوده که به کشتارهای وحشتناک منجر شده اند. در این جنگ ها از طیف وسیعی از سلاح های رزمی که نقش مهمی در توسعه مبارزه در چین داشتند استفاده می شد.

چینی های باستان بیش از 3000 سال پیشرو در علوم "متالوژی" بودند. آنها آلیاژ هایی را کشف کردند و با تحقیق و آزمایش بر روی آن ها توانستند سلاح هایی درست کنند. در آن دوران کشف یک آلیاژ جدید برای ساخت شمشیر به اندازه کشف انرژی اتمی در دوران مدرن با اهمیت بود. متاسفانه اطلاعات بسیار کمی در مورد همه سلاح ها وجود دارد.

 

چینی های باستان شمشیر را به عنوان محبوب ترین و مهمترین سلاح رزمی می شناختند، به همین دلیل شمشیر توسط امپراتوران، شاعران و دانشمندان به طور یکسان مورد توجه قرار می گرفت. کنفسیوس، لی تای و بای شاعر معروف در سلسله تانگ از جمله کسانی بودند که به آن توجه خاصی داشتند.

تسلط بر تکنیک های پیچیده مبارزه با شمشیر بسیار دشوار است و به مهارت خاصی نیاز دارد که آن هم با تمرین و پشتکار بدست می آید. شمشیر دارای طرح و شکلی زیبا می باشد، ولی زیبایی فیزیکی آن به تنهایی دلیلی بر تمایز بین سایر سلاح ها و شمشیر نمی باشد. کلید حفاظت از شمشیر در طول تاریخ این واقعیت است که مورد علاقه امپراتوران و هنرمندان رزمی کار قرار گرفته است.  به دلیل حمل ساده و سبک بودن آن علاوه بر مردان در بین زنان هم محبوبیت زیادی پیدا کرد.

گاهی اوقات بسیاری از مردم ار من می خواهند که به آنها فقط کاتا یا مبارزه را آموزش دهم. آنها می خواهند مانند انتخاب میوه که آن را گلچین می کنند من هم فقط چیزهای خاص را به آنها یاد دهم و اصرار دارند که از من که مربی کاراته همستم بهتر می دانند که چه چیزی را و چه وقتی به آنها آموزش دهم. کاتا و مبارزه شدیدا یکپارچه هستند و من بر این باورم که هردوی آنها باید همراه هم آموزش داده شوند.
وقتی می بینم که کسی برای مسابقات کاراته در هر دو بخش کاتا و مبارزه شرکت می کند خیلی خوشحال می شوم.در حالی این باور رایج است که کاتا و کاراته از هم جدا هستند ولی حقیقت این است که در مبارزات کاراته از حرکات کاتا استفاده می شود. کاتا روال مشترکی با حرکات ژیمناستیک دارد و اگر شما می خواهید برنامه های کاربردی را از آنها یاد بگیرید به شما پیشنهاد می کنم که به کلاس جوجیتسو بروید نه کلاس کاراته.

 

حقیقت این است که شما با استفاده از سه تکنیک می توانید در مبارزات کاراته برنده شوید. شما می توانید در مسابقات کاتا بدون اینکه با کسی درگیر شوید برنده باشید. این دو فعالیت به طور کامل از هم جدا هستند و مهارت و توانایی های متفاوتی می خواهند. ممکن است کسی در یکی از آنها استعداد داشته باشد اما در دیگری بی استعداد باشد. حال این سوال پیش می آید که چرا شما باید هردوی آن را یاد بگیرید؟

 

کاراته یک ورزش است.در این رشته ورزشی دو نوع مسابقه وجود دارد:

کاتا (شما باید حرکات را به ترتیب و روال خاصی انجام دهید)
مبارزه (دو نفر با هم مبارزه می کنند و از تکنیک هایی استفاده می کنند که در ادامه توضیح خواهیم داد)

 

واما شاید این سوال برای شما پیش آید که واقعا کاتا چیست؟

کاتا مجموعه ای از حرکات و تکنیکهای تهاجمی و دفاعی است که به شکل نوعی رقص موزون به نظر میرسد. وقتی یک کاتا به خوبی اجرا میشود در واقع نظم درونی و هنر اجرا کننده را نشان میدهد.
کاتاها به وسیله اساتید بزرگ کاراته طراحی و ابداع شده اند تا با تمرین مدام، کاراته کار را قادر سازد در یک زمان با هشت حریف مبارزه کند.البته بدون به هم خوردن تعادل لازم و حالت بدن تا به راحتی بتواند ضربات فلج کننده یا کشنده را به حریف وارد کند.

بسیاری از مربیان و استادان قدیمی کاراته بر این باور بودند که " همه چیز در کاتا نهفته است" و دائما یادآوری می کردند که بدون کاتا، کاراته نیز وجود ندارد.

 

با فراگیری کاتا تمام موارد لازم درباره کاراته واقعی به شما آموخته می شود. در مسابقات هر کاراته کار حرفه ای باید توانایی نشان دادن مفهوم و معنی هر حرکتی اعم از یک ضربه داچی یا تنفس را دارا باشد. یک کاتا کار خوب، کسی است که بتواند با کیفیت عالی، اجرای ضربات و حرکت، این پیام را به داوران منتقل کند که او چقدر خوب و حرفه ای کاتا را اجرا کرده یا در واقع مبارزه کرده است.کاتا در میان اولین آموزش های هر شخصی در کلاس کاراته می باشد. بزرگترین عامل در تشخیص میزان مهارت واقعی یک کاراته کار چگونگی اجرای کاتا توسط او است.

 

هر کاتا حدوداً از ۲۰ تا ۷۰ حرکت (چرخش و گام برداشتن) تشکیل شده که با همراهی انواع ضربات دست و پا انجام می‌شوند. بسیاری از کاتاها بر اساس تعداد حرکات‌شان نام‌گذاری شده‌اند. کاربرد کاتا خیلی بیشتر از آن است که فکر می کنیم. برای اینکه یک کاراته کار موفق شویم و بتوانیم مبارزات خوبی انجام دهیم نباید کاتا را فراموش کنیم. برای مثال وقتی که از استیو آرنیل اولین مرد 100 کمیته این سوال پرسیده شد که چطور توانستی در مبارزات موفق شوی در پاسخ گفت که روزی شش ساعت به تمرین کاتا پرداخته است.

 

یادگیری کاراته بدون آگاهی از روش آن ، مانند این است که بخواهیم بدون آن که شلیک کنیم، کاربرد سلاحی را بیاموزیم و یا بدون آنکه وارد زمین مسابقه شویم از شرایط آن مطلع گردیم

 

برای این که کاتا،ارزش حقیقی و واقعی خود را برای کاراته کار داشته باشد، حرکات هر کاتا می بایستی مورد مطالعه وبررسی قرار گیرد و تمامی این حرکات عملا مورد تجزیه قرار می گیرند. دید گاه خوب وعملی برای دستیابی به چنین حالتی این است که فرد آنقدر تمرین کند تا حرکات پای او به صورت طبیعی وخودکار جابجا شود. با انجام چنین روشی، فرد قادر خواهد بود که زاویه وریتم حرکات پای خود را به راحتی تغییر دهد. به این ترتیب می تواند درک وفهم کامل تری نسبت به توانایی های خود داشته باشد.

 

بیشتر کاتاها با یک تکنیک دفاعی شروع شده و تقریباٌ تمام آنها با دفاع خاتمه می یابد و حقیقتی که در جمله معروف استاد فوناکوشی نهفته است که می گوید :"در کاراته هرگز اولین حمله وجود ندارد"

هنگامی که انسان ها در ابتدا شروع به یادگیری هنرهای رزمی کردند از آن لذت نمی بردند. به این ترتیب برای ورزش، تفریح، سرگرمی و حتی زنده ماندن از هر وسیله ای که در دسترس بود استفاده می کردند. به این ترتیب مبارزه با سلاح اغلب زودتر از مبارزه با دست خالی آموزش داده می شد. حتی گاهی مبارزه با دست خالی را هم نادیده می گرفتند.

در این مقاله سعی داریم سلاح های موجود در ورزش های رزمی کنونی را برسی کنیم.

هر شخصی دلیلی برای پیوستن از هنرهای رزمی دارد.ما نیز در این مقاله سعی می کنیم مردم را تشویق کنیم که به هنرهای رزمی و رشته مورد علاقه خود بروند و به درک تئوری از سیستم هنرهای رزمی برسند تا با استفاده از پتانسیلی که در خود دارند بتوانند به نتیجه دلخواه برسند.

 

بحث ما در مورد این است که مهمترین ویژگی های یک مبارز خوب که منجر به پیشرفت و پیروزی او می شود را پیدا کنیم:

    سطح و توانایی های ذهنی او
    سطح توانایی های فیزیکی او
    توانایی های فنی

اولین و مهمترین اهمیت استفاده از سلاح در ورزش های رزمی یادگیری شیوه استفاده از آن سلاح می باشد (یک جنگجوی خوب با داشتن یک چاقوی تیز می تواند حریف خود را شکست دهد). جنبه های فنی مبارزه اگر بیشتر از جنبه های ذهنی نباشد کمتر از آن نیست.

یک راه و روش مشخص برای مبارزه با سلاح وجود دارد اما برای یک رزمی کار آموزش ندیده تقریبا غیر ممکن است که بتواند با تکیه بر توانایی های ذهنی خود به موفقیت برسد( این مورد شمل مبارزه با دست خالی نمی شود).

 

 

تفاوت های فنی در دنیای سلاح های رزمی

 

مبارزه با دست خالی یک تکنیک است. در مبارزه بدون سلاح ما می توانیم از دست و پاهای خود برای جلوگیری از حمله استفاده کنیم و یا ممکن است اجازه دهیم ضربه ای به ما برخورد کند تا بتوانیم موقعیت را جوری کنیم که در واکنش بدترین ضربه را به او بزنیم.در حالی که در هنرهای رزمی با سلاح این امکان وجود ندارد.چون امکان دارد برخورد یک ضربه با سلاح کار شما را تمام کند.

در مبارزات با سلاح می توان از ابزاری مثل چاقو، شمشیر، پنجه بکس و یا حتی سنگ استفاده کرد که با برخورد هر کدام از این ها با بدن ممکن است قسمتی از بدن شکسته یا مجروح شود. برای استفاده از سلاح در مبارزه باید نقاط ضعیف و حساس را پیدا کرده و ضرباتی به آنجا وارد کنیم.

با توجه به تفاوت های فیزیکی که در مبارزه با سلاح ها وجود دارد ولی باز هم یکی از نکات مهم، داشتن توانایی در حرکات رزمی بدون سلاح می باشد تا بتوانید آنها را با حرکات سلاح خود ترکیب کنید.

 

در اغلب موارد، اولین هدف یک فرد غیر مسلح هنگام مبارزه با یک فرد مسلح خنثی کردن سلاح می باشد. هدف اصلی در این وضعیت این است که اسلحه را به زور از دست بیاندازید. این باور که بهترین دفاع حمله است همیشه درست از آب در نمی آید مگر زمانی که حریفتان سلاح داشته باشد و بخواهید او را خلع سلاح کنید.

در هنرهای رزمی با سلاح قدرت نیز اهمیت دارد اما نه به اندازه هنرهای رزمی بدون سلاح. ما می توانیم با داشتن یک سلاح کوچک و ساده ضربات مرگباری را به حریف وارد کنیم.

سرعت و چابکی یکی از خصوصیات مهم هنرهای رزمی با سلاح می باشد.حرکات و ضربات شما باید سریع و دقیق باشند چرا که هیچ جایی برای اشتباه وجود ندارد.

 

 

همانطور که می دانید از هر ۱۰ نفر رزمی کار ۱ نفر سلاح های رزمی را کار کرده است و آن ۹ نفر دیگر فقط رزمی کار هستند.

مروزه اکثر افراد که سلاح های رزمی را کار می کنند همه روی نمایشات با سلاح های رزمی کار می کنند و آن سلاح مربوطه را خوب چرخش می دهد ولی وقتی از او می پرسید برای کدام نقطه بدن این کار اجرا می شود یا اینکه چگونه با یک نفر توسط این سلاح که در دستت است مبارزه باید کرد نمی داند و جوابی ندارد که بدهد.

 

نمایشات و فرم ها در سلاح های رزمی بسیار خوب و مفید است ولی به شرطی که مبارزه کردن با آن سلاح رزمی را هم کار کنید تا در هر شرایط بتوانید از آن استفاده کنید.

سلاح های رزمی خیلی زیاد هستند مانند سلاح های دو فکی مثل نانچاکو سه فکی مثل سانچاکو بلند مثل چوب، نیزه ، پودائو ریسکی مثل شلاق، طناب توپی، کمربند خشک و برنده مثل شمشیر سامورائی کوتاه و جفتی مثل اسکریما، چوب کوتاه، تونفا و خیلی دیگر که بسیار زیاد هستند. هر کدام با یکدیگر تفاوت دارند، مثلاً شمشیر سامورائی و دائو هر دو شمشیر و برنده هستند ولی در شمشیر سامورائی قدرت کوبش و برش با تمرکز بیشتری زده می شود اما در دائو حرکات بسیار نرم و سرعتی زده می شود. یا سلاحی مانند شلاق برش می دهد و سوزش بالایی دارد و روی بدن یا شی جایش تا مدت ها می ماند ولی طناب توپی خورد می کند و شکستگی بجا می گذارد، پس هر کدام با یکدیگر با اینکه در یک دسته هستند با هم تفاوت زیادی دارند و نقاط مثبتی برای خودشان دارند.

 

سلاح های رزمی بسیار زیاد هستند و علاوه بر آنها از هر چیزی می توان به عنوان یک سلاح رزمی استفاده کرد مانند یک خودکار، کمربند شلوار، کیف زنانه، بند کفش و غیره که اینها هم برای خودشان یک دسته جدا را تشکیل می دهند.

 

شما باید این را بدانید که برای یادگیری شما باید سلاح ها را به ترتیب یاد بگیرید که در بدن شما جا بگیرد. مثلاً اول از سلاحی مانند نانچاکو شروع کنید که جزء سلاح های دوفکی می باشد و تقریباً کل بدن را با خودش به حرکت در می آورد و با دورانی که دارد تمام بالا تنه و پایین تنه را به هم ربط می دهد بعد می توانید به سراغ یک سلاح بلند مانند چوب بلند بروید که هم قد خودتان باشد تا شما را برای سلاح هایی مانند نیزه و کوان دائو و غیره آماده کند بعد دیگر به ترتیب سراغ جفت نانچاکو، چاقو، اسکریما تونفا، شمشیر سامورائی، زنجیر و غیره بروید چون که آمادگی اولیه را در بدن خود به وجود آورده اید.

تعریف ایروبیک:

استفاده از تعدادی از عضلات، به صورت منظم، به مدت 15 تا 20 دقیقه یا بیشتر به طوری 60 تا 80 درصد ضربان قلب افزایش یابد.

فعالیت های ایروبیک به بخش هایی رتبه بندی شده است. فعالیت های هوازی شامل: پیاده روی، دوچرخه سواری، آهسته دویدن، شنا، کلاس های ایروبیک و اسکی می باشد.فعالیت های غیر هوازی در مدت زمان کوتاه و با شدت بالایی انجام می شوند. فعالیت های غیر هوازی عبارتند از: اسکی رو به پایین، وزنه برداری، دو سرعت، سافت بال و فوتبال.

هوازی به معنی با هوا یا اکسیژن می باشد. اگر حین ورزش بتوانید یک مکالمه کوتاه داشته باشید و حرف بزنید آن ورزش غیر هوازی و اگر در ورزشی هنگام صحبت کردن نفس نفس می زنید آن ورزش هوازی می باشد. هنگام انجام ورزش های هوازی سریع تر خسته خواهید شد و به احتمال زیاد بعد از ورزش عضلات شما درد می کنند.

 
مزایای قلبی عروقی

در ورزش ایروبیک فعالیت قلب وریه ها برای افزایش اکسیژن بدن بیشتر می شوند. ورزش به تنهایی نمی تواند در پیشگیری یا درمان بیماری های قلبی مفید باشد. بلکه می تواند عاملی باشد برای کاهش خطرات. نمونه هایی از خطراتی که می توانند برای شما خطرناک باشند عبارتند از: فشار خون بالا، مصرف سیگار و سطح کلسترول بالا خون.

 
مزایای اضافی ورزش هوازی

علاوه بر مزایای قلبی و عروقی، مزایای دیگر ورزش های هوازی عبارتند از:

    کنترل چربی بدن (ورزش آئروبیک همراه با تمرینات قدرتی و یک رژیم غذایی مناسب، چربی بدن را کاهش می دهد)
    افزایش مقاومت در برابر خستگی و داشتن انرژی اضافی
    افزایش توده بدن بدون چربی
    کاهش تنش و کمک در خوابیدن
    افزایش قدرت بدنی
    مزایای روانی: ورزش باعث بهبود خلق و خو، افسردگی و اضطراب را کاهش می دهد.

 
اجتناب از منحنی هوازی

زمانی که شما شروع به ورزش می کنید منحنی هوازی رخ می دهد. هنگام انجام ورزش هوازی هدف این است که شدت ضربان قلب خود را در طول جلسه حفظ کنیم.این کار ماهیچه های قلب را قوی تر می کند باعث می شود کالری بیشتری بسوزانیم . در ورزش هایی مانند دوچرخه سواری، دو یا شنا به مرور زمان از سرعت ورزش کاران کاسته می شود و برای رسیدن به نقطه پایان باید تلاش بیشتری بکنند و فشار مضاعفی به خود وارد کنند به طوری که وقتی آنها به خط پایان نزدیک می شوند سرعت آنها نسبت به اول مسابقه خیلی کم شده است.

 
کلاس های ایروبیک

در کلاس های ایروبیک، شما می توانید حرکات را با شدت کم یا زیاد انجام دهید. کم یا زیاد بودن میزان شدت به توانایی و آمادگی عضلات شما بستگی دارد. در کلاس ایروبیک باید از سطوح پایین تر شروع کرده و به مرور زمان و بسته به شرایط جسمانی و عضلانی خود آن را افزایش دهید.

اگر در کلاس ایروبیک هنگام انجام ورزش های هوازی بیش از حد خسته شدید باید ورزش را قطع کرده و به آرامی شروع به حرکت کنید تا آرام تر شوید و بتوانید دوباره شروع بکار کنید. در چنین حالاتی هرگز ننشینید یا دراز نکشید زیرا بدن شما در حال فرستادن خون اضافی به عضلات است و توقف ناگهانی می تواند منجر به گرفتگی عضلانی و سرگیجه شود( به این دلیل است که در کلاس های ایروبیک در پایان تمرینات بخشی به نام سرد کردن دارند)

برای حفظ تناسب اندام شما باید ورزش های هوازی را حداقل 3-4 بار در هفته انجام دهید.

دلایل متعددی برای ثبت‌نام فرزندانمان در رشته‌ هنرهای رزمی و استمرار آن وجود دارد. هنرهای رزمی علاوه‌بر افزایش اعتماد به‌نفس، سبب یادگیری نظم و انضباطی می‌شود که ایجادکننده شالوده‌ای محکم است به‌نحوی که شخصیت آنها را قوی می‌سازد.
با وجودی که آموختن هنرهای رزمی، مفرح و دل‌پذیر است، اما درس‌های مهمی را نیز در باب ارزش‌ها و احترام به بچه‌ها خواهد آموخت که چگونگی نگاه آنها را به دنیای اطرافشان شکل می‌دهد. حتی اگر اجتناب از درگیری‌ها را به بچه‌ها آموزش دهیم، باز هم در شرایط وخیم، آنها می‌توانند با تکیه به آموخته‌هایشان در مقابل آسیب‌های جسمی و بدنی از خویش دفاع و حفاظت کنند. این انرژی یا قدرتی است که از هنرهای رزمی به وجود می‌آید. هنرهای رزمی اعتماد به‌نفس را افزایش می‌دهد.

این هنر، ورزش جسمانی و طاقت‌فرسا است


بچه‌هائی که وارد این حیطه هنرهای رزمی می‌شوند و در این مسیر پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای را به‌دست می‌آورند، رفتار و حالات مثبتی را در خود رشد می‌دهند که می‌تواند آنها را در به انجام رسانیدن وظایف مهم دیگر و هم‌چنین رویاروئی با دیگر چالش‌های زندگیشان، یاری کند. مدارس رزمی سبب می‌شوند تا بچه‌ها خود را باور کنند و افزون بر آن در آنها ایجاد انگیزه می‌نمایند.
تلاش و تمرکز ما بر فراهم آوردن فضائی مثبت برای بچه‌هاست، جائی که آنها حتی پس از یک روز بد و ناخوشایند در مدرسه و یا انجام ورزش، احساس اطمینان کنند. مکانی که وقتی بچه‌ها احساس ناامیدی یا شکست می‌کنند، برای آنها هم‌چون تکیه‌گاهی مطمئن باشند. مدارس رزمی این آمادگی و توانائی را دارند که از فرزندان ما در رویاروئی با مشکلات زندگی به اندازه کافی حمایت کنند و آنها را در مسیر درست قرار دهند.
علاوه‌بر قوانین معین حاکم بر مدارس، هنرهای رزمی نیز نظم و انضباط خاصی را به فرزندان می‌آموزد. این نظم و انضباط سبب می‌شود تا فرزند ما به موقع در سر کلاس حضور یابد و خود را ملزم به پیروی از قوانین و اصول مدرسه کند. هم‌چنین اهمیت احترام به خود و دیگران را می‌آموزد.
این هدف مهمی است که ما می‌کوشیم به‌تدریج به شاگردانمان آموزش دهیم. حتی با وجود سختی کار و یا شکست در اولین بار، ما به بچه‌ها می‌آموزیم که احساس ناکامی نکنند. در عوض به آنها یاد می‌دهیم تا آرامش خویش را حفظ کنند، از نو برنامه‌ریزی کنند و بار دیگر، صد در صدِ تلاش خود را به کار برند. یادگیری این نظم و انضباط به آنها کمک می‌کند تا تمرکز داشته و برای به انجام رسانیدن اهدافشان سخت بکوشند.

 


هنرهای رزمی ابزاری است که می‌تواند بچه‌ها را در ورزش‌های دیگر یاری رسانیده و نیز سبب سلامتی و حفظ تناسب اندام در آنها شود. تمرین‌های بسیاری که ما انجام می‌دهیم، مهارت‌های آنها را در فعالیت‌های فوق برنامه دیگر، افزایش می‌دهد.
برای مثال، تعادل و توازن مناسب و صحیح و هماهنگی دست و چشم، مهارت‌هائی هستند که در ورزش‌هائی مانند بیسبال، فوتبال و ژیمناستیک ضروری‌اند. آموزش هنرهای رزمی، حس رقابت‌جوئی را در فرزندانمان افزایش می‌دهد. مزیت دیگری که بچه‌ها در اثر آموزش هنرهای رزمی به‌دست می‌آورند، این است که در صورت بروز یک حادثه یا مشکل، می‌توانند به خوبی از خود دفاع کنند. هنرهای رزمی، تنها نحوه? دفاع شخصی را به بچه‌ها نمی‌آموزد، بلکه مهم‌ترین درس، چگونگی دوری جستن از موقعیت‌ها و وضعیت‌های خطرناک است.
اجتناب از این موقعیت‌ها، در عوضِ قرار گرفتن در درگیری‌های فیزیکی، راه‌کار مهمی است که اساتید، به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم آن را آموزش می‌دهند. با آموختن هنرهای رزمی، فرزندان ما درس‌های بسیار ارزشمندی را فرا می‌گیرند که آنها را در لحظه لحظه زندگیشان یاری خواهد نمود و بهترین چیز این‌که، یک سرگرمی لذت‌بخش است. گرچه بچه‌ها ممکن است، به ارزش فراگیری این ویژگی‌ها پی نبرند. یادگیری مهارت‌های جدید، پیشرفت و موفقیت روزافزون آنها نه‌تنها برای خودشان لذت‌بخش است، بلکه مایه غرور و مباهات برای کسانی است که شاهد این مهم می‌باشند.


چرا خود را در حاشیه قرار می‌دهیم؟

هنرهای رزمی فعالیتی است که ما هم می‌توانیم آن را به‌عنوان عضوی از خانواده انجام دهیم. این راهی است برای این‌که اوقات مفیدتری را با فرزندانمان سپری کنیم که در دنیای آشفته‌? امروز فوق‌العاده ارزشمند است. هنرهای رزمی، هنری است که برای قرن‌های متوالی وجود داشته و امروزه در سراسر دنیا آموزش داده می‌شود. این آموزش‌ها منحصربه‌فرد و امیدبخش هستند. ارزش‌ها و آموخته‌های هنرهای رزمی، بچه‌ها را یاری می‌کند تا شهروند بهتری باشند و آمادگی بیشتری در مواجه با بسیاری از موقعیت‌ها که در دوران تحصیل و زندگی شخصی خود با آن روبه‌رو می‌شوند، داشته باشند.

1ـ یک مبارز به هیچ گروهی تعلق ندارد:گرچه او برای انجام هنرهای رزمی نهاد یا موسسه ای خاص دارد اماسعی میکند تا تکنیک هایی را از سایر سبکها برداشت نموده و مجموعه ای مرکب برای خود ایجاد کند.

 

2ـ یک جنگجو باید ساده بگیرد:تکنیکهای او باید بر مهارت های کلی حرکتی وابسته باشد.اگر حرکتی بد و پیچیده انجام شود شکست حتمی است.تکنیکهای ساده که سریعتر و تند تر اجرا میشود او را زنده نگه میدارد.

 

3ـ مبارزی که خوب تمرین میکند بهتر میجنگد:هرچه با تلاشی بیشتر به تمرین بپردازید مبارزه ای ساده تر خواهید داشت.تمرین زیاد تنها باتمرین واقعی در صحنه های برخورد واقعی حاصل میشود  پس هر وقت که خسته شدی فوری تمرین را ول نکنید.

 

4- یک مبارزه در لباسی تمرین میکند که با همان نیز مبارزه واقعی دارد:او باید با لباسی تمرین که میبایست در طی یک مبارزه واقعی پوشیده باشد چه ان لباس لباس کار باشد جین باشد یا لباس خانه باشد تفاوتی ندارد.اگر عضو تیم است باید با تمام ابزار لازم که در ماموریتحمل میکند تمرین کند.

 

5 یک مبارز باید دارای وضعیت روحی مثبتی باشد:او بااین شعارها اشناست گفته هایی که این موضوع را القا میکند که همتای او هرگز تسلیم نمیشود.هر که شهامت دارد پیروز است.

 

6ـ یک مبارز انعطاف پذیر است: در تمرین و مبارزه او هرگز فقط کاری را که دلش میخواهد انجام نمیدهد بلکه خود را با محیط و تغیرات مبارزه وقف میدهد.

 

7- یک مبارز همه چیز را ارزیابی میکند:او همواره تکنیک ها و تاکتیک های خود را میسنجد و مسایل را زیر سوال میبرد و به دنبال راهایی میگردد تا اطلاعات خود را افزایش دهد.او هرگز نمیگوید این راه تنها راه چاره است.

 

8- یک مبارز وضعیت فیزیکی خود را به خوبی حفظ میکند:اگرچه عقل او نخستین سلاح وی محسوب میشود ولی با این وجود میداند که حفظ ترکیب و تناسب اندام به او کمک خواهد کرد که تکنیکهای خود را به موقع اجرا کند.اعتماد به نفس خود را افزایش دهد و نیروی تبحر خود را تقویت نماید

 

9- یک مبارز یک حرفه ای ارام و موقر است:او ساده باقی میماند.به خود نمی نازد.او صرفا به مبارزه به عنوان بخشی ضروری در شغل خود مینگرد

 

10- یک مبارز هرگز تعلیمات خود را متوقف نمیکند:او همیشه درپی یافتن روشها و تکنیکهای برتر است حتی اگر هزینه ای را نیز متحمل شود.شاید امکان برخورد در نوع شغل یا زندگی خصوصی وی وجود داشته باشد در هر حال او باید مثل یک اسفنج باشد و هر طرح خوب اموزشی را جذب کند.اما به قول مربی مون بسیاری در فکر پیروزی هستند اما تنها تعداد بسیاری معدودی میل به اماده سازی خود برای پیروزی دارند

ممکن است برای تمرین رزمی خود علاوه بر باشگاه تمرینات شخصی نیز داشته باشید ، ممکن است با دوستان باشگاه خود خارج از باشگاه نیز تمرین کنید ، اما مطمئناً تمرین شما در هر مقطعی پیرو و وابسته به میزان تاثیر پذیری شما در باشگاه و حین تمرین در حضور استاد و همرزمان دیگر است و اعتماد به نفس شما در تمامی زمانهای تمرینی و مسابقات نیز از میزان موفقیت شما در باشگاه رزمی سرچشمه می گیرد .
نتیجه اینکه نیاز است تا به زمان تمرینی خود در باشگاه و نوع تمرین خود در آن بیشتر حساس شوید و نکته هایی را فرا بگیرید تا از این زمان و مکان یعنی زمان تمرینات رزمی خود در باشگاه نهایت استفاده را ببرید .
نکات زیر به شما کمک خواهد کرد تا پیشرفت قابل توجهی در پیشرفت و استفاده بهینه از زمان کلاس رزمی خود در باشگاه داشته باشید :


 

 


1-به طور منظم به کلاس بروید:
وقتی کلاس شروع می شود، تنبلی نکنید و مستقیم به کلاس بروید. نیمی از فلسفه ی ورزشهای رزمی نظم است که در کلاس به دست می آید. در غیر این صورت از همان آغاز محکوم به شکست هستید.

2- همیشه بهترینتان را در معرض نمایش بگذارید:
هرگز هیچ چیزی را کمتر از تلاش خود نپذیرید. شما برای حضور در کلاس های رزمی هزینه پرداخت می نمایید پس پول خود را بیهوده هدر ندهید و وقت خویش را در آموزش با کم کاری تلف نکنید.

3- یک یار تمرینی عالی پیدا کنید:
هیچ چیز بدتر از این نیست که به کلاس بروید و سپس مجبور شوید با کسی که نمی خواهد آنجا باشد جفت و جور شوید. یک یار خوب پیدا کنید که در اهداف و ارزشهایتان هم فکر و سهیم باشد و مطمئن شوید که هر دو می دانید که در هر فرصتی با هم تمرین خواهید کرد.

4- اهداف خاصی را برای خود در نظر بگیرید:
لیست اهداف خویش را بنویسید و هر روز یا حداقل هر ماه آنها را نگاه کنید.

5- یادداشتی از آن چه که در هر کلاس انجام داده اید بنویسید:
درست است که این کار کمی سخت است اما اگر تنها همین یک مورد را کاملا از روی صداقت انجام دهید شخصا می توانم تضمین کنم که به طور چشمگیری پیشرفت خواهید کرد. هیچ چیز با ارزش تر از این نیست که نوشته یا یادداشتی از آن چه در هر کلاس انجام داده اید را نگه دارید تا بتوانید به هدف تان ادامه دهید و همچنین به شما کمک می کند چیزهایی را که یاد گرفته اید و  جاهایی را که به رشد و پیشرفت نیاز دارید بشناسید.

6- از یادداشت هایتان استفاده مفید کنید:
یادداشت کاربرد چندانی ندارد مگر این که آن چه را که نوشته اید بار دیگر بخوانید و سپس پاسخ هایی را برای هر سوالی که از هر درس دارید پیدا کنید.

7- اگر چیزی را نمی فهمید سوال کنید:
شما مشتری هستید، به استاد خود پول می دهید تا با کیفیتی هر چه بهتر به شما آموزش دهد. اگر چیزی را نمی فهمید از سوال کردن نترسید. هر استاد خوبی برای پاسخ دادن به سوال بیشتر از هر چیز دگر باید خوشحال شود، این که چقدر ممکن است این سوالات در نظر دیگران ناچیز بیاید مهم نیست.

8- برای درک کلی مطلب و موضوع در هر کلاس تلاش کنید:
بیشتر اساتید خوب موضوع یا هدف کلی ای دارند که در هر کلاس با دقت به آن می پردازند. از طریق مفهوم و محتوای هر درس و با درک این که چطور هر موضوع و محتوای آن به کلیت درس مربوط می شود و نیز با درک مفهوم کلی هر کلاس به بینش های بسیار بزرگتری می توانید دست پیدا کنید.