هر کسی دلیل خاص خود را برای شروع هنرهای رزمی دارد و ما بسیاری از آن دلایل را می دانیم. اما دلایلی را هم می دانیم که چرا عده ای ورزش های رزمی را ترک کرده و یا اصلا به طرف آن ها نمی روند. دلیل عمده ی ترک بسیاری از رزمی کاران سرخوردگی آنان از برنامه ی غلط و خسته کننده و اشتباه مربیان در آماده نکردن قبلی ذهن رزمی کار برای درک ایده های اصلی هنرهای رزمی است.
حقیقت این است که عده ی زیادی از مردم فکر می کنند که تمامی ورزش های رزمی یکی هستند. تمامی آن چه بسیاری از مردم در مورد هنرهای رزمی می دانند مربوط به فیلم های اکشن است. آن ها هم می خواهند که بپرند و مثل جکی چان مشت و لگد بزنند پس سر خود را پایین می اندازند و به اولین مدرسه ی رزمی که می رسند، یک جلسه تمرینات آن ها را نگاه کرده و ثبت نام می کنند. خوب فرض کنید که فرد در باشگاه جودو ثبت نام کرده، بعد از چند ماه کار تازه می فهمد که نه وی پریدن و لگد زدن یاد گرفته و نه جودو این تکنیک ها را درس می دهد پس به جای کمی تحقیق در مورد هنر ها تنها بلدند آن ها را ترک کنند.
وقتی شما ذاتا به ufc علاقه مندید دیگر با ثبت نام در مدارس تکواندو نسبت به ورزشهای رزمی بی علاقه می شوید . برای همین بهتر است مربیان ابتدا در مورد آینده ی هنرجویان و آن چه از این رشته می خواهند بپرسند. در حقیقت هر کس ایده ی خاص خود را در مورد هنرهای رزمی دارد. البته به طور کلی نیاز ها و نگرش های هنرجویان در رشته های رزمی به 3 گروه تقسیم می شود .
سبک شما چیست ؟
علاقه مندان – افرادی که ایده ی یادگیری ورزش های رزمی به ذهنشان خطور کرده است. این افراد فقط می خواهند کاری انجام دهند دیگر برایشان مهم نیست چه کاری. شاید با دیدن تمرینات رزمی در فیلم یا تلویزیون بگویند : من می خواهم که توانایی انجام این کار را به دست بیاورم. این دسته از افراد تمرینات رزمی را کار جالبی می بینند و آن را به عنوان یک تفریح برای رسیدن به تناسب اندام می بینند.
عده ای این دلیل را برای انتخاب هنرهای رزمی اشتباه می بینند اما واقعیت این نیست! اکثر افراد در شروع کار در این دسته قرار می گیرند و این دلیل بزرگی برای شروع است اما مشکل اینجاست که عده ای در این دسته واقعا نمی دانند دنبال چه هستند پس برنامه ی غلطی را برای کار انتخاب می کنند و همین دسته هستند که ممکن است سرخورده شوند .
این دسته از رزمی کاران به محض اینکه تمریناتشان سخت شد علاقه ی خود را از دست می دهند و ایده ی خود را ترک می کنند در حالی که نمی دانند در همین ورزش های رزمی سبک هایی مناسب برای علایق هر کدام وجود دارد، در ادامه بیشتر به بحث در مورد اینکه این دسته چه می خواهند می پردازیم و فعلا باید به پوشش دادن کامل انواع ایده برای رزمی کار شدن بپردازیم .
تحلیل گران – این ها افرادی هستند که قبل از هر کاری محاسبات زیادی انجام می دهند و از انجام هر کاری باید دقیقا به هدف خود برسند، آن ها تمام زوایای کار را می سنجند، آن ها قبل از هر کاری خود را از آن بیمه می کنند و می خواهند از هر خطایی محافظت شده باشند .
این دسته همواره خود را حتی برای مشکلات غیر پیش بینی شده هم آماده می کنند و اکثرا در موقعیت های شغلی پر مخاطره کار می کنند .
این طرز فکر آنها قطعا دلیل و انگیزششان برای هنرجویی رزمی است. البته این دسته از افراد بیشتر به سمت برنامه های غلط متمایل اند، آن ها اکثرا بعد از جند ماه کار، درجه گیری و ارتقای کمر را مهم ترین چیز برای خود تلقی می کنند.
مهم ترین چیزی که آنها را در برنامه یشان با شکست مواجه می کند این است که بعد از مدتی غرق شدن در کار احساس می کنند که آن ها به هدف اصلی خود که استفاده از هنر رزمی برای دفاع شخصی بوده نرسیده اند .
رقابتی ها – این دسته از افراد عاشق مسابقات و تنش زایی مثبت برای خود هستند، این افراد همیشه می خواهند یکدیگر را ثابت کنند. این افراد عاشق ساعت ها تماشای مسابقات بوکس و کیک بوکسینگ و mma هستند. آن ها همیشه در ذهن خود به فکر مسابقات و تشویق شدنشان توسط طرفدارانشان هستند.
شاید این اشتیاق ها برای هیجان باشد یا تنها برای کسب شهرت و شانس های زندگی است اما مسئله همین جاست . ممکن است آن ها حداقل در ابتدای کار در مبارزات تن به تن نتوانند توانایی های خود را اثبات کنند پس فورا فکرشان به طرف این می رود که ممکن است برنامه یا هنر رزمی انتخابیشان اشتباه باشد. به خاطر همین است که امید به ستاره شدنشان را از دست می دهند پس یا تند تند سبک عوض می کنند یا کامل از هنرهای رزمی دست بر می دارند.
هر یک از این سه دسته باید به دنبال سبک خودشان باشند .
حالا تصمیم بگیرید
اجازه بدهید ابتدا یک شفاف سازی صورت گیرد! این دسته بندی های بالا عمومی هستند و خیلی کم پیش می آید که فردی انحصاری در یک گروه قرار گیرد. مثلا کسی که برای علاقه به هنرهای رزمی روی می آورد ممکن است از آن هدف دفاع شخصی هم داشته باشد یا یک فرد عاشق مسابقه حتی اگر بداند که ستاره ی ufc نمی شود اما باز به خاطر علاقه اش ورزش های رزمی را ترک نکند .
بنابراین باید ابتدا بفهمید که کدام سبک هنرهای رزمی بیشتر برای شما سودمند است. البته باز هم باید بگوییم که رشته ها و سبک های رزمی هم باز در حالت عمومی تعریف می شوند. اما چیزی که باید بدان بسیار اهمیت بدهیم این است که اگر فردی می خواهد به سمت هنرهای رزمی برود باید بداند که واقعاً از آن ها چه می خواهد و هدفش چیست و باید کمی در مورد آن مدرسه ای که در آن می خواهد تمرین کند، تحقیق در مورد نوع آموزش و تناسب آن با اهداف وی به عمل آورد.
شما عمدتا ذهن علاقه مند، تحلیل گر یا رقابتی دارید؟ حالا وقت انتخاب است .
اگر بیشتر به خاطر علاقه و جذابیت به دنبال ورزش می روید حتما در مورد برنامه های هنر ایکیدو پرس و جو کنید. چون این هنر بسیار گسترده و رایج است، با یک جستجوی ساده در صفحات وب می توانید اطلاعات زیادی در مورد آن کسب کنید . ایکیدو یک ورزش کم تنش و درحالت عادی تنها در موارد محدود رقابتی است. این هنر بهترین راه برای لذت بردن از ورزش، فعال ماندن و وارد دنیای هنرهای رزمی شدن است.
البته ورزش هایی مانند کانگ فو و کاراته به خاطر پوشش دادن سطوح مبتدی و ارائه تکنیک های مناسب در چندین ماه، می توانند جالب باشند. نبرد تن به تن و مبارزه در این ورزش ها در مرحله ی دوم قرار دارد و تا زمانی که شما به مهارت خوبی در این هنر نرسید، توقع این کار را ندارند. البته فراموش نشود که در ورزش های رزمی، روش و سبک های آرام و علاقه ای کمی وجود دارد.
آن هایی که مغز تحلیلی دارن و میلشان بیشتر به سمت سبک های دفاع شخصی است بهتر است به ورزشی مانند جوجیتسو روی آورند. اجازه دهید بیشتر در مورد جوجیتسو حرف بزنیم البته فراموش نشود که منظورمان از جوحیتسو ، جوجیتسوی سنتی ژاپن است نه جوجیتسوی برزیلی (که آن را در قسمت رقابتی بحث می کنیم ) . جوجیتسو یک هنر رزمی جامع و تقریبا منشا اکثر هنرهای رزمی ژاپن است و در آن تکنیک های مشت زنی، لگد، قلاب کردن و کار با مفاصل تدریس می شود. این ورزش بهترین روش برای دفاع شخصی های خیابانی است.
کراوماگا هم ورزش خوبی برای افراد محتاط و تحلیلی نگر است . این هنر صرفا می تواند مورد توجه افرادی قرار گیرد که به فکر یادگیری تکنیک های دفاع شخصی هستند البته به یاد داشته باشید که اکثر تمرینات کراوماگا شدید هستند و شما برای تحمل آن به شرایط فیزیکی خوبی نیازمندید.
و آخر سر افرادی که به ورزش های رقابتی علاقه مندند بهتر است به هنرهایی مانند جودو یا جوجیتسوی برزیلی فکر کنند. هر دو ورزش بسیار رقابتی هستند و در همان ابتدا شاگردان را روبروی هم قرار داده تا توانایی تکنیکی آن ها را بیازمایند . این دو ورزش به دلیل شدت زیاد، توانایی های فیزیکی و ورزشی خاصی می طلبند و هر دو ورزش فورا شما را به سمت مسابقات سوق می دهند .
موی تای هم ورزش بسیار رقابتی است و از سوی دیگر بسیاری از مدارس تکواندو هم، اکنون تکواندو را منحصرا بر اساس معیارهای المپیکی تدریس می کنند و تمرکز، تنها بر کسب مقام و اهداف رقابتی و مسابقاتی است. شما تقریبا می توانید در هر جا که هستید برنامه های رایج تکواندو و جودو را دنبال کنید.
نتیجه گیری
این یک راهنمایی ساده و گذرا بر موضوع بود اما تا حدودی شما را با انواع هنرهای رزمی آشنا کرد . هنرهای رزمی چیزی بسیار فراتر از آن است که ما تعدادی از آن ها را نام بردیم . امیدوارم که این مقاله تا حدودی شما در اینکه واقعا به دنبال چه هستید کمک کرده باشد و شما چشم اندازی در رابطه با آینده ی ورزشی خود پیدا کرده باشید.
