سلاح های رزمی چین باستان

هنرهای رزمی در چین بیش از 5000 سال قدمت دارد. همانطور که انواع مختلفی از سلاح ها تکامل یافته اند، مواد و فنون ساخت آنها نیز تغییر کرده اند. سلاح های ابتدایی از سنگ ساخته می شد و بعد ها مس، برنج و در نهایت آهن که فوق العاده قوی بود جایگزین سنگ شدند. اکنون مردم مطالعه خاصی بر روی سلاح های رزمی باستانی انجام نمی دهند چون معتقد اند که در این دوره و با پیشرفت تکنولوژی و ساخت سلاح های جدید استفاده از آن ها بی معنی است. مثلا تفنگ، به راحتی قابل استفاده است و پتانسیل بالای برای کشتن افراد دارد. یکی دیگر از دلایل دوری مردم از سلاح های رزمی باستانی این است که استادان واجد شرایط خیلی کمی وجود دارند که هنوز با آن سلاح ها آشنایی داشته و نحوه کار با آنها را آموزش دهند. همچنین کسب مهارت استفاده از سلاح های رزمی، نیازمند صبر، حوصله و پشتکار زیادی می باشد. در جامعه امروزه، تعداد کمی از مردم مایل به صرف انرژی  و وقت لازم برای یادگیری استفاده از سلاح های رزمی چینی می باشند.
 

مطالعه و تمرین بر روی سلاح های چینی، مانند هر هنر رزمی دیگر، ارزشی فراتر از یادگیری تکنیک های آن دارد. مطالعه بر روی آنها از ارزشی تاریخی نیز برخوردار است، چون این نوع هنر 5000 سال قدمت دارد و همراه فرهنگ انسانی تکامل یافته است. همچنین از ارزش هنری نیز برخوردار می باشند. مانند یک رقصنده خوب، یک رزمی کار باید بتواند بر روی کل بدن خود کنترل داشته باشد. یکی دیگر از ارزش های آن، جنبه سلامتی است که برای ما دارد.

 

یادگیری کار با سلاح های چینی نیاز به آموزش های فیزیکی گسترده ای دارد تا بدن را قادر سازد که قوی و هماهنگ باشد. البته از آنها نیز می توان برای دفاع شخصی نیز استفاده کرد. سلاح های رزمی برای مقاصد دفاعی ساخته شده بودند. تمرین با آنها شما را قادر می سازد که زمان واکنش شما کمتر شده و قابلیت مانور سریعی داشته باشید. ارزش اخلاقی به عنوان مهمترین جنبه از هنر سلاح های رزمی هنوز باقی مانده است. رزمی کاران باید صبر و شکیبایی، پشتکار و تواضع را یاد بگیرند. با سعی و کوشش و فداکاری، می توانید اعتماد به نفس و قدرت درونی خود را تقویت کنید.

 
طبقه بندی سلاح های چینی
در چین باستان، سلاح ها تا حد زیادی متفاوت بودند. این تغییرات ناشی از تفاوت در نواحی جغرافیایی، ویژگی های فیزیکی رزمی کاران، فرهنگ، سبک زندگی محلی و اهداف خاص استفاده از آن ها بود. یک رزمی کار باید علاوه بر شناخت سلاح های چینی، تفاوت آن ها را نیز درک کند. کلمه سلاح به چینی "Bingqi" می باشد که معنی آن "ابزار سرباز" است. همچنین Bing به معنی "سلاح های بلند" و " Duan Bing " به معنی سلاح های کوتاه است. اصطلاح دیگری که معمولا توسط چینی مورد استفاده قرار Wuqi  است که به معنای "ابزار رزمی"  یا "سلاح های رزمی"  می باشد. در طول تاریخ 5000  ساله سلاح های رزمی، سبک، شکل، مواد و روش ساخت آن از یک سلسله به سلسله دیگر تغییر کرده است. در مدت یک سلسله، که برخی از آنها800  سال به طول انجامیده اند، تعداد بیشماری از سلاح های چینی تکامل یافته اند.

 

برای مشخص کردن بسیاری از این سلاح ها، هجده نوع از سلاح ها از جمله بلند، کوتاه، بسیار کوتاه، نرم و پرتابی انتخاب شدند. یک رزمی کار خوب باید بر این سلاح ها تسلط داشته باشد و یا هجده نوع از تکنیک های رزمی را یاد بگیرد.

 

مشکلاتی برای یک طبقه بندی نسبتا ساده از سلاح های چینی وجود دارد. اول اینکه سلاح های مشابه می توانند نام های مختلف در سلسله های مختلف داشته باشند و دوم اینکه یک سلاح با تغییر در طراحی بسیار جزئی اغلب یک نام جدید دریافت کرده است  و بلاخره اینکه بسیاری از سلاح های باستانی شناخته شده اند اما ساختار دقیق آنها هنوز در ابهام باقی مانده است.

 

 

نمونه ای از مشکلات گفته شده را توضیح می دهیم:

 سلاح FA از سلسله "هان" به عنوان یکی از 18 سلاح در نظر گرفته شد. اما FA احتمالا یک استراتژی جنگی بوده تا یک سلاح رزمی واقعی.
Jue یک سلاح سوراخ دار بود اما امروزه دیگر وجود ندارد.
Huan به معنی "حلقه" به کلاس سلاح های بلند تعلق دارد اما شکل آن چندان به این کلاس نمی خورد.
Ben به عنوان ابزاری مشتق شده از " تیشه صاف کن"  که توسط نجاران مورد استفاده قرار می گرفت شناخته می شد، اما جزئیات ساختار آن هنوز مشخص نیست.
 

 

سلاح ها و استراتژی های مبارزه
استراتژی مبارزه، یک عامل تعیین کننده در جنگ و مبارزات بود. و یک رابطه جدایی ناپذیر با سلاح داشت. برخی از این سلاح ها برای یک استراتژی جدید ابداع شدند. برای مثال قلاب شمشیر و سپر برای حمله به پاهای اسب در سلسله Song طراحی شد. همچنین از سپر برای دفع حملات دشمن استفاده می شد.

بسیاری از این سلاح و استراتژی ها در جنگ های بزرگ بوجود آمدند و پس از آن در مبارزات شخصی نیز مورد استفاده قرار گرفتند. استفاده از هر سلاح نیازمند تکنیک های منحصر به فردی است. در دوران باستان، منجنیق هایی که سنگ های بزرگ و سنگین را پرتاب می کردند به عنوان اولین سلاح مورد استفاده قرار می گرفتند.

پس از اختراع باروت، از گلوله توپ به جای سنگ به عنوان سلاح پرتابی استفاده می کردند. نه تنها این گلوله ها قادر به طی کردن مسافت بیشتری بودند بلکه قدرت تخریب بیشتری داشتند و باعث ایجاد رعب و وحشت در بین نیروهای دشمن می شدند.

 

شمشیر انتخاب رزمی کاران
یک رزمی کار با استفاده از سلاح کوتاه و سبک تر و با تکیه بر سرعت و توانایی های خود می تواند ضربات سنگینی به دشمن وارد کند. چنانچه در یک محدوده نزدیک به حریف قرار گرفتیم، استفاده از سلاح های بلند کارایی چندانی ندارد و برای ما مانعی ایجاد می کند. تاریخچه چین باستان سرشار از جنگ هایی بوده که به کشتارهای وحشتناک منجر شده اند. در این جنگ ها از طیف وسیعی از سلاح های رزمی که نقش مهمی در توسعه مبارزه در چین داشتند استفاده می شد.

چینی های باستان بیش از 3000 سال پیشرو در علوم "متالوژی" بودند. آنها آلیاژ هایی را کشف کردند و با تحقیق و آزمایش بر روی آن ها توانستند سلاح هایی درست کنند. در آن دوران کشف یک آلیاژ جدید برای ساخت شمشیر به اندازه کشف انرژی اتمی در دوران مدرن با اهمیت بود. متاسفانه اطلاعات بسیار کمی در مورد همه سلاح ها وجود دارد.

 

چینی های باستان شمشیر را به عنوان محبوب ترین و مهمترین سلاح رزمی می شناختند، به همین دلیل شمشیر توسط امپراتوران، شاعران و دانشمندان به طور یکسان مورد توجه قرار می گرفت. کنفسیوس، لی تای و بای شاعر معروف در سلسله تانگ از جمله کسانی بودند که به آن توجه خاصی داشتند.

تسلط بر تکنیک های پیچیده مبارزه با شمشیر بسیار دشوار است و به مهارت خاصی نیاز دارد که آن هم با تمرین و پشتکار بدست می آید. شمشیر دارای طرح و شکلی زیبا می باشد، ولی زیبایی فیزیکی آن به تنهایی دلیلی بر تمایز بین سایر سلاح ها و شمشیر نمی باشد. کلید حفاظت از شمشیر در طول تاریخ این واقعیت است که مورد علاقه امپراتوران و هنرمندان رزمی کار قرار گرفته است.  به دلیل حمل ساده و سبک بودن آن علاوه بر مردان در بین زنان هم محبوبیت زیادی پیدا کرد.