سلاح در هنرهای رزمی
هنگامی که انسان ها در ابتدا شروع به یادگیری هنرهای رزمی کردند از آن لذت نمی بردند. به این ترتیب برای ورزش، تفریح، سرگرمی و حتی زنده ماندن از هر وسیله ای که در دسترس بود استفاده می کردند. به این ترتیب مبارزه با سلاح اغلب زودتر از مبارزه با دست خالی آموزش داده می شد. حتی گاهی مبارزه با دست خالی را هم نادیده می گرفتند.
در این مقاله سعی داریم سلاح های موجود در ورزش های رزمی کنونی را برسی کنیم.
هر شخصی دلیلی برای پیوستن از هنرهای رزمی دارد.ما نیز در این مقاله سعی می کنیم مردم را تشویق کنیم که به هنرهای رزمی و رشته مورد علاقه خود بروند و به درک تئوری از سیستم هنرهای رزمی برسند تا با استفاده از پتانسیلی که در خود دارند بتوانند به نتیجه دلخواه برسند.
بحث ما در مورد این است که مهمترین ویژگی های یک مبارز خوب که منجر به پیشرفت و پیروزی او می شود را پیدا کنیم:
سطح و توانایی های ذهنی او
سطح توانایی های فیزیکی او
توانایی های فنی
اولین و مهمترین اهمیت استفاده از سلاح در ورزش های رزمی یادگیری شیوه استفاده از آن سلاح می باشد (یک جنگجوی خوب با داشتن یک چاقوی تیز می تواند حریف خود را شکست دهد). جنبه های فنی مبارزه اگر بیشتر از جنبه های ذهنی نباشد کمتر از آن نیست.
یک راه و روش مشخص برای مبارزه با سلاح وجود دارد اما برای یک رزمی کار آموزش ندیده تقریبا غیر ممکن است که بتواند با تکیه بر توانایی های ذهنی خود به موفقیت برسد( این مورد شمل مبارزه با دست خالی نمی شود).
تفاوت های فنی در دنیای سلاح های رزمی
مبارزه با دست خالی یک تکنیک است. در مبارزه بدون سلاح ما می توانیم از دست و پاهای خود برای جلوگیری از حمله استفاده کنیم و یا ممکن است اجازه دهیم ضربه ای به ما برخورد کند تا بتوانیم موقعیت را جوری کنیم که در واکنش بدترین ضربه را به او بزنیم.در حالی که در هنرهای رزمی با سلاح این امکان وجود ندارد.چون امکان دارد برخورد یک ضربه با سلاح کار شما را تمام کند.
در مبارزات با سلاح می توان از ابزاری مثل چاقو، شمشیر، پنجه بکس و یا حتی سنگ استفاده کرد که با برخورد هر کدام از این ها با بدن ممکن است قسمتی از بدن شکسته یا مجروح شود. برای استفاده از سلاح در مبارزه باید نقاط ضعیف و حساس را پیدا کرده و ضرباتی به آنجا وارد کنیم.
با توجه به تفاوت های فیزیکی که در مبارزه با سلاح ها وجود دارد ولی باز هم یکی از نکات مهم، داشتن توانایی در حرکات رزمی بدون سلاح می باشد تا بتوانید آنها را با حرکات سلاح خود ترکیب کنید.
در اغلب موارد، اولین هدف یک فرد غیر مسلح هنگام مبارزه با یک فرد مسلح خنثی کردن سلاح می باشد. هدف اصلی در این وضعیت این است که اسلحه را به زور از دست بیاندازید. این باور که بهترین دفاع حمله است همیشه درست از آب در نمی آید مگر زمانی که حریفتان سلاح داشته باشد و بخواهید او را خلع سلاح کنید.
در هنرهای رزمی با سلاح قدرت نیز اهمیت دارد اما نه به اندازه هنرهای رزمی بدون سلاح. ما می توانیم با داشتن یک سلاح کوچک و ساده ضربات مرگباری را به حریف وارد کنیم.
سرعت و چابکی یکی از خصوصیات مهم هنرهای رزمی با سلاح می باشد.حرکات و ضربات شما باید سریع و دقیق باشند چرا که هیچ جایی برای اشتباه وجود ندارد.
همانطور که می دانید از هر ۱۰ نفر رزمی کار ۱ نفر سلاح های رزمی را کار کرده است و آن ۹ نفر دیگر فقط رزمی کار هستند.
مروزه اکثر افراد که سلاح های رزمی را کار می کنند همه روی نمایشات با سلاح های رزمی کار می کنند و آن سلاح مربوطه را خوب چرخش می دهد ولی وقتی از او می پرسید برای کدام نقطه بدن این کار اجرا می شود یا اینکه چگونه با یک نفر توسط این سلاح که در دستت است مبارزه باید کرد نمی داند و جوابی ندارد که بدهد.
نمایشات و فرم ها در سلاح های رزمی بسیار خوب و مفید است ولی به شرطی که مبارزه کردن با آن سلاح رزمی را هم کار کنید تا در هر شرایط بتوانید از آن استفاده کنید.
سلاح های رزمی خیلی زیاد هستند مانند سلاح های دو فکی مثل نانچاکو سه فکی مثل سانچاکو بلند مثل چوب، نیزه ، پودائو ریسکی مثل شلاق، طناب توپی، کمربند خشک و برنده مثل شمشیر سامورائی کوتاه و جفتی مثل اسکریما، چوب کوتاه، تونفا و خیلی دیگر که بسیار زیاد هستند. هر کدام با یکدیگر تفاوت دارند، مثلاً شمشیر سامورائی و دائو هر دو شمشیر و برنده هستند ولی در شمشیر سامورائی قدرت کوبش و برش با تمرکز بیشتری زده می شود اما در دائو حرکات بسیار نرم و سرعتی زده می شود. یا سلاحی مانند شلاق برش می دهد و سوزش بالایی دارد و روی بدن یا شی جایش تا مدت ها می ماند ولی طناب توپی خورد می کند و شکستگی بجا می گذارد، پس هر کدام با یکدیگر با اینکه در یک دسته هستند با هم تفاوت زیادی دارند و نقاط مثبتی برای خودشان دارند.
سلاح های رزمی بسیار زیاد هستند و علاوه بر آنها از هر چیزی می توان به عنوان یک سلاح رزمی استفاده کرد مانند یک خودکار، کمربند شلوار، کیف زنانه، بند کفش و غیره که اینها هم برای خودشان یک دسته جدا را تشکیل می دهند.
شما باید این را بدانید که برای یادگیری شما باید سلاح ها را به ترتیب یاد بگیرید که در بدن شما جا بگیرد. مثلاً اول از سلاحی مانند نانچاکو شروع کنید که جزء سلاح های دوفکی می باشد و تقریباً کل بدن را با خودش به حرکت در می آورد و با دورانی که دارد تمام بالا تنه و پایین تنه را به هم ربط می دهد بعد می توانید به سراغ یک سلاح بلند مانند چوب بلند بروید که هم قد خودتان باشد تا شما را برای سلاح هایی مانند نیزه و کوان دائو و غیره آماده کند بعد دیگر به ترتیب سراغ جفت نانچاکو، چاقو، اسکریما تونفا، شمشیر سامورائی، زنجیر و غیره بروید چون که آمادگی اولیه را در بدن خود به وجود آورده اید.
