چطور می توانید در هنرهای رزمی حرفه ای شوید؟

بیشتر بچه ها دوست دارند شبیه نینجاها و یا ورزشکاران بزرگ شوند. اما آیا می دانید چه چیزی برای تبدیل شدن شما به یک ورزشکار حرفه ای لازم است؟ برای رسیدن به جواب می توانید این مقاله را مطالعه کنید.
 

گام ها

 

1- یک آموزش خوب. شما برای یاد گیری هر چیزی از آموزش ریاضی گرفته تا روانشناسی،جغرافیا و بازیگری باید به کلاس آموزشی بروید و نکات کلیدی را از مربی خود یاد بگیرید.هنر های رزمی هم از این قاعده جدا نیستند و برای یادگیری آن ها باید زیر نظر یک مربی خوب و واجد شرایط آموزش ببینید.

 

 

2- یکی از مهمترین نکات برای اینکه به یک نینجا تبدیل شوید هنرهای رزمی می باشد. مهارت هایی را در Bujinkan, Genbukan و Jinenkan بدست آورید.

 

 

3- تمرین. نه تنها در هنرهای رزمی بلکه در هر چیزی که می خواهید یاد بگیرید تمرین کردن یکی از مهم ترین نکات در یادگیری است. ارزش تمرین در هنرهای رزمی دو چندان است. باید وقت زیادی را به تمرین اختصاص دهید تا آستانه درد خود را افزایش دهید و بتوانید ضربات سنگین را تحمل کرده و در مقابل خستگی دوام بیاورید. همچنین با استفاده از تمرینات مداوم باید بتوانید سرعت، قدرت و میزان انعطاف پذیری خود را افزایش دهید.

 

 

4- آموزش یک سلاح رزمی. سعی کنید که حداقل استفاده و کار با یک سلاح رزمی را یاد بگیرید. این سلاح می تواند شمشیر، نانچیکو، تونفا و یا هر سلاح سرد دیگری باشد.

 

 

5- اگر برایتان به صرفه بود و توانستید، سفری به ژاپن بکنید. به دیدن کلاس های نینجا بروید. اگر چه این مورد اختیاری است اما دیدن کلاس های نینجا از نزدیک می تواند کمک بزرگی برای شما باشد تا بهتر بتوانید راه خود را ادامه دهید.

                                                                                                        

            

6- ممکن است بخواهید این کار را در رزومه کاری خود ثبت کنید. ممکن است برای بعضی از شغل ها از جمله: پلیس، کارآگاهی، عضو یک تیم حرفه ای در دولت، یک کماندوی ارتش و یا یک مربی هنرهای رزمی به آن احتیاج داشته باشید. پس آن را در رزومه کاری خود ثبت کنید.

 

 

7- دریافت کار. می توانید در ژاپن عضو یک گروه نینجای واقعی باشید و در دولت یا به طور خصوصی مشغول به کار شوید. به یاد داشته باشید چیزهایی را که به طور معمول جنایی هستند، مانند قتل یا سرقت بیشتر با آن مرتبط هستند. استفاده از این حرکات فقط در شرایط زیر قابل قبول است:

یک شغل دولتی که برای انجام دادن این ماموریت ها طراحی شده باشد.
دفاع شخصی
خانواده شما مورد حمایت دولت باشد.
 

 

8- این یک کار جدی است، اما ممکن است در بعضی مواقع چنین نباشد، مانند اینکه کار دومی در رزومه خود داشته باشید یا برای سرگرم کردن اطرافیان خود از این کار استفاده می کنید.

 

 

9- از آن لذت ببرید، اما به یاد داشته باشید که این یک کار بسیار جدی است.

انواع سلاح در دفاع شخصی

سلاح نانچیکو

 

 

 

نانچیکو (Nunchaku) نانچاکو یا نانچیکو متشکل از دو تکه چوب سخت که توسط طناب یا زنجیر به هم متصل شده است شکل گرفته است . در گذشته وحال این سلاح جزوه ابزار کشاورزی بشمار می رفت. هرچوب نانچیکو را فک گویند و این فک از سه قسمت بالا، میانی وپایین تشکیل شده است . بطور عمده هر سلاح نانچیکو از سه قسمت اصلی و کاربردی تشکیل یافته شده است . که درشکل آمده اتصال بین دو فک یک قسمت را تشکیل می دهد. قسمت بالائی را سر فک گویند و در انتهای فک که همان محل برخورد فک با اجسام یا حریف می باشد را گویند. روایتی باستانی است که درمورد تمامی سلاحها درهنر های رزمی گفته می شود : ( طی ساعتها تمرین با نانچکو این سلاح جزئی از روح وبدن شما در خواهد آمد )هنگامی که شما با این نیت تمرین کنید .نانچکو عضوی از بدنی شما میشود. قدرت تخریب این سلاح بیش از 300کیلوگرم می باشد که به راحتی میتوانند جمجمه دشمن را منحدم کند. این سلاح ساده و بسیار ارزان به راحتی در دسترس همگان است می توان را به راحتی ساخت . استفاده از این سلاح در هنر رزمی بطور کلی شامل 5 روش بسیار مهم می باشد:
1. تکنیکهای دفاعی
2. تکنیکهای هجومی
3. تکنیکهای ترفندی
4. تکنیکهای نمایشی
5. تکنیکهای آکروباتکی رزمی
ساختار نانچیکو انواع زیادی دارد – چوبی – پلاستیکی - فلزی – پارچه ای – ابری - و باتومی اندازه ناچیکو به نوع وشرایط استفاده از آن دارد ولی بهترین اندازه باید تمام یک فک آن آرنج شما تا مشت جمع کرده شما را پوشش بدهد. سرعت مانور با نانچیکو بنا به تمرینات مستمر و منظم شما دارد . هر تکنیکی باید ساعتها تمرین شود تا بتواند به مهارت رسید. .

 

 

سلاح سانچیکو

 

 

سانچیکو سلاحی است که ساختاری شبیه به نانچیکو دارد با این تمایز که نانچیکو دارای 2 تکه میباشد و یک متصل کننده که اغلب زنجیر است ولی سانچیکو دارای 3 تکه و دو قسمت متصل کننده می باشد تاریخچه سانچیکو به زمانی دور بر میگردد ، گفته میشود که اولین بار استاد ساندا نانچیکو را با الهام گرفتن از نی یا بامبویی بلند که از دو قسمت شکسته بود به کار برد که در فیلم سی و ششمین مرحله شائولین که بر اساس زندگی این استاد ساخته شده نیز این مطلب نشان داده میشود . در زمان گذشته معمولا سانچیکو از همان چوبهای بامبو ساخته میشده که با استفاده از کنف و یا چرم اسب تکه های آن به هم متصل بوده است . اما اکنون از چوب مخصوص و یا آلومینیوم یا پلاستیک فشرده برای ساخت آن استفاده میشود که نوع آلومینیومی آن دارای وزن کمتری میباشد . هر قسمت از سه قسمت سانچیکو دارای طولهای مساوی می‌باشد که طول هر قسمت برابر 60 سانتی متر تا 70 سانتی متر است ، قطر هر قسمت از سانچیکو به صورتی است که براحتی در دست قرار می گیرد و کاملا دست به دور آن حلقه میشود و مشت بسته میشود قطر هر تکه از سه تکه سانچیکو حدودا 1.25 اینچ که معادل 3.2 سانتی متر است می باشد .
طول زنجیرهای متصل کننده هر قسمت از سانچیکو حدود 5 اینچ که معادل 12.7 سانتی متر است می باشد و در محل اتصال به صورت حلقه و پایه می باشد که پایه قابلیت چرخش دارد . طول زیاد این سلاح میتوانید فاکتوری مناسب برای مبارزه با شمشیر و سلاحهایی با طول زیاد مانند نیزه باشد . جالب است بدانید حرکات نمایشی آن شبیه به حرکت های چوب یا همان نیزه می باشد و حرکات نمایشی کاملا مشترکی نیز با آنها دارد . یکی از موارد جالب و کاربردی استفاده از سانچیکو استفاده در مبارزه هایی بوده که طرفین مبارزه بر روی اسب بوده اند که طول زیاد و قابلیت سانچیکو بسیار کار آمد بوده است . حتی در صورتی که طرف مبارزه در حال فرار بوده از سانچیکو برای زمین زدن اسب استفاده میکردند به این صورت که آن را طوری پرتاب میکردند که دور پای اسب حلقه میشد و اسب به زمین میخورد.

 

 

سلاح شوریکن

 

 

شوریکن جوتسو سلاحی کوچک ، مخرب و ویران کننده ، ساده ، ولی مرگبار : سلاحی منحصر به فرد یک نینجا واقعی شوریکن یا تیغ های پرنده ، و برنده عبارتی است که از دورة موروماچی (1623-1573) به کار برده شد . شوری کن اوچی به فراگیری شوریکن اصلی ، در زمان جنگهای داخلی ژاپن ، 1467-1591 مربوط می شود. مهارت در پرتاب شورایکن در میدان جنگ تکامل پیدا کرد و به همین جهت آن دوره ، دوره ی طلایی نینجا نامیده شد. یک ضربه ی کاری و دقیق باعث پارگی شاهرگ و در نتیجه، مرگ خواهد شد. نینجاها در میدان نبرد ، برعکس سامورایی ها، از قانون خاصی پیروی نمی کردند و به همین دلیل، آزادانه از هوش مهارت خود استفاده می کردند. شوریکن جوتسو آغشته به زهر، اسلحه ی مورد علاقه ی ایکوسا – سینوبوی بود که در مدتی کمتر از یک ثانیه – دشمن را از پا در می آورد. یک نینجای سنتی، راههای گوناگونی برای بدست آوردن زهرهای مهلک میدانست این منابع گیاهان سمی، احشا پر از سم یک نوع ماهی ژاپنی، ریشه ی زهرآلود گیاهان ، غدد زهر آگین مار ترشحات سمی از پوست دوزیستان ، زهرابه ی عقرب و بند پایان بودند . شوریکن لحظات قبل از هر عملیاتی ، به سم آغشته می شد تا از خطر مجروح شدن و مرگ نینجا بر اثر حمل این اسلحه جلوگیری شود . حتی یک خراش سطحی نیزه می توانست این سم را وارد خون کند یک نینجا می توانست با خرد کردن برگها و ریشه ی گیاهان گوناگون که در ژاپن می روییدند ، حریف خود را نیمه بیهوش یا خواب کنند . البته امروز نینجاها احتیاج به ساختن سم سنتی ندارند چرا که می توان به راحتی با علوم شیمی ویژه نینجوتسو سم دلخواه را ساخت . جاسازی شوریکن جوتسو کیفهای مخصوصی وجود دارد که حمل تعدادی از شوریکن را ساده کرده است. همچنین بر شمشیر پشت محافظ دسته دو عدد شوریکن نصب می شود . بر روی غلاف بوشورایکن جاسازی می شود.

 

 

سلاح سای

 

 

سلاح سای از سلاحهای کاربردی در بسیاری از ورزشهای رزمی می باشد . سای یک سلاح ژاپنی است که نام آن از نام یک منطقه بسیار قدیمی ژاپن برداشته شده است . در زمانهای قدیم سای سلاح نبوده ! از سای برای اندازه گیری میزان نرمی و عمق نفوذ آب در شالیزار و برای کاشت و امور کشاورزی استفاده می شده است شکل و ساختار تنه و بدنه اصلی سای همانند یک باتوم نوک تیز است ، این قسمت تنه اصلی سلاح سای را تشکیل می دهد و این تنه همان شاخه اصلی سلاح سای است ، سای را به تناسبهای گوناکونی می سازند مثلا در بعضی مدلها اختلاف طولی در شاخه وسط با شاخه های دو طرف کم و در بعضی مدلها زیاد است و در ساختار کلی این سلاح به دو طراحی و شکل اصلی محدود میشود . طول تنه اصلی این سلاح از 30 الی 70 سانت دیده شده است که اگر با توجه به اصول کاربرد آن دقت شود که طول استاندارد آن باید بین 30 تا 45 باشد چرا که باید حداکثر کمی از طول ساعد بلندتر باشد .
سلاح سای لزوما نباید دارای نوک تیز باشد زیرا این سلاح در اکثر موارد در حالت تدافعی استفاده میشود از موارد کاربرد سای میشود به دفاع در مقابل شمشیر های بلند ( کاتانا) اشاره کرد که در صورتی که مهارت در استفاده از سای داشته باشید به راحتی با سای می توانید شمشیر مهاجم را بشکنید . چندین روش گوناگون برای در دست گرفتن سای وجود دارد که هر کدام در موقعیت خاص استفاده میشود و مهمتر از دانستن این که سای را به چه حالاتی میتوانید در دست بگیرید این است که بتوانید در هنگام مبارزه و استفاده از این سلاح به سرعت و به خوبی این حالات و روش در دست گرفتن خود را تغییر دهید تا هماهنگ با شیوه مبارزه مهاجم بتوانید به خوبی از خود دفاع کنید.

 

 

سلاح تونفا

 

تاریخچه تونفا برای اولین بار به کشور چین و اندونزی بر می گردد ، سلاح تونفا تقلیدی نزدیک از سلاح قدیمی به نام Mae sawk می باشد که خود بیانگر این است که سرچشمه این سلاح از خود کشور مالزی بوده است . کابرد اصلی تونفا زمانی پیدا شد کهدر زمان فرمانروایی اوکیناوا شوو برای تثبیت حکومت در جنگ داخلی این کشور و به دلیل محدودیت هایی که برای استفاده از سلاح گرم بود استفاده از این سلاح سرد رونق گرفت و بعد از آن نیز در نیروهای نظامی دنیا جای باتوم معمولی که شبیه به چماق بود را گرفت . تونفا سلاح سردی است که در صورت مسلط بودن به استفاده صحیح و کاربردی از آن هم در دفاع و هم در حمله بسیار کار آمد است . عده ای بر این باورند که سلاح تونفا از سلاح کاما نیز کپی برداری شده ، که البته سایت ورزشهای رزمی این ایده را قبول ندارد .
 

 

 

شمشیر کاتانا

 

 

کاتانا نام یک نوع شمشیر ژاپنی است که از قرن ۱۳ میلادی مورد استفاده سامورایی‌های ژاپن بوده‌است. لغت «کتانا» در زبان ژاپنی باستان به معنی «شمشیر» است. از ویژگیهای بارز کتانا شکل زیبای آن و استحکام خارق العاده‌اش است. در طول تاریخ شکل آن تغیرات مختصری یافته ولی اصول پایه آن همچنان بدون تغیر مانده‌است.از جمله ویژگی‌های کتانا می‌توان به شکل منحنی تیغه آن اشاره کرد. همچنین یک طرف شمشیر (لبه داخلی آن) بسیار تیز است و اصولا قسمت عقب سطح شمشیر از قسمت تیز و برنده آن کلفت‌تر است. اگر زمانیکه در حالت طبیعی ایستاده اید به دست خود (از بالای بازو تا انتهای دست) نگاه کنید می بینید که دست شما قوسی طبیعی و به شکل همان قوس شمشیر ژاپنی دارد. "ته" در زبان ژاپنی به معنای "دست" است و ته کاتانا شاید معنی "دست با قوس کاتانا شکل" را داشته باشد.
برای اینکه به میزان اهمیت ته کاتانا  پی ببرید آزمایش ساده ای وجود دارد. این آزمایش هرچه تمرین بیشتری داشته باشید تاثیر جالب تری خواهد داشت. روبروی شخص دیگری با فاصله یک دست باز بایستید. دست خود را به سمت او دراز کنید، بطوریکه کف دست شما به سمت بالا باشد. حال پشت دست خود را برروی شانه او قرار دهید. در این حالت سعی کنید دست شما در حالت "ته کاتانا" باشد، یعنی قوس طبیعی را داشته باشد. آرام و متمرکز باشید. از شخص مقابل بخواهید سعی کند با کف دو دستش برروی دست شما در قسمت آرنج به سمت پایین فشار بیاورد و سعی کند دست شما را خم کند. اصلا سعی نکنید با او مقابله کنید، بگذارید جریان انرژی خودش مقاومت لازم را ایجاد کند. فقط تمرکز داشته باشید و به چرخش انرژی در بدن فکر کنید و خروج آن از دستهایتان را حس کنید. خواهید دید که شخص مقابل برای خم کردن دستتان باید از نیروی زیادی استفاده کند، که در موارد بسیاری قادر به اینکار نخواهد بود. با توجه به اینکه دست شما برروی شانه شخص مقابل قرار دارد، هر چه فشار بیشتری رروی دست شما وارد کند این نیرو از طریق دست شما به شانه وی منتقل خواهد شد. هر چه شما تمرین بیشتری داشته باشید و کنترل بیشتری بر این جریان انرژی داشته باشید، تاثیر مفهوم "ته کاتانا" بیشتر آشکار خواهد شد. این تمرین به قابلیتهای فیزیکی شما ارتباط زیادی ندارد.

 

آموزش خصوصی در این سلاح ها .. تماس بگیرید

تاریخچه پیدایش نانچیکو

یک باور عامیانه بسیار معروف می‌گوید که نانچاکو در اصل یک ابزار خرمن‌کوبی برای جداکردن برنج از شلتوک بوده که کشاورزان ژاپنی آن را به شکل یک سلاح مرگبار درآوردند تا با آن به نبرد سامورایی‌ها بپردازند. اما در حقیقت کشاورزان اوکیناوایی نانچاکو را با تغییر در نوعی لگام اسب در سدهٔ هفدهم ابداع کردند. در آن زمان دایمیو ایالت ساتسوما که اوکیناوا را به نیز تصرف کرده بود، نگهداری سلاح برای کشاورزان را ممنوع کرده بود، به همین دلیل کشاورزان به سراغ سلاح‌های جایگزین دیگری رفتند. ظاهر نانچاکو طوری بود که مأموران حکومت آن را با نوعی اسباب بازی یا یک تکه چوب بی‌خطر اشتباه می‌گرفتند. در حالی‌که این تکه چوب معمولی در واقع سلاح دفاعی مؤثری بود.

 

با این حال نانچاکو در گذشته سلاح محبوبی نبود. این حقیقت را می‌توان از این نکته دریافت که در هیچ‌یک از ده‌ها کاتای سنتی کاراته از این وسیله استفاده نمی‌شود. این موضوع احتمالاً به دلیل کارایی ناچیز این سلاح در مقابل سلاح‌های دورزن همچون شمشیر و چوب بوده‌است، البته شخصی که مهارت خوبی در استفاده از نانچاکو داشت به راحتی می‌توانست چندین شخص مجهز به خنجر یا بی‌سلاح را شکست دهد. همچنین مخفی نگهداشتن نانچاکو هم بسیار آسان بود، در نتیجه در اوکیناوا نانچاکو در درجهٔ اول به عنوان یک وسیلهٔ دفاع شخصی در مقابل دزدان و اوباش مورد استفاده بود.

روایتی باستانی است که درمورد تمامی سلاح ها در دفاع شخصی گفته می شود :
( طی ساعتها تمرین با نانچکو این سلاح جزئی از روح وبدن شما در خواهد آمد ) هنگامیکه شما با این نیت تمرین کنید .نانچکو عضوی از بدنی شما میشود. قدرت تخریب این سلاح بیش از ۳۰۰ کیلوگرم می باشد که به راحتی میتوانند جمجمه دشمن را منحدم کند. این سلاح ساده و بسیار ارزن به راحتی دردسترس همگان است می توان را به راحتی ساخت .

 

استفاده از این سلاح در هنر رزمی بطور کلی شامل۵ روش بسیار مهم میباشد:
- تکنیکهای دفاعی
- تکنیکهای هجومی
- تکنیکهای ترفندی
- تکنیکهای نمایشی
- تکنیکهای آکروباتیکی

نانچیکو انواع زیادی دارد – چوبی – پلاستیکی – فلزی – پارچه ای – ابری – و باتومی اندازه ناچیکو به نوع وشرایط استفاده از آن دارد ولی بهترین اندازه باید تمام یک فک آن آرنج شما تا مشت جمع کرده شما را پوشش بدهد.
سرعت مانور با نانچیکو بنا به تمرینات مستمر و منظم شما دارد . هر تکنیکی باید ساعتها تمرین شود تا بتواند به مهارت رسید.

 هر تکنیکی باید ساعتها تمرین شود تا بتواند به مهارت رسید. امروز هزاران نفر از این سلاح استفاده میکنند ومسابقات بسیاری نیز برگزار میکنند ولی کمتر کسی پیدا میشود که بتواند هنرواقعی نانچیکو را کاملا به نمایش بگذارد

 

 

اموزش خصوصی نانچیکو در اصفهان در 12 جلسه تضمینی

اصول هفتگانه مبارزه

برای ارائه بهترین  مبارز می بایست موارد ذیل را داشته باشید:

 

1- 

امادگی جسمانی

شما زمانی می توانید به مبارزه بپردازید که بدنی کاملا آماده داشته باشید و بدن آماده نمی شود مگر با تمرینات سخت و مداوم.

این تمرینات سخت و مداوم علاقه و پشتکار شما را می طلبد و می بایست همیشه و در همه حال کوشا و فعال باشید و تنبلی و سستی را از خود دور کنید.
 

2- تمرکز فکر

شما وقتی وارد رینگ مبارزه شدید باید تمام فکرتان را جمع کرده و فقط به مبارزه و حریف فکر کنید.

در ضمن وقتی وارد دینگ می شوید باید اراده قوی داشته باشید و همیشه به خود تلقین کنید که من حریف را شکست خواهم داد.

شما طوری در مبارزه عمل کنید که حریف از هیبت شما بترسد و دست و پایش را گم کند.دقت کنید منظور این نیست که حریف را کوچک بشمارید .

مقصود این است که قوی تر از او ظاهر شوید و تمام حواستان را جمع کنید چون شما در مقابل یک جسم بی جان قرار ندارید بلکه کسی که در مقابل شماست یک رزمیکار است.فکر می کند جسمی آماده دارد باهوش و ذکاوت خودش و امکان دارد از یک لحظه غفلت شما استفاده کرده و شما را نقش زمین کند.
 

3- سرعت عمل

شما باید یاد بگیرید که طوری قدرت و سرعت را با هم منسجم کنید که ضربات دست یا پای شما همانند چکشی بر سر و بدن حریفان فرود آید و سرعت نیز طوری باشد که حریفتان دست و پایش را گم کند و شما ضربه نهایی را به او بزنید.
 

4- رقص پا

با تغییر دادن مکان و موقعیت خود مجال ضربه زدن را از حریفان خود سلب کنید.

شما با رقص پای خو لحظه ای در سمت چپ حریف و لحظه ای در سمت راست او در لحظه ای دیگر به صورت دایره ای دور حریف بچرخید تا با این عمل حریف را گیج کرده و ضربه های سرنوشت ساز را بر او وارد نمائید.
 

5- کیاب

خارج کردن هوای بازدم به بیرون همراه صدا در موقع ضربه زدن را کیاب می گویند.

این کار برای شما سه مزیت مفید در پی دارد اول قدرت را بیشتر می کند دوم حواس حریف را پرت می کند و سوم ترس را در وجود حریف بوجود می آورید که همین باعث می شود تا شما موقعیت ضربه زدن به حریف را پیدا کنید.

6- ضربه زدن به مناطق حساس بدن

از زدن ضربه های بیهوده جدا پرهیز کنید چون نه تنها به حریف اصابت نمی کند بلکه باعث می شود تا شما زودتر از معمول خسته شوید. زیرکانه عمل کنید و هر ضربه ای که به طرف حریف پرت می کنید می بایست به هدفی اصابت کند که از قبل مد نظر بوده است. یعنی به جای زدن صد ضربه بی فایده یک ضربه حساب شده و مؤثر بزنید.
 

7- مبارزه با تمام قدرت

برای اینکه بتوانید حریفان خود را در ثانیه های اول شکست دهید باید با چنان قدرت و سرعتی مبارزه را آغاز کنید که انگار این حریف دشمن واقعی شماست.

نگذارید احساسات عاطفی به درونتان راه پیدا کند که در غیر این صورت شکست شما حتمی خواهد بود.

 در مبارزه به هیچ کسی رحم نکنید...

فراتر از کمر مشکی

شما سخت برای به دست آوردن کمربند سیاه کار کرده اید و حال که آن را دریافت نموده اید نمی دانید که واقعا بعد از آن وضعیت به چه قرار است و چگونه باید مهارت های خود را توسعه دهید؟
بسیاری از مردم هنوز هم نفهمیده اند که یادگیری هنر های رزمی امری کاملا شخصی است. مربی تنها شما را کمک می کند تا پیشرفت بهتری داشته باشید و این شما هستید که باید به دنبال سبک رزمی خود بروید و در مورد آن تحقیق و تمرین کنید.
در این مقاله چند نکته برای افرادی که می خواهند مهارت های خود را بعد از کمر سیاه توسعه دهند، گنجانده شده است.

 

1- قبول کنید که کمر سیاه تازه ابتدای کار است : کمر سیاه دقیقا مانند فارغ التحصیلی از دبیرستان است . شما با گرفتن کمر سیاه اثبات کرده اید که عناصر اصلی را آموخته اید و بعد از آن باید به فکر یادگیری استفاده از آن ها باشید.

2- بدانید که گرفتن کمر سیاه شما را مبارز خوبی نکرده است : اینکه کمربند مشکی گرفته اید به این معنی نیست که مبارز خوبی هستید. افراد زیادی هستند که با وجود این که کمر سیاه هم دارند هنوز نمی توانند یک مبارزه ی ساده را سازماندهی کنند.

3- به طور کامل تکنیک های یادگرفته شده را درک کنید : با دریافت کمرمشکی باید به درک بالاتری از عملکرد تکنیک ها و طرز به کارگیری آن ها در موقعیت های واقعی به کار بگیرید.

4-خودتان باشید : اجازه ندهید که سبک رزمی که یاد می گیرید روی شخصیتتان تاثیر بگذارد ! تکنیک ها مهم اند اما سعی نکنید ربات باشید و این تکنیک ها را پشت سرهم تکرار کنید. خودتان باشید و آن چه را یادگرفته اید به آرامی در تکنیک ها پیاده کنید. سعی کنید آرام و طبیعی باشید.

5- چگونه به کارگیری تکنیک ها را یاد بگیرید : (مهم ترین مرحله ی پیشرفت یک مبارز) تکنیک مانند یک ابزار است و یادگیری آن به معنای دانستن نام تکنیک ها و طرز اجرای آن ها نیست بلکه باید آن قدر مبارزه کنید که به طور کامل با آن ها سر وکله زده باشید و آن ها را لمس کنید.
تنها مبارزه هم کافی نیست! شما باید تک تک تکنیک ها را در مبارزات تست کنید تا بدانید که کدام تکنیک به درد چه موقعیتی می خورد ؟
پس فراموش نکنید دانستن تکنیک ها و اجرای چند باره ی آن ها کمک زیادی به شما نکرده است .

6- از یاد دادن یاد بگیرید : بهترین روش برای یاد گرفتن چیزی که از قبل یاد گرفته اید یاد دادن آن است ! بله درست شنیدید. شما برای یاد دادن تکنیک به فرد دیگری باید تمام جزئیات آن تکنیک را بلد باشید نه اینکه تنها بتوانید حالت ساده ی آن را اجرا کنید. پس برای یاد دادن آن، دوباره تکنیک را یاد گرفته اید .

7- از منابع دیگر یاد بگیرید :  در ابتدای کار اشکالی ندارد که یک منبع یادگیری داشته باشید اما برای این که بخواهید از سطح دیگر هنر جویان بالاتر بروید باید حتی به سمت دیگر سبک های رزمی بروید تا تمامی جنبه های مبارزه را بشناسید. شاید بعضی اوقات لازم باشد در همان سبک به سمت اساتید دیگر بروید چون تجربه های آن ها از هم متفاوت است.

8- تکنیک ها را به طور کامل اخذ کنید : هنگامی که چشم انداز وسیع تری از تکنیک ها می یابید، می توانید به راحتی آن ها را در مبارزات به کار بگیرید پس شما باید این تکنیک ها را به طور کامل درک کرده و در سبک خود وارد کنید .
 

چگونه هنر رزمی متناسب را انتخاب کنیم؟

قبل از تصمیم گیری برای انتخاب یک هنر رزمی و ادامه ی آن باید واقعا در این مورد تحقیق کنید تا در آخر از تصمیم اشتباه خود پشیمان نشوید .
این مقاله شامل نکات ارزنده ای است که می تواند شما در امر انتخاب سبک رزمی خود قبل از شروع کمک کند .

1- تنظیم بودجه : بعضی از هنرهای رزمی سرمایه گذاری خاصی برای خرید تجهیزات می طلبد، در حالی که هنری مانند کاراته تنها یک لباس سفید کتانی می خواهد. پس در انتخاب سبک هنر به فکر جیب خود باشید.

2- هدف نهایی خود را مشخص کنید : چهار هدفی که بیشتر دنبال می شوند عبارت اند از :
•    سلامتی و تناسب اندام  به عنوان اثرات جانبی ورزش های رزمی
•    تکنیک های رزمی به عنوان یک هدف اولیه و تناسب اندام به دنبال آن
•    ورزش های رزمی را به عنوان بخشی از میراث و فرهنگ چندین ساله ی یک ملت نگاه کردن و علاقه به ادامه ی آن
•    مدال آوری در رشته های رزمی و کسب افتخار

با انتخب هدف مناسب هنر رزمی متناسب را انتخاب کنید .

3- تصمیم برای انتخاب سبک های رزمی : شما ممکن به سبک های رزمی سخت مانند موی تای و بوکس غربی ، به سبک های نیمه سخت مانند تکواندوی کره یا سبک های نرم مانند ایکیدو و بعضی گرایش های کونگ فو و یا باز سبک های گیر و بند مانند جوجیتسو بروید . شما به دنبال آن هستید که مبارزات تن به تن درون رینگ داشته باشید یا به دنبال آداب و رسوم باستانی یک ملت بروید یا بتوانید در دعواهای خیابانی از خود دفاع کنید. متدهای آموزشی به طور بسیار چشم گیری از هم متفاوت اند و هر مدرسه ای روی جنبه ی خاصی تمرکز دارد .

4- محدودیت های بدنی خود را بشناسید : اگر شما فرد آکروباتیکی نیستید و یا از شما سن و سالی گذشته دیگر ووشو مناسب حال شما نیست اما تای چی می تواند بسیار عالی باشد. ورزش های مبارزه ای مانند کاراته و تکواندو ممکن است برای هیکل های کوچک زیاد مناسب نباشند. بعضی از هنر های لنگرگاهی مانند ایکیدو جودو و حوجیتسو یا بعضی از سبک های خاص چینی ممکن است برای وزن یا قد خاصی مناسب باشد.

5- به علایق فرهنگی خود توجه کنید : اگر شما علاقه ی خاصی به یک تمدن دارید و سعی در شناخت بیشتر آن دارید انتخاب هنر رزمی آن تمدن می تواند برای شما جذاب باشد. مثلا اگر علاقه ی خاصی به کشوری مانند ژاپن دارید، سبک هایی مانند جودو و جوحیتسو را فراموش نکنید.

6- کدام متد آموزشی برای شما مناسب است : دوست دارید سبک را به صورت کاملا عملی یاد بگیرید و هرچه سریعتر وارد مبارزات شوید یا خیر؟ البته توجه داشته باشید که نباید زیاد در ابتدا برای وارد شدن به مبارزات پافشاری کنید، هنر جو های آماتور کنترل زیادی روی حرکات خود ندارند در نتیجه می توانند در همان ابتدا صدمات جبران ناپذیری به هم وارد کنند.

7- هم رزمان و ارشد های خود را بشناسید : داشتن حس احترام و شناختن شخصیت هم باشگاهی های خود بسیار بر عملکرد و پیشرفت شما در باشگاه تاثیر دارد. شما زمان زیادی را همراه آن ها سپری می کنید و هنگامی که با آن ها صمیمی شوید، زمان باشگاه برای شما لذت بخش تر خواهد بود.

8- صلاحیت استادی را که می خواهید زیر نظر او کار کنید، بررسی کنید : در مورد درجه ها و مدارک او نگران نباشید، موارد اصلی که باید برای شما مهم باشد در زیر اشاره شده است :
•    مربی اش چه کسی بوده است ؟
•    چه مقدار از زمان با آن مربی بوده است ؟
•    چند سال فعالیت دارد ؟
•    ایا او دروه های مربیگری را گذرانده یا تنها مهارت مورد نظر را کسب کرده است ؟

 با در نظر گرفتن این پارامتر ها سبک رزمی مناسب را پیدا کرده و با ثابت قدمی آن را ادامه دهید .

نانچیکو چقدر نیرو وارد میکند؟

تمام تکنیک های نانچیکو بر پایه نرمی این اسلحه طراحی شده اند.زمانی که با نانچیکو ضربه می زنیم سه نیرو با هم جمع می شوند.

• نیروی تولید شده توسط گشتاور بازویی که حرکت را انجام می دهد.
• نیروی گشتاور بدن که با حرکت همگام است.
• نیروی گشتاور خود نانچیکو

جمع این سه نیرو افزایش قابل ملاحظه ای را در اینرسی کل نانچیکو خواهد داشت.
آزمایش هایی برای اندازه گیری قدرت نانچیکو، با نانچیکویی که وزن آن 180 گرم بوده است انجام شده اند سرعت انتهای آزاد نانچیکو به 88 متر بر ثانیه در هنگام فرود ضربه رسیده است این سرعت برابر است با 316 کیلومتر بر ساعت.نیازی به گفتن ندارد که در این سرعت کوچکترین نیرو می تواند تلفات بالایی را سبب شود.
با این اطلاعات، می توانیم انرژی جنبشی تولید شده با نانچیکو را در زمان انجام یک حرکت پایه ای اندازه بگیریم.

این فرمول انرژی جنبشی است که در دبیرستان خوانده اید.
E انرژی جنبشی تولید شده و M جرم جسم و v سرعت حرکت جسم است.
ما m را 0.09 کیلو گرم یا 90 گرم محاسبه می کنیم چون فقط یک بازوی نانچیکو آزاد است و با هدف برخورد می کند بنابراین باید وزن نانچیکو را نصف در نظر بگیریم.
اگر مقادیر ذکر شده را جایگزین کنیم انرژی جنبشی محاسبه شده را 348.48 ژول به دست می آید.
این انرژی جنبشی برابر است با انرژی آزاد شده از انفجار 0.5 گرم TNT  و همچنین برابر است با انرژی آزاد شده از شلیک گلوله کلت M1911

اما اگر انرژی نانچیکو برابر است با انرژی یک گلوله کلت، چرا هنگام ضربه نانچیکو از بدن عبور نمی کند؟
بر پایه پدیده های فیزیک این کاملا قابل توضیح است برای درک بهتر یک مثال می زنیم.با یک انگشت به بازویتان فشار وارد کنید مطمئنا انگشتتان وارد بازویتان نمی شود حال با همان فشار، بدون کم یا زیاد کردن فشار، سوزنی را به بازویتان فشار دهید.مطمئنا سوزن وارد بازویتان خواهد شد.در این آزمایش تنها چیزی که تغییر کرد سطحی بود که نیرو به آن اعمال شد.سطحی که نیروی یک سوزن به آن اعمال می شود 1000 بار کوچکتر از سطح یک انگشت است بر همین اسا است که گلوله برنده تر از نانچیکو عمل می کند زیرا گلوله سطح بسیار کوچکتری دارد و تیز تر است.
اگر چه نانچیکو نمی تواند بدن را ببرد اما چون نیروی بالایی وارد می کند بنابراین آسیب آن هم جدی است.به همین دلیل است که نانچیکو را یک سلاح به حساب می آورند نه یک اسباب بازی.

نکته مهم دیگر این است که تفاوت بین نیروی تولید شده توسط نانچیکو و نیروی انتقال یافته به هدف(نیروی موثر) در نقطه برخورد را درک کنیم.
نیروی تولید شده، در اثر حرکت نانچیکو تولید می شود هر چه این نیرو بیشتر باشد نانچیکو سریعتر حرکت می کند از نظر تئوری این نیرو در نقطه برخورد با هدف، کاملا به هدف منتقل می شود اما این نیرو برای اندازه گیری میزان آسیبی که وارد می کند کافی نیست.
نیروی موثر با دو فاکتور نمایش داده می شود نیرو و سطح تماس. مطمئنا مکانی که نیرو بر آن وارد می شود هم مهم است هرچه سطح تماس ضربه بیشتر باشد، آسیب کمتری را باعث می شود این نیرو همچنین بر مقاومت سطح هم بستگی دارد برای مثال اگر سطحی که به آن ضربه می زنیم نرم باشد مقداری از انرژی ضربه را جذب خواهد کرد.

اجازه دهید نیروی موثر نانچیکو و کلت را محاسبه کنیم.
گلوله کلت دارای سطح 25 میلیمتر مربع است بنابراین نیروی موثر عبارت است از 350/25=14 یعنی 14 ژول بر متر مربع نیرو وارد می کند.
برای نانچیکو سطحی که بازوی آزاد نانچیکو پس از برخورد انجام می دهد 1 سانتیمتر مربع است بنابراین نیروی موثر عبارت است از
350/100=3.5
بنابراین نیروی موثر کلت 4 برابر نیروی موثر نانچیکو است.
این محاسبات با این فرض انجام شده است که هدف یک سطح سخت است و هیچ انرژی ضربه را جذب نمی کند.می توانیم برای اینکه نیروی موثر را افزایش دهیم می توانیم هم شدیدتر ضربه را بزنیم و یا سطح تماس را کاهش دهیم.
به همین دلیل است که نانچیکوی ژاپنی را 8 ضلعی می سازند تا کمترین سطح تماس را در ضربه ها داشته باشد.

برای یارگیری این سلاح مرگبار و زیبا با من تماس بگیرید...

آیا نانچیکو می تواند باعث شکستن استخوان شود

استخوانها از تجمع فیبر ها تشکیل شده اند که در طول استخوانها به صورت موازی در کنار هم قرار گرفته اند.این نوع ساختار ترکیب نا همسانی را تشکیل می دهد.
با یک ضربه عمودی به این فیبر ها در سطح تماس 1 سانتیمتر مربع، استخوانها می توانند بدون شکستن تا 10000 ژول انرژی را تحمل کنند.
با ضربه ای با زاویه ای کمتر از 15 درجه و با همان سطح تماس 1 سانتیمتر مربع ، استخوان تنها می تواند 375 ژول را تحمل کند.
این محاسبات برای یک استخوان با سختی میانگین است.تعدادی از استخوانها دارای سختی بیشتر( استخوانهای آرنج زانو ،پاشنه)و تعدادی دارای سختی کمتری هستند همانند استخوانهای بند انگشتان.

  نانچیکو می تواند نیرویی با شدت 3.5 ژول بر میلیمتر مربع یا 350 ژول بر سانتیمتر مربع را وارد کند.با این اطلاعات، ضربه ای با شدت فوق و زاویه ی بیشتر از 15 درجه نمی تواند استخوان را بشکند.
با این حال در ضربات با شدت بیشتر از معمول و یا زاویه کمتر از 15 درجه ، نانچیکو می تواند باعث شکستن استخوان شود.
حرفه ای های نانچیکو، در جریان مبارزات دوست دارند تا دست ها را هدف قرار دهند. یک ضربه به بند انگشتان و مچ دست ، به راحتی می تواند باعث شکستن آن شود این ناحیه بسیار حساس هم هست و باعث درد شدیدی خواهد شد.
زدن ضربه به دست، برای خلع سلاح کردن کسی که مسلح است بسیار موثر است یا برای اینکه به سادگی او را در بقیه دعوا از کارکرد دست محروم کنید.

تاریخچه نانچاکو

تقریبا پذیرفته شده است که نانچاکو سلاحی از ناحیه اکیناوا است.اکیناوا بزرگترین جزیره از رشته ای از جزیره ها از جنوب ژاپن تا تایوان است.
در طول تاریخ اکیناوا، اکیناوا به صورت کلونی هایی تحت تاثیر و یا اشغال قدرت های منطقه بوده است در این میان هیچگاه هم از تلاش برای استقلال دست بردار نبوده است.
امروز اکیناوا بخشی از ژاپن است اما مردم آن ژاپنی نیستند و از نژاد ژاپنی نیستند.آنها زبان و فرهنگ مخصوص خود را دارند که اکیناوایی نامیده می شود.
تا امروز، نحوه ساخت نانچاکو در این جزیره به صورت یک راز باقی مانده است البته چند تئوری مطرح شده است که تلاش می کنند نحوه ساخت نانچاکو را توضیح دهند.
بسیاری بر این باورند که نانچاکو در اصل یک وسیله کشاورزی بوده است تعدادی دیگر می گویند که نانچاکو برای دهنه اسب استفاده می شده است و یا یک وسیله برای کندن پوست درخت بوده است.نظریه دیگری می گوید که نانچاکو وسیله ای برای تق تق کردن به وسیله نگهبانان در شب بوده است.
نظریه دیگری در مورد این سلاح سرد تاثیر هنر های رزمی چین در قرن 13 تا 14 را مطرح می کند در این مدت زمان، تعدادی بیشماری از چینیان از چین به اکیناوا مهاجرت کردند.اغلب این چینیان مهاجر، در شهر کومه مورا  اقامت گزیدند  و در آنجا با نوعی سلاح شبیه به نانچاکوی امروزی با نام شوانگ جی، به معنی چوب دو تکه یا باتون دو تکه تمرین می کردند.
این نظریه محتمل تر به نظر می رسد زیرا اکیناوایی ها شوانگ جی را نانچاکو تلفظ می کردند. در همین زمان اکیناوا بین سه قدرت تقسیم شد.هوکوزان،چونزان و نانزان.این حکومت ها در رقابت با هم حکومت می کردند.
در سال 1429، شاه شو هاشی سلسله شو را با متحد کردن این حکومت ها بنیانگذاری کرد.برای به کنترل درآوردن این جزیره، پادشاه دستور داد تا تمامی سلاح ها از میان مردم اکیناوا جمع آوری شود هرچند اکیناوا مکانی خشونت بار با درگیری های خونین داخلی،جنایت و راهزنی بود.
از آنجایی که طبق قانون صادر شده اکیناوایی ها قادر به حمل سلاح هایی همانند شمشیر و تیروکمان نبودند شروع به آموختن مبارزات تک به تک کردند این در نهایت منجر به پیدایش آنچه ما به عنوان کاراته می شناسیم شد.
آنها همچنین شروع به آموختن استفاده از وسایلی که اجازه حمل داشتند شدند تا از آنها در مبارزه استفاده کنند.این ابزارها امروز هم می توانید در رشته کوبودو بیابید.سلاح هایی همانند تونفا، سای،بو، تاما و البته نانچاکو.

این قانون تا 1879 پا برجا بود تا زمانی که در نهایت سلسله شو سقوط کرد و اکیناوا به صورت رسمی جزئی از ژاپن گردید.قانون اساسی جدید اجرا شد و کاراته و کوبودو به صورت عمومی تدریس می شدند.
در زمان دوره تایشو(1910 تا 1926)، نمایشهای بیشماری در جزیره اصلی ژاپن اجرا شد در نتیجه کاراته و کوبودو در میان مردم عادی بسیار محبوب شدند.
بعد از پایان جنگ جهانی دوم گردانهای ارتش آمریکا در نقاط بیشماری از ژاپن پایگاه ساختند.با گذشت زمان سربازان شروع به یادگیری کاراته و کوبودو کردند.بعد از بازگشت این سربازان به آمریکا،بسیاری مدرسه هنرهای رزمی خود را بنا نهادند در طول چند دهه، کاراته و کوبودو در سراسر جهان گسترش پیدا کردند.نانچاکو هم مسیر انها را دنبال کرد و راه خود را در محبوبیت عمومی پیدا کرد.

برای یادگیری هنر این سلاح باستانی با من تماس بگیرید و کاملا حرفه ای در مدتی تمامی فنون این سلاح را فرا خواهید گرفت

آموزش نانچیکو در اصفهان

آموزش نانچیکو تک و روش مبارزه با نانچیکو

آموزش حرکات نمایشی و پرتابی نانچیکو

آموزش نانچیکو دوبل  و روش مبارزه با نانچیکو دوبل

آموزش حرکات نمایشی ونانچیکو دوبل

به صورت کاملا خصوصی در کوتاه ترین زمان

اطلاع از شرایط در واتساپ