انواع سلاح در دفاع شخصی

سلاح نانچیکو

 

 

 

نانچیکو (Nunchaku) نانچاکو یا نانچیکو متشکل از دو تکه چوب سخت که توسط طناب یا زنجیر به هم متصل شده است شکل گرفته است . در گذشته وحال این سلاح جزوه ابزار کشاورزی بشمار می رفت. هرچوب نانچیکو را فک گویند و این فک از سه قسمت بالا، میانی وپایین تشکیل شده است . بطور عمده هر سلاح نانچیکو از سه قسمت اصلی و کاربردی تشکیل یافته شده است . که درشکل آمده اتصال بین دو فک یک قسمت را تشکیل می دهد. قسمت بالائی را سر فک گویند و در انتهای فک که همان محل برخورد فک با اجسام یا حریف می باشد را گویند. روایتی باستانی است که درمورد تمامی سلاحها درهنر های رزمی گفته می شود : ( طی ساعتها تمرین با نانچکو این سلاح جزئی از روح وبدن شما در خواهد آمد )هنگامی که شما با این نیت تمرین کنید .نانچکو عضوی از بدنی شما میشود. قدرت تخریب این سلاح بیش از 300کیلوگرم می باشد که به راحتی میتوانند جمجمه دشمن را منحدم کند. این سلاح ساده و بسیار ارزان به راحتی در دسترس همگان است می توان را به راحتی ساخت . استفاده از این سلاح در هنر رزمی بطور کلی شامل 5 روش بسیار مهم می باشد:
1. تکنیکهای دفاعی
2. تکنیکهای هجومی
3. تکنیکهای ترفندی
4. تکنیکهای نمایشی
5. تکنیکهای آکروباتکی رزمی
ساختار نانچیکو انواع زیادی دارد – چوبی – پلاستیکی - فلزی – پارچه ای – ابری - و باتومی اندازه ناچیکو به نوع وشرایط استفاده از آن دارد ولی بهترین اندازه باید تمام یک فک آن آرنج شما تا مشت جمع کرده شما را پوشش بدهد. سرعت مانور با نانچیکو بنا به تمرینات مستمر و منظم شما دارد . هر تکنیکی باید ساعتها تمرین شود تا بتواند به مهارت رسید. .

 

 

سلاح سانچیکو

 

 

سانچیکو سلاحی است که ساختاری شبیه به نانچیکو دارد با این تمایز که نانچیکو دارای 2 تکه میباشد و یک متصل کننده که اغلب زنجیر است ولی سانچیکو دارای 3 تکه و دو قسمت متصل کننده می باشد تاریخچه سانچیکو به زمانی دور بر میگردد ، گفته میشود که اولین بار استاد ساندا نانچیکو را با الهام گرفتن از نی یا بامبویی بلند که از دو قسمت شکسته بود به کار برد که در فیلم سی و ششمین مرحله شائولین که بر اساس زندگی این استاد ساخته شده نیز این مطلب نشان داده میشود . در زمان گذشته معمولا سانچیکو از همان چوبهای بامبو ساخته میشده که با استفاده از کنف و یا چرم اسب تکه های آن به هم متصل بوده است . اما اکنون از چوب مخصوص و یا آلومینیوم یا پلاستیک فشرده برای ساخت آن استفاده میشود که نوع آلومینیومی آن دارای وزن کمتری میباشد . هر قسمت از سه قسمت سانچیکو دارای طولهای مساوی می‌باشد که طول هر قسمت برابر 60 سانتی متر تا 70 سانتی متر است ، قطر هر قسمت از سانچیکو به صورتی است که براحتی در دست قرار می گیرد و کاملا دست به دور آن حلقه میشود و مشت بسته میشود قطر هر تکه از سه تکه سانچیکو حدودا 1.25 اینچ که معادل 3.2 سانتی متر است می باشد .
طول زنجیرهای متصل کننده هر قسمت از سانچیکو حدود 5 اینچ که معادل 12.7 سانتی متر است می باشد و در محل اتصال به صورت حلقه و پایه می باشد که پایه قابلیت چرخش دارد . طول زیاد این سلاح میتوانید فاکتوری مناسب برای مبارزه با شمشیر و سلاحهایی با طول زیاد مانند نیزه باشد . جالب است بدانید حرکات نمایشی آن شبیه به حرکت های چوب یا همان نیزه می باشد و حرکات نمایشی کاملا مشترکی نیز با آنها دارد . یکی از موارد جالب و کاربردی استفاده از سانچیکو استفاده در مبارزه هایی بوده که طرفین مبارزه بر روی اسب بوده اند که طول زیاد و قابلیت سانچیکو بسیار کار آمد بوده است . حتی در صورتی که طرف مبارزه در حال فرار بوده از سانچیکو برای زمین زدن اسب استفاده میکردند به این صورت که آن را طوری پرتاب میکردند که دور پای اسب حلقه میشد و اسب به زمین میخورد.

 

 

سلاح شوریکن

 

 

شوریکن جوتسو سلاحی کوچک ، مخرب و ویران کننده ، ساده ، ولی مرگبار : سلاحی منحصر به فرد یک نینجا واقعی شوریکن یا تیغ های پرنده ، و برنده عبارتی است که از دورة موروماچی (1623-1573) به کار برده شد . شوری کن اوچی به فراگیری شوریکن اصلی ، در زمان جنگهای داخلی ژاپن ، 1467-1591 مربوط می شود. مهارت در پرتاب شورایکن در میدان جنگ تکامل پیدا کرد و به همین جهت آن دوره ، دوره ی طلایی نینجا نامیده شد. یک ضربه ی کاری و دقیق باعث پارگی شاهرگ و در نتیجه، مرگ خواهد شد. نینجاها در میدان نبرد ، برعکس سامورایی ها، از قانون خاصی پیروی نمی کردند و به همین دلیل، آزادانه از هوش مهارت خود استفاده می کردند. شوریکن جوتسو آغشته به زهر، اسلحه ی مورد علاقه ی ایکوسا – سینوبوی بود که در مدتی کمتر از یک ثانیه – دشمن را از پا در می آورد. یک نینجای سنتی، راههای گوناگونی برای بدست آوردن زهرهای مهلک میدانست این منابع گیاهان سمی، احشا پر از سم یک نوع ماهی ژاپنی، ریشه ی زهرآلود گیاهان ، غدد زهر آگین مار ترشحات سمی از پوست دوزیستان ، زهرابه ی عقرب و بند پایان بودند . شوریکن لحظات قبل از هر عملیاتی ، به سم آغشته می شد تا از خطر مجروح شدن و مرگ نینجا بر اثر حمل این اسلحه جلوگیری شود . حتی یک خراش سطحی نیزه می توانست این سم را وارد خون کند یک نینجا می توانست با خرد کردن برگها و ریشه ی گیاهان گوناگون که در ژاپن می روییدند ، حریف خود را نیمه بیهوش یا خواب کنند . البته امروز نینجاها احتیاج به ساختن سم سنتی ندارند چرا که می توان به راحتی با علوم شیمی ویژه نینجوتسو سم دلخواه را ساخت . جاسازی شوریکن جوتسو کیفهای مخصوصی وجود دارد که حمل تعدادی از شوریکن را ساده کرده است. همچنین بر شمشیر پشت محافظ دسته دو عدد شوریکن نصب می شود . بر روی غلاف بوشورایکن جاسازی می شود.

 

 

سلاح سای

 

 

سلاح سای از سلاحهای کاربردی در بسیاری از ورزشهای رزمی می باشد . سای یک سلاح ژاپنی است که نام آن از نام یک منطقه بسیار قدیمی ژاپن برداشته شده است . در زمانهای قدیم سای سلاح نبوده ! از سای برای اندازه گیری میزان نرمی و عمق نفوذ آب در شالیزار و برای کاشت و امور کشاورزی استفاده می شده است شکل و ساختار تنه و بدنه اصلی سای همانند یک باتوم نوک تیز است ، این قسمت تنه اصلی سلاح سای را تشکیل می دهد و این تنه همان شاخه اصلی سلاح سای است ، سای را به تناسبهای گوناکونی می سازند مثلا در بعضی مدلها اختلاف طولی در شاخه وسط با شاخه های دو طرف کم و در بعضی مدلها زیاد است و در ساختار کلی این سلاح به دو طراحی و شکل اصلی محدود میشود . طول تنه اصلی این سلاح از 30 الی 70 سانت دیده شده است که اگر با توجه به اصول کاربرد آن دقت شود که طول استاندارد آن باید بین 30 تا 45 باشد چرا که باید حداکثر کمی از طول ساعد بلندتر باشد .
سلاح سای لزوما نباید دارای نوک تیز باشد زیرا این سلاح در اکثر موارد در حالت تدافعی استفاده میشود از موارد کاربرد سای میشود به دفاع در مقابل شمشیر های بلند ( کاتانا) اشاره کرد که در صورتی که مهارت در استفاده از سای داشته باشید به راحتی با سای می توانید شمشیر مهاجم را بشکنید . چندین روش گوناگون برای در دست گرفتن سای وجود دارد که هر کدام در موقعیت خاص استفاده میشود و مهمتر از دانستن این که سای را به چه حالاتی میتوانید در دست بگیرید این است که بتوانید در هنگام مبارزه و استفاده از این سلاح به سرعت و به خوبی این حالات و روش در دست گرفتن خود را تغییر دهید تا هماهنگ با شیوه مبارزه مهاجم بتوانید به خوبی از خود دفاع کنید.

 

 

سلاح تونفا

 

تاریخچه تونفا برای اولین بار به کشور چین و اندونزی بر می گردد ، سلاح تونفا تقلیدی نزدیک از سلاح قدیمی به نام Mae sawk می باشد که خود بیانگر این است که سرچشمه این سلاح از خود کشور مالزی بوده است . کابرد اصلی تونفا زمانی پیدا شد کهدر زمان فرمانروایی اوکیناوا شوو برای تثبیت حکومت در جنگ داخلی این کشور و به دلیل محدودیت هایی که برای استفاده از سلاح گرم بود استفاده از این سلاح سرد رونق گرفت و بعد از آن نیز در نیروهای نظامی دنیا جای باتوم معمولی که شبیه به چماق بود را گرفت . تونفا سلاح سردی است که در صورت مسلط بودن به استفاده صحیح و کاربردی از آن هم در دفاع و هم در حمله بسیار کار آمد است . عده ای بر این باورند که سلاح تونفا از سلاح کاما نیز کپی برداری شده ، که البته سایت ورزشهای رزمی این ایده را قبول ندارد .
 

 

 

شمشیر کاتانا

 

 

کاتانا نام یک نوع شمشیر ژاپنی است که از قرن ۱۳ میلادی مورد استفاده سامورایی‌های ژاپن بوده‌است. لغت «کتانا» در زبان ژاپنی باستان به معنی «شمشیر» است. از ویژگیهای بارز کتانا شکل زیبای آن و استحکام خارق العاده‌اش است. در طول تاریخ شکل آن تغیرات مختصری یافته ولی اصول پایه آن همچنان بدون تغیر مانده‌است.از جمله ویژگی‌های کتانا می‌توان به شکل منحنی تیغه آن اشاره کرد. همچنین یک طرف شمشیر (لبه داخلی آن) بسیار تیز است و اصولا قسمت عقب سطح شمشیر از قسمت تیز و برنده آن کلفت‌تر است. اگر زمانیکه در حالت طبیعی ایستاده اید به دست خود (از بالای بازو تا انتهای دست) نگاه کنید می بینید که دست شما قوسی طبیعی و به شکل همان قوس شمشیر ژاپنی دارد. "ته" در زبان ژاپنی به معنای "دست" است و ته کاتانا شاید معنی "دست با قوس کاتانا شکل" را داشته باشد.
برای اینکه به میزان اهمیت ته کاتانا  پی ببرید آزمایش ساده ای وجود دارد. این آزمایش هرچه تمرین بیشتری داشته باشید تاثیر جالب تری خواهد داشت. روبروی شخص دیگری با فاصله یک دست باز بایستید. دست خود را به سمت او دراز کنید، بطوریکه کف دست شما به سمت بالا باشد. حال پشت دست خود را برروی شانه او قرار دهید. در این حالت سعی کنید دست شما در حالت "ته کاتانا" باشد، یعنی قوس طبیعی را داشته باشد. آرام و متمرکز باشید. از شخص مقابل بخواهید سعی کند با کف دو دستش برروی دست شما در قسمت آرنج به سمت پایین فشار بیاورد و سعی کند دست شما را خم کند. اصلا سعی نکنید با او مقابله کنید، بگذارید جریان انرژی خودش مقاومت لازم را ایجاد کند. فقط تمرکز داشته باشید و به چرخش انرژی در بدن فکر کنید و خروج آن از دستهایتان را حس کنید. خواهید دید که شخص مقابل برای خم کردن دستتان باید از نیروی زیادی استفاده کند، که در موارد بسیاری قادر به اینکار نخواهد بود. با توجه به اینکه دست شما برروی شانه شخص مقابل قرار دارد، هر چه فشار بیشتری رروی دست شما وارد کند این نیرو از طریق دست شما به شانه وی منتقل خواهد شد. هر چه شما تمرین بیشتری داشته باشید و کنترل بیشتری بر این جریان انرژی داشته باشید، تاثیر مفهوم "ته کاتانا" بیشتر آشکار خواهد شد. این تمرین به قابلیتهای فیزیکی شما ارتباط زیادی ندارد.

 

آموزش خصوصی در این سلاح ها .. تماس بگیرید