✳️«دفاع شخصى به چند مرحله متوالى، با تأثیرات متفاوت دسته بندى مى‌شود. در هر مرحله، مهارت‌ها، شیوه‌ها و مجموعه گسترده‌اى از دانش و آگاهى‌هاى دفاعى، رفتارى و واکنش‌هاى مناسب، وجود دارد. یادگیرى، دستیابى و رسیدن به هر یک از آنان در حقیقت مرحله‌اى بر تجربه عملى مى‌افزاید و درصد ایمنى فرد را در برابر خشونت، بالا خواهد برد» (برگرفته از سلسله مقالات دفاع شخصى نوشته مایکل پیس)
✴️دفاع کردن را به طورکلى به چهار بخش مى توان تقسیم کرد: اول: اعتماد به زنگ خطر درونى، دوم: اتکا به مهارت کلامى، ترفند، خدعه و نیرنگ، سوم: سنجیدن شرایط موجود و پیدا کردن راهى برای خروج با کمترین احتمال خطر، چهارم: اجبار به درگیرى و استفاده از امکانات موجود برای دفاع از خود.
✅اول: اعتماد به زنگ خطر درونى
✴️آیا دلتان مى‌خواهد از آنجا رد شوید؟ جواب مثبت دادن به سوال بالا بستگى به حس درونى، میزان تحمل ترس و اعتماد به نفس دارد. شاید عبور از منطقه‌اى، خیابانى یا کوچه‌اى نیاز به جرأت یا شهامت داشته باشد. این حس شماست که مى‌تواند بنا به عادات رفتارى و روانى شما را هدایت کند. با احساس خود رودرواسى نداشته باشید. براى مشکوک شدن، دنبال دلایل منطقى نباشید، در حوادث و وقایع جنایتکارانه، دلیل‌هاى حساب شده به چشم نمى‌آیند، آنها تنها بعد از وقوع آشکار مى‌شوند.
✅دوم: اتکا به مهارت کلامى (ترفند، خدعه و نیرنگ – پولتیک یا سیاست)
✴️آیا واقعاً باید همین حرف را بزنید؟ یا از طریق دیگرى نیز مى‌توانید آن را حل و فصل کنید؟ شاید با گفتگو، حقه‌هاى گفتارى، کلک‌هاى رفتارى و یا بحث دوستانه، بتوانید خود را از مخمصه نجات دهید; بتوانید وقت خریده تا شخصى برسد، زمان را عقب انداخته تا شرایط عوض شود یا حالت روحى مهاجم تغییر کند و… به طورکلى، چه قدر توانایى سیاسى بازى کردن و به کاربردن کلک و پولوتیک و نیرنگ را دارید؟
✅سوم: پیدا کردن راهى برای خروج با کمترین خطر (استراتژیک)
✴️شرایطى پیش مى‌آید که براى دفاع از خود یا خانواده، چاره‌اى جز درگیرى مستقیم نیست. با همه توان هوشى باید جهت به دست گرفتن اوضاع بکوشید. حتى در صورت لزوم وارد درگیرى فیزیکى شوید.
✅چهارم: اجبار به درگیرى و زد و خورد (تاکتیک)
✴️عملیاتى، یعنى این‌که چه کار بکنید (در عمل) چه‌طور حمله یا دفاع کنید و در درگیرى رودررو، از چه فنون و مهارت‌هایى استفاده نمایید. همین جا، این نکته خیلى مهم را، دوباره یادآورى مى‌کنم که دفاع شخصى فقط زد و خورد نیست، بر طبق چهار اصل گفته شده تنها موارد سوم و چهارم ما را به دایرهى درگیرى رودررو سوق مىدهد.
✴️مشکل اساسى بیشتر سبک‌هاى رزمى، مربی‌های هنرهای رزمی و باشگاه‌هاى آموزش دفاع شخصى این است که آنها صرفاً آموزش‌هاى خود را، معطوف درگیرى و برخوردهاى رودررو مى‌نمایند. در صورتى که با دانستن و آموختن شیوه‌هاى بند ۱ و ۲ به سادگى مى‌توان، بسیارى از وضعیت‌هاى منجر به خشونت و درگیرى فیزیکى را خنثى کرد.
شاید این سؤال براى‌تان پیش بیاید که چرا اینقدر تأکید مى‌نم که هنر دفاع شخصى، صرفاً استفاده از فنون و تکنیک‌هاى فیزیکى رزمی نیست. بدانید که اگر در شرایط یک رویارویى خشونت‌بار قرار گرفتید، به معنى آن است که اصول دفاع شخصى و مهارت‌هاى فردى آن را، به طور درست، یاد نگرفته و به کار نبسته‌اید، (توجه کنید; منظور من حمله‌اى ناگهانى در تاریکى شب از سوى اراذل نیست) حتى در مقابل سارقى مسلح، بازهم روش‌هاى اول و دوم دفاع شخصى، بسیار کارآمد و سودمند هستند.
✴️ورود به مرحله درگیرى فیزیکى، به معناى این است، که اگر ببازید دچار مشکل و دردسر مى‌شوید. اگر چتربازی با یک چتر نجات از هواپیما بیرون بپرد، شانس باز نشدن چتر و سقوط او، بیشتر از موقعى است که با دو چتر نجات میپرد(به همین دلیل همه چتربازان دو چتر نجات دارند).
کسى که هر چهار مرحله دفاع شخصى را به خوبى بداند، مى‌تواند سررشته اوضاع و انسجام شرایط نامطلوب را به دست بگیرد و همه چیز را به نفع مطلوب خود تغییر دهد. هیچ چترباز حرف‌هاى نمىتواند با چترى پاره از هواپیما بیرون بپرد.
✴️بسیارى از وقایع و رویدادهاى روزمره، حاصل بى‌تجربگى و کمى مهارت افراد و یا قربانیان در برخورد با آنها است.
