تقریبا پذیرفته شده است که نانچاکو سلاحی از ناحیه اکیناوا است.اکیناوا بزرگترین جزیره از رشته ای از جزیره ها از جنوب ژاپن تا تایوان است.
در طول تاریخ اکیناوا، اکیناوا به صورت کلونی هایی تحت تاثیر و یا اشغال قدرت های منطقه بوده است در این میان هیچگاه هم از تلاش برای استقلال دست بردار نبوده است.
امروز اکیناوا بخشی از ژاپن است اما مردم آن ژاپنی نیستند و از نژاد ژاپنی نیستند.آنها زبان و فرهنگ مخصوص خود را دارند که اکیناوایی نامیده می شود.
تا امروز، نحوه ساخت نانچاکو در این جزیره به صورت یک راز باقی مانده است البته چند تئوری مطرح شده است که تلاش می کنند نحوه ساخت نانچاکو را توضیح دهند.
بسیاری بر این باورند که نانچاکو در اصل یک وسیله کشاورزی بوده است تعدادی دیگر می گویند که نانچاکو برای دهنه اسب استفاده می شده است و یا یک وسیله برای کندن پوست درخت بوده است.نظریه دیگری می گوید که نانچاکو وسیله ای برای تق تق کردن به وسیله نگهبانان در شب بوده است.
نظریه دیگری در مورد این سلاح سرد تاثیر هنر های رزمی چین در قرن 13 تا 14 را مطرح می کند در این مدت زمان، تعدادی بیشماری از چینیان از چین به اکیناوا مهاجرت کردند.اغلب این چینیان مهاجر، در شهر کومه مورا اقامت گزیدند و در آنجا با نوعی سلاح شبیه به نانچاکوی امروزی با نام شوانگ جی، به معنی چوب دو تکه یا باتون دو تکه تمرین می کردند.
این نظریه محتمل تر به نظر می رسد زیرا اکیناوایی ها شوانگ جی را نانچاکو تلفظ می کردند. در همین زمان اکیناوا بین سه قدرت تقسیم شد.هوکوزان،چونزان و نانزان.این حکومت ها در رقابت با هم حکومت می کردند.
در سال 1429، شاه شو هاشی سلسله شو را با متحد کردن این حکومت ها بنیانگذاری کرد.برای به کنترل درآوردن این جزیره، پادشاه دستور داد تا تمامی سلاح ها از میان مردم اکیناوا جمع آوری شود هرچند اکیناوا مکانی خشونت بار با درگیری های خونین داخلی،جنایت و راهزنی بود.
از آنجایی که طبق قانون صادر شده اکیناوایی ها قادر به حمل سلاح هایی همانند شمشیر و تیروکمان نبودند شروع به آموختن مبارزات تک به تک کردند این در نهایت منجر به پیدایش آنچه ما به عنوان کاراته می شناسیم شد.
آنها همچنین شروع به آموختن استفاده از وسایلی که اجازه حمل داشتند شدند تا از آنها در مبارزه استفاده کنند.این ابزارها امروز هم می توانید در رشته کوبودو بیابید.سلاح هایی همانند تونفا، سای،بو، تاما و البته نانچاکو.
این قانون تا 1879 پا برجا بود تا زمانی که در نهایت سلسله شو سقوط کرد و اکیناوا به صورت رسمی جزئی از ژاپن گردید.قانون اساسی جدید اجرا شد و کاراته و کوبودو به صورت عمومی تدریس می شدند.
در زمان دوره تایشو(1910 تا 1926)، نمایشهای بیشماری در جزیره اصلی ژاپن اجرا شد در نتیجه کاراته و کوبودو در میان مردم عادی بسیار محبوب شدند.
بعد از پایان جنگ جهانی دوم گردانهای ارتش آمریکا در نقاط بیشماری از ژاپن پایگاه ساختند.با گذشت زمان سربازان شروع به یادگیری کاراته و کوبودو کردند.بعد از بازگشت این سربازان به آمریکا،بسیاری مدرسه هنرهای رزمی خود را بنا نهادند در طول چند دهه، کاراته و کوبودو در سراسر جهان گسترش پیدا کردند.نانچاکو هم مسیر انها را دنبال کرد و راه خود را در محبوبیت عمومی پیدا کرد.
برای یادگیری هنر این سلاح باستانی با من تماس بگیرید و کاملا حرفه ای در مدتی تمامی فنون این سلاح را فرا خواهید گرفت
