تاریخچه و کاربرد تونفا

تونفا یکی از سلاح های کلاسیک مربوط به " کشاورزان ضعیف" در ژاپن بود که به مرور زمان بسیار رایج شد. تونفا  در دوره "شوگان ها" که یک سیستم سرکوب فئودالی بودند و در حدود سال 1100 میلادی به سرکار آمدند و به مدت 700 سال حکومت کردند. اشراف زادگان ژاپنی استفاده از سلاح  و حمل آن را برای مردم عادی ممنوع کردند (بیش از 95 درصد مردم ژاپن از قشر ضعیف و عادی بودند). این قانون به آن ها اجازه می داد که گاه و بی گاه از قدرت خود سوء استفاده کنند. بعضی از کشاورزان ضعیف برای محافظت خود در برابر متجاوزان مجبور شدند که خود را مسلح کنند. به همین دلیل آنها مجبور شدند که از تونفا استفاده کنند.

 
تونفا یک مثال کامل از ابتکار و خلاقیت است. هر چند که تونفا در ظاهر یک سلاح بسیار ابتدایی و ساده است اما اگر بر آن تسلط داشته باشید می توانید به اشکال مختلفی از آن در هنرهای رزمی استفاده کنید. تونفا به طور سنتی از چوب بلوط قرمز ساخته شده است. تونفا برای هر دو دست است و می توان با یک یا هر دو دست خود از آن استفاده کنید. همچنین این سلاح در ابتدا فقط برای دفاع از خود ساخته شد.

تونفا در اصل در جزیره کوچک اوکیناوا در جنوب ژاپن ساخته شد، به دلیل اینکه تونفا کوچک بود و می توانستند آن را در زیر لباس هایشان قایم کنند به سلاحی مناسب برای کشاورزان اوکیناوایی تبدیل شد.

 

 بسیاری از رشته های مختلف هنرهای رزمی به استفاده از تونفا روی آوردند. امروزه در بیشتر باشگاه های ورزشی تکنیک و نحوه کار با آن به  رزمی کاران آموزش داده می شود. در ورزش هایی مانند کاراته، جودو وKobudo   این تکنیک ها آموزش داده می شوند. همچنین در رشته کاتا در کنار آموزش های خود، به منظور افزایش مهارت دانش آموزان از تونفا استفاده می شود.

 

سلاح های مبارزه ژاپنی متنوع و متعدد هستند و سابقه ای طولانی و جالب دارند. اندازه و اشکال آنها در طول زمان تغییر کرده اند و سلاح هایی که امروزه مشاهده می کنید ممکن است اندازه و شکل آنها نسبت به قبل تغییر کرده باشد.

 

 

                                      

 

کاربرد تونفا
تونفا به طور سنتی به صورت جفت در اختیار رزمی کار قرار میگیرد و در هر دست او یک عدد تونفا قرار می گیرد. شیوه گرفتن تونفا به این صورت است که دسته های کوچک تر در دست قرار می گیرد و بازوی بلند آن بر روی ساعد دست قرار می گیرد(مانند شکل بالا). این نوع گرفتن به شما این امکان را می دهد که از آن به عنوان یک سپر یا زره استفاده کنید و همچنین آرنج، ساعد و مشت شما را تقویت می کند. از بازوی بلند آن می توانید به عنوان میله ای قدرتمند استفاده کنید. علاوه بر دفاع برای حمله هم می توان از بازوی بلند آن استفاده کرد و نهایت استفاده را از آن برد.

 

تونفا در مبارزات نزدیک کاربرد دارد و برای استفاده از آن باید به حریف خود نزدیک شوید. در برخی از طرح های غیر سنتی غربی برای ساخت یک تونفای سبک تراز آلومینیوم به جای چوب استفاده می کنند تا قابلیت مانور بیشتری به رزمیکار بدهد. یکپارچه سازی محوری یا تشدید دسته تا حد زیادی سرعت چرخش و قدرت آن را بهبود می بخشد. یکی دیگر از کاربردهای امروزه تونفا استفاده از آن به عنوان باتوم توسط پلیس می باشد.

نگرش مثبت برای کسب کمربند مشکی

آموزش هنرهای رزمی می تواند بسیار چالش انگیز باشد. این یک فرآیند طولانی می باشد که نه تنها شامل یادگیری روش های مبارزه می باشد بلکه به یادگیری زبان بدن، تنفس، و حرکت  نیز کمک می کند که شامل دو فرآیند فیزیکی و روانی می باشد. انجام تمرینات زیاد و سنگین، قدرت بدنی، استقامت و انعطاف پذیری لازم برای رسیدن به کمربند سیاه را به شما می دهد. در بسیاری از رزمی کاران، فرآیند های روانی نیز به چالش کشیده می شوند. هر کسی می تواند به کمربند مشکی دست یابد، البته به شرطی که روشی درست و منظم را برای یادگیری انتخاب کند.

 

اکثر مردم تا زمانی که با یک چالش بزرگ دست و پنجه نرم نکنند به محدودیت های خود توجه نمی کنند. حتی چالش های مهمی مانند رسیدن به کمربند سیاه اگر چشم انداز و دید خوبی به آن نداشته باشیم کاری فوق العاده دشوار می باشد. به نظر شما کدام سخت تر است: یادگیری ضربات مشت، ضربات پا و گلاویز شدن به طور متمرکز یا تمرین راه رفتن برای کسی که بر اثر یک تصادف فلج شده است؟

داشتن افکار مثبت به ما کمک می کند که بتوانیم بر بیشتر موانع غلبه کنیم، در حالی که افکار منفی مانع رسیدن شما به هدفتان می شود. در این جا چند نمونه را برای شما مثال می آوریم:

 

به علت یک بیماری نادر مادرزادی، "کایل مینارد" با نقص عضو متولد شد. اندام های او از آزنج و زانو به پایین قطع شده بودند. با وجود نداشتن دست و پا، او نگذاشت که این وضعیت در رسیدن به هدفی که در زندگی دارد تداخل ایجاد کند. او آموخت که چطوری غذا بخورد، چگونه بنویسد و چگونه تایپ کند. در نوزده سالگی در مدرسه توانست رتبه اول کشتی را کسب کند. بعد از آن یک رکورد جهانی جدید در وزنه برداری ثبت کرد. آقای مینارد نمونه ای از کسانی است که محدودیت های فیزیکی او نتوانستند که در رسیدن به هدفش مانعی ایجاد کنند.
 

 

"آرمسترانگ "، دوچرخه سوار افسانه ای در سال 1996 دچار بیماری سرطان بیضه شد. مانند بسیاری از بیماران سرطانی، برای درمان آن به عمل جراحی و شیمی درمانی رویی آورد. با این حال او نه تنها در مسابقات توردو فرانس در سال 1999 به پیروزی رسید بلکه در 7 مسابقه پیاپی دیگر نیز به مقام قهرمانی رسید.
 

 

"سوزان بوچر" یکی از معروفترین ورزشکاران آلاسکا بود. او در مسابقاتی که تا آن زمان فقط مردها انجام می دادند شرکت کرد و توانست موفق به کسب طولانی ترین مسافت با سورتمه در جهان شود. او توانست بر مشکلاتی از جمله: شرایط خسته کننده، دمای پایین، طوفان های برف ، یخچال های یخی و حیات وحش خطرناک آن غلبه کند و مسافت بین انکوریج تا آلاسکا را که 1730 کیلومتر بود را بدون مشکل بپیماید. او با توجه به بیماری هایی که داشت توانست در طول عمر خود به 17 مقام قهرمانی دست پیدا کند و به دلیل مبارزه با بیماری خود نشان شجاعت دریافت کرد.
 

در طول پیاده روی معمول در سال 2003، "آرون رالستون" ناگهان پایش لیز خورد و به ته دره ای سقوط کرد و دستش بین یک تخته سنگ بزرگ گیر کرد. پس از شش روز گیر افتادن در بین سنگ ها، او برای نجات خود مجبور شد که با استفاده از چاقوی نه چندان تیزی که داشت بازوی خود را قطع کند و پس از 10 کیلومتر پیاده روی توانست خود را به یک منطقه مسکونی برساند. این داستان فوق العاده ای از بقا نشان می دهد که یک فرد با انگیزه، برای رسیدن به هدف خود هر کاری انجام می دهد.
 

تعیین اهداف برای کسب کمربند سیاه
کسب کمربند سیاه با توجه به این چالش ها بسیار ناچیز است. با این حال کار آسانی نیست. برای موفق شدن نیاز به یک نگرش مثبت که در آن موفقیت خود را تجسم کنید دارید. شما باید هدف خود را برای ورود به دنیای هنرهای رزمی بدانید و بتوانید اهداف کوتاه مدت و بلند مدتی برای خود تعیین کنید و برای رسیدن به آن ها برنامه خاصی داشته باشید.

برای شروع راه، ایده خوبی است که لیستی از دست آوردهایی که توانسته اید کسب کنید تهیه کنید. این دست آورد ها می توانند شامل: موفقیت های ورزشی یا علمی، موفقیت های شخصی و یا حرفه ای و یا هر چیزی باشد که شما برای رسیدن به آن تلاش کرده اید. آگاهی از اینکه شما قبلا توانسته اید بر چالش های دیگری در زندگی تان غلبه کنید می تواند برای شما دلگرم کننده باشد که می توانید در هنرهای رزمی هم به موفقیت دست یابید.

همچنین مهم است که متوجه باشید که کسب کمربند مشکی، یک مرحله مهم و به یاد ماندنی در زندگی رزمی و ورزشی شما می باشد. همچنین به یاد داشته باشید که کسب کمربند مشکی نقطه پایانی برای رشته رزمی شما نمی باشد و یادگیری شما تا زمانی که خودتان بخواهید از باشگاه خارج شوید ادامه دارد.

انواع سلاح در دفاع شخصی

سلاح نانچیکو

 

 

 

نانچیکو (Nunchaku) نانچاکو یا نانچیکو متشکل از دو تکه چوب سخت که توسط طناب یا زنجیر به هم متصل شده است شکل گرفته است . در گذشته وحال این سلاح جزوه ابزار کشاورزی بشمار می رفت. هرچوب نانچیکو را فک گویند و این فک از سه قسمت بالا، میانی وپایین تشکیل شده است . بطور عمده هر سلاح نانچیکو از سه قسمت اصلی و کاربردی تشکیل یافته شده است . که درشکل آمده اتصال بین دو فک یک قسمت را تشکیل می دهد. قسمت بالائی را سر فک گویند و در انتهای فک که همان محل برخورد فک با اجسام یا حریف می باشد را گویند. روایتی باستانی است که درمورد تمامی سلاحها درهنر های رزمی گفته می شود : ( طی ساعتها تمرین با نانچکو این سلاح جزئی از روح وبدن شما در خواهد آمد )هنگامی که شما با این نیت تمرین کنید .نانچکو عضوی از بدنی شما میشود. قدرت تخریب این سلاح بیش از 300کیلوگرم می باشد که به راحتی میتوانند جمجمه دشمن را منحدم کند. این سلاح ساده و بسیار ارزان به راحتی در دسترس همگان است می توان را به راحتی ساخت . استفاده از این سلاح در هنر رزمی بطور کلی شامل 5 روش بسیار مهم می باشد:
1. تکنیکهای دفاعی
2. تکنیکهای هجومی
3. تکنیکهای ترفندی
4. تکنیکهای نمایشی
5. تکنیکهای آکروباتکی رزمی
ساختار نانچیکو انواع زیادی دارد – چوبی – پلاستیکی - فلزی – پارچه ای – ابری - و باتومی اندازه ناچیکو به نوع وشرایط استفاده از آن دارد ولی بهترین اندازه باید تمام یک فک آن آرنج شما تا مشت جمع کرده شما را پوشش بدهد. سرعت مانور با نانچیکو بنا به تمرینات مستمر و منظم شما دارد . هر تکنیکی باید ساعتها تمرین شود تا بتواند به مهارت رسید. .

 

 

سلاح سانچیکو

 

 

سانچیکو سلاحی است که ساختاری شبیه به نانچیکو دارد با این تمایز که نانچیکو دارای 2 تکه میباشد و یک متصل کننده که اغلب زنجیر است ولی سانچیکو دارای 3 تکه و دو قسمت متصل کننده می باشد تاریخچه سانچیکو به زمانی دور بر میگردد ، گفته میشود که اولین بار استاد ساندا نانچیکو را با الهام گرفتن از نی یا بامبویی بلند که از دو قسمت شکسته بود به کار برد که در فیلم سی و ششمین مرحله شائولین که بر اساس زندگی این استاد ساخته شده نیز این مطلب نشان داده میشود . در زمان گذشته معمولا سانچیکو از همان چوبهای بامبو ساخته میشده که با استفاده از کنف و یا چرم اسب تکه های آن به هم متصل بوده است . اما اکنون از چوب مخصوص و یا آلومینیوم یا پلاستیک فشرده برای ساخت آن استفاده میشود که نوع آلومینیومی آن دارای وزن کمتری میباشد . هر قسمت از سه قسمت سانچیکو دارای طولهای مساوی می‌باشد که طول هر قسمت برابر 60 سانتی متر تا 70 سانتی متر است ، قطر هر قسمت از سانچیکو به صورتی است که براحتی در دست قرار می گیرد و کاملا دست به دور آن حلقه میشود و مشت بسته میشود قطر هر تکه از سه تکه سانچیکو حدودا 1.25 اینچ که معادل 3.2 سانتی متر است می باشد .
طول زنجیرهای متصل کننده هر قسمت از سانچیکو حدود 5 اینچ که معادل 12.7 سانتی متر است می باشد و در محل اتصال به صورت حلقه و پایه می باشد که پایه قابلیت چرخش دارد . طول زیاد این سلاح میتوانید فاکتوری مناسب برای مبارزه با شمشیر و سلاحهایی با طول زیاد مانند نیزه باشد . جالب است بدانید حرکات نمایشی آن شبیه به حرکت های چوب یا همان نیزه می باشد و حرکات نمایشی کاملا مشترکی نیز با آنها دارد . یکی از موارد جالب و کاربردی استفاده از سانچیکو استفاده در مبارزه هایی بوده که طرفین مبارزه بر روی اسب بوده اند که طول زیاد و قابلیت سانچیکو بسیار کار آمد بوده است . حتی در صورتی که طرف مبارزه در حال فرار بوده از سانچیکو برای زمین زدن اسب استفاده میکردند به این صورت که آن را طوری پرتاب میکردند که دور پای اسب حلقه میشد و اسب به زمین میخورد.

 

 

سلاح شوریکن

 

 

شوریکن جوتسو سلاحی کوچک ، مخرب و ویران کننده ، ساده ، ولی مرگبار : سلاحی منحصر به فرد یک نینجا واقعی شوریکن یا تیغ های پرنده ، و برنده عبارتی است که از دورة موروماچی (1623-1573) به کار برده شد . شوری کن اوچی به فراگیری شوریکن اصلی ، در زمان جنگهای داخلی ژاپن ، 1467-1591 مربوط می شود. مهارت در پرتاب شورایکن در میدان جنگ تکامل پیدا کرد و به همین جهت آن دوره ، دوره ی طلایی نینجا نامیده شد. یک ضربه ی کاری و دقیق باعث پارگی شاهرگ و در نتیجه، مرگ خواهد شد. نینجاها در میدان نبرد ، برعکس سامورایی ها، از قانون خاصی پیروی نمی کردند و به همین دلیل، آزادانه از هوش مهارت خود استفاده می کردند. شوریکن جوتسو آغشته به زهر، اسلحه ی مورد علاقه ی ایکوسا – سینوبوی بود که در مدتی کمتر از یک ثانیه – دشمن را از پا در می آورد. یک نینجای سنتی، راههای گوناگونی برای بدست آوردن زهرهای مهلک میدانست این منابع گیاهان سمی، احشا پر از سم یک نوع ماهی ژاپنی، ریشه ی زهرآلود گیاهان ، غدد زهر آگین مار ترشحات سمی از پوست دوزیستان ، زهرابه ی عقرب و بند پایان بودند . شوریکن لحظات قبل از هر عملیاتی ، به سم آغشته می شد تا از خطر مجروح شدن و مرگ نینجا بر اثر حمل این اسلحه جلوگیری شود . حتی یک خراش سطحی نیزه می توانست این سم را وارد خون کند یک نینجا می توانست با خرد کردن برگها و ریشه ی گیاهان گوناگون که در ژاپن می روییدند ، حریف خود را نیمه بیهوش یا خواب کنند . البته امروز نینجاها احتیاج به ساختن سم سنتی ندارند چرا که می توان به راحتی با علوم شیمی ویژه نینجوتسو سم دلخواه را ساخت . جاسازی شوریکن جوتسو کیفهای مخصوصی وجود دارد که حمل تعدادی از شوریکن را ساده کرده است. همچنین بر شمشیر پشت محافظ دسته دو عدد شوریکن نصب می شود . بر روی غلاف بوشورایکن جاسازی می شود.

 

 

سلاح سای

 

 

سلاح سای از سلاحهای کاربردی در بسیاری از ورزشهای رزمی می باشد . سای یک سلاح ژاپنی است که نام آن از نام یک منطقه بسیار قدیمی ژاپن برداشته شده است . در زمانهای قدیم سای سلاح نبوده ! از سای برای اندازه گیری میزان نرمی و عمق نفوذ آب در شالیزار و برای کاشت و امور کشاورزی استفاده می شده است شکل و ساختار تنه و بدنه اصلی سای همانند یک باتوم نوک تیز است ، این قسمت تنه اصلی سلاح سای را تشکیل می دهد و این تنه همان شاخه اصلی سلاح سای است ، سای را به تناسبهای گوناکونی می سازند مثلا در بعضی مدلها اختلاف طولی در شاخه وسط با شاخه های دو طرف کم و در بعضی مدلها زیاد است و در ساختار کلی این سلاح به دو طراحی و شکل اصلی محدود میشود . طول تنه اصلی این سلاح از 30 الی 70 سانت دیده شده است که اگر با توجه به اصول کاربرد آن دقت شود که طول استاندارد آن باید بین 30 تا 45 باشد چرا که باید حداکثر کمی از طول ساعد بلندتر باشد .
سلاح سای لزوما نباید دارای نوک تیز باشد زیرا این سلاح در اکثر موارد در حالت تدافعی استفاده میشود از موارد کاربرد سای میشود به دفاع در مقابل شمشیر های بلند ( کاتانا) اشاره کرد که در صورتی که مهارت در استفاده از سای داشته باشید به راحتی با سای می توانید شمشیر مهاجم را بشکنید . چندین روش گوناگون برای در دست گرفتن سای وجود دارد که هر کدام در موقعیت خاص استفاده میشود و مهمتر از دانستن این که سای را به چه حالاتی میتوانید در دست بگیرید این است که بتوانید در هنگام مبارزه و استفاده از این سلاح به سرعت و به خوبی این حالات و روش در دست گرفتن خود را تغییر دهید تا هماهنگ با شیوه مبارزه مهاجم بتوانید به خوبی از خود دفاع کنید.

 

 

سلاح تونفا

 

تاریخچه تونفا برای اولین بار به کشور چین و اندونزی بر می گردد ، سلاح تونفا تقلیدی نزدیک از سلاح قدیمی به نام Mae sawk می باشد که خود بیانگر این است که سرچشمه این سلاح از خود کشور مالزی بوده است . کابرد اصلی تونفا زمانی پیدا شد کهدر زمان فرمانروایی اوکیناوا شوو برای تثبیت حکومت در جنگ داخلی این کشور و به دلیل محدودیت هایی که برای استفاده از سلاح گرم بود استفاده از این سلاح سرد رونق گرفت و بعد از آن نیز در نیروهای نظامی دنیا جای باتوم معمولی که شبیه به چماق بود را گرفت . تونفا سلاح سردی است که در صورت مسلط بودن به استفاده صحیح و کاربردی از آن هم در دفاع و هم در حمله بسیار کار آمد است . عده ای بر این باورند که سلاح تونفا از سلاح کاما نیز کپی برداری شده ، که البته سایت ورزشهای رزمی این ایده را قبول ندارد .
 

 

 

شمشیر کاتانا

 

 

کاتانا نام یک نوع شمشیر ژاپنی است که از قرن ۱۳ میلادی مورد استفاده سامورایی‌های ژاپن بوده‌است. لغت «کتانا» در زبان ژاپنی باستان به معنی «شمشیر» است. از ویژگیهای بارز کتانا شکل زیبای آن و استحکام خارق العاده‌اش است. در طول تاریخ شکل آن تغیرات مختصری یافته ولی اصول پایه آن همچنان بدون تغیر مانده‌است.از جمله ویژگی‌های کتانا می‌توان به شکل منحنی تیغه آن اشاره کرد. همچنین یک طرف شمشیر (لبه داخلی آن) بسیار تیز است و اصولا قسمت عقب سطح شمشیر از قسمت تیز و برنده آن کلفت‌تر است. اگر زمانیکه در حالت طبیعی ایستاده اید به دست خود (از بالای بازو تا انتهای دست) نگاه کنید می بینید که دست شما قوسی طبیعی و به شکل همان قوس شمشیر ژاپنی دارد. "ته" در زبان ژاپنی به معنای "دست" است و ته کاتانا شاید معنی "دست با قوس کاتانا شکل" را داشته باشد.
برای اینکه به میزان اهمیت ته کاتانا  پی ببرید آزمایش ساده ای وجود دارد. این آزمایش هرچه تمرین بیشتری داشته باشید تاثیر جالب تری خواهد داشت. روبروی شخص دیگری با فاصله یک دست باز بایستید. دست خود را به سمت او دراز کنید، بطوریکه کف دست شما به سمت بالا باشد. حال پشت دست خود را برروی شانه او قرار دهید. در این حالت سعی کنید دست شما در حالت "ته کاتانا" باشد، یعنی قوس طبیعی را داشته باشد. آرام و متمرکز باشید. از شخص مقابل بخواهید سعی کند با کف دو دستش برروی دست شما در قسمت آرنج به سمت پایین فشار بیاورد و سعی کند دست شما را خم کند. اصلا سعی نکنید با او مقابله کنید، بگذارید جریان انرژی خودش مقاومت لازم را ایجاد کند. فقط تمرکز داشته باشید و به چرخش انرژی در بدن فکر کنید و خروج آن از دستهایتان را حس کنید. خواهید دید که شخص مقابل برای خم کردن دستتان باید از نیروی زیادی استفاده کند، که در موارد بسیاری قادر به اینکار نخواهد بود. با توجه به اینکه دست شما برروی شانه شخص مقابل قرار دارد، هر چه فشار بیشتری رروی دست شما وارد کند این نیرو از طریق دست شما به شانه وی منتقل خواهد شد. هر چه شما تمرین بیشتری داشته باشید و کنترل بیشتری بر این جریان انرژی داشته باشید، تاثیر مفهوم "ته کاتانا" بیشتر آشکار خواهد شد. این تمرین به قابلیتهای فیزیکی شما ارتباط زیادی ندارد.

 

آموزش خصوصی در این سلاح ها .. تماس بگیرید

آموزش تونفا در اصفهان

آموزش فنون دورانی تونفا

آموزش فنون پرتابی

آموزش کاتاهای تونفا

آموزش تونفای دوبل

آموزش تونفا در برابر سلاح های مختلف

آموزش انواع قفل مفاصل با تونفا

آموزش تاکتیکهای دستگیری

اگر میخواهید در این سلاح حرفه ای شوید با من تماس بگیرید

آموزش خصوصی تونفا در اصفهان

 تونفا برای کسانی که با سلاح آموزش می بینند (کوبودو)، می تواند به طور خلاقانه ای به کار رود و خیلی سریع نتیجه بدهد، اما به دست آوردن مهارت کار کردن با این سلاح مدت زمان زیادی وقت می برد.

 

تمرین با تونفا به بهبود بسیاری موارد کمک می کند، از جمله:

• افزایش سرعت عمل و اعتماد به نفس
• بالا بردن 
• امادگی جسمانی بدن
• بهبود زمان بندی و فاصله مورد نیاز برای مبارزه
• تقویت تکنیک های مبارزه مهارت دفاع کردن و حالت ایستادن هنگام مبارزه.
• افزایش هماهنگی تان برای دفاع از تمام زوایا و با هر دو دست.
• ایجاد صمیمیت و رابطه دوستانه با هم باشگاهی تان.

آموزش صفر تا صد سلاح تونفا در 10 جلسه تضمینی

تونفا چیست؟

دربارهٔ اینکه تونفا در کجا و چگونه به وجود آمده‌است تردید وجود دارد اما عقیده کلی بر این است که در چین و اندونزی به وجود آمده و به جزیره اوکیناوا را یافته‌است. چینی‌ها معتقدند که تونفا از عصایی که برای کمک به راه رفتن زیر بغل خود می‌گذاشته‌اند به وجود آمده‌است. اما در افسانه‌های محلی اوکیناوا آمده‌است که در دوران شاه شوشین که از پادشاهان ریوکیو بود برای تبثیت وضعیت کشور پس از جنگ‌های داخلی گذشته، تمرین هنرهای رزمی ممنوع شد. همین ممنوعیت باعث گرایش به به وجود آمدن جنگ‌افزارهای نامتعارف از وسایل کشاورزی برای دفاع شخصی شد. در همین راستا گفته می‌شود که تونفا، از دسته‌ای چوبی که در آسیاب‌های دستی کوچک برای آرد کردن غلات از آن استفاده می‌شده به وجود آمده‌است.

در دهه ۱۹۶۰ با افزایش گرایش به شناخت هنرهای رزمی در جهان، سازمان‌های اجرایی قانون در جهان به برتری‌های تاکتیکی تونفا بر باتون پی بردند. از آن زمان به بعد، استفاده از تونفا در نیروهای پلیس سرتاسر جهان گسترش یافت که مدل‌هایی از آن همچون خانواده TR-24 و خانواده PR-24 نیز در میان این سازمان‌ها شناخته‌شده هستند. این مسئله باعث تعجب خواهد شد که بدانیم نیروهای شهربانی ژاپن در دوره‌های بسیار دور از این جنگ‌افزار برای حفظ امنیت شهرها استفاده می‌کرده‌اند. از تونفا حتی برای دفاع در برابر شمشیر سامورایی کاتانا نیز می‌توان بهره برد.

 

از مزیت‌های تونفا که باعث شده نیروهای پلیس جهان آن را بر باتون ساده ترجیح دهند می‌توان موارد زیر را برشمرد

• تعداد بسیار بیشتری تکنیک دفاعی و چرخشی نسبت به باتون ساده دارد.
• وجود دسته در تونفا باعث نگهداری محکم جنگ‌افزار شده و نمی‌توان آن را به سادگی باتون ساده از چنگ صاحب آن ربود.
• وجود دسته باعث می‌شود که در اثر ضربه از دست جدا نشود.
• می‌توان با آن ضربه‌های محکمتری نسبت به باتون ساده وارد کرد.
• به خاطر ساختار طراحی آن، بیشتر از آن که یک جنگ‌افزار تهاجمی باشد یک جنگ‌افزار دفاعی است و همین مسئله باعث می‌شود که به جای استفاده غیرکنترل‌شده از آن همچون یک چماق، به صورت هدفدار و کنترل‌شده آن را به کار برد. همچنین حالت دفاعی آن تصویری بهتر از باتون در ذهن جامعه ایجاد می‌کند.

البته در برابر این مزایا، معایبی نیز به همراه دارد، از جمله اینکه:

• افسران پلیس برای فهم کامل مزایای آن به آموزش بیشتری نسبت به باتون ساده نیاز دارند.
• دسته آن وزنش را نسبت به باتون ساده افزایش می‌دهد.
• هنگام استفاده از تونفا به صورت باتون، کارایی آن از باتون ساده کمتر می‌شود.

تونفا می‌تواند از دسته کوچک عمودی آن یا از دسته روی بدنه گرفته شود. در هنگام گرفتن دسته کوچک آن، خود چوب از دست و بازو محافظت کرده و برآمدگی انتهای دسته کوچک نیز از انگشتان دست محافظت می‌کند. با گرفتن انتهای آن می‌توان از آن برای ضربه با دسته کوچک یا استفاده از دسته کوچک به مانند قلاب برای بیرون کشیدن سلاح حریف از دستش استفاده کرد. در هنگام حمله می‌توان چوب را حول محور دسته کوچک چرخاند و به هدف ضربه زد. شخص با این چرخاندن می‌تواند فضای زیادی را پوشش دهد. همچنین شخص چه دسته را گرفته باشد و چه دسته روی چوب، می‌تواند با برآمدگی انتهای دسته کوچک نیز ضربه بزند. با نوک چوب تونفا نیز می‌توان به حریف زد. با گرفتن انتها و ابتدای چوب می‌توان به عنوان دفاع ضربه‌گیر یا تکنیک‌های قفل یا شکستن استفاده کرد. معمولاً از تونفا به صورت جفتی (در هر دست یکی) استفاده می‌کنند. برخلاف باتون پلیس که تنها از یکی می‌شود استفاده می‌کرد. از آنجاییکه تونفا را در حالت‌های مختلفی می‌توان در دست گرفت، یکی از مباحث آموزشی آن تغییر سریع نحوه بدست گرفتن آن است. این تکنیک‌ها نیازمند چابکی فراوان دست هستند.

همچون بیشتر سلاح‌های مکتب رزمی اوکیناوا بیشتر تکنیک‌ها و حالات ایستادن تونفا از کاراته آمده و در کاراته وجود دارد. آموزش تونفا در سبک‌هایی از کاراته که سلاح نیز در آن‌ها آموزش داده می‌شود وجود دارد همچون گوجوریو و شوری ریو

آموزش کامل این سلاح در ۱۰ جلسه خصوصی سطح حرفه ای

برای تمام عموم