آموزش دفاع شخصی در اصفهان

سیستم دفاع شخصی کاربردی

سیستم دفاع شخصی کاربردی

آموزش دفاع شخصی در اصفهان

آموزش تخصصی پیشرفته ترین سیستم دفاع شخصی
آموزش دوره دفاع شخصی چاقو
آموزش مبارزات آزاد و مبارزه با چاقو
آموزش حرفا ای بدنسازی رزمی و آمادگی برای مسابقات
آموزش تمامی سلاح های سرد رزمی و دفاع انها در یک موقعیت تهاجمی
آموزش سلاح های سرد نظامی تونفا و باتوم
آموزش سیستم کالی کمبت
آموزش کامل چاقوی کارامبیت
آموزش کامل تکنیکهای قفل مفاصل در هر موقعیتی
آموزش از صفر تا حرفه ای و قهرمانی و مربیگری
ارائه احکام معتبر فدراسیونی
توسط مربی و داور رسمی دفاع شخصی و سلاح های سرد
با من حرفه ای شوید....
09044068017

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «آموزش سامورایی» ثبت شده است

تعالی در شمشیر بازی نیازمند آن است که یک تلاش آگاهانه برای یادگیری و اجرای تکنیک صحیح با سلاح های سامورایی صورت بگیرد.در حالی که زندگی مطابق با فضائل bushido است. با گذشت زمان و تجربه و با فرض سطح خاصی از توانایی های فیزیکی و پشتکار در عمل، با سلاح سامورایی با تسلط بر نفس می توان به دوره خاصی سفر کرد.


 

رمز ذهن و سلاح


کلید تسلط بر نفس آمیختن بدن و سلاح سامورایی مانند شمشیر است. درنتیجه باعث ایجاد روحیه درونی خوبی می شود. کد سامورایی ناشی از درک درستی از این نیاز برای کنترل ذهن و بدن است .بدون چنین دخالت کلی به سختی می توان به فضائل bushido پایبند بود.

 
اقدام مسئولانه در تمرین سلاح های سامورایی


همانطور که تمرینات سامورایی راهی پر مخاطره برای تسلط بر نفس هستند ممکن است به عنوان قاضی عمل کنند. با این حال، موقعیت اجتماعی خود مسئولیت هایی را به ما در کدهای سامورایی تحمیل می کند.
آنها مجبور شده اند برای عواقب ناشی از اعمال خود به فراتر از حال حاضر نگاه کنند و در نتایج احتمالی استفاده از سلاح های سامورایی تامل کنند. یکی از دلایل که آنها مورد احترام قرار گرفتند این است که حساسیت هایی را در استفاده از سلاح های سامورایی نشان دادند و نه تنها به فضائل bushido بلکه به احکام اخلاقی نیز پایبند بودند. این افراد آگاهانه از سلاح های سامورایی تیز و برنده خود در موقعیت های اجتماعی استفاده میکردند.


از آنجا که جنگ ، زمین آزمایش و اثبات آنها بود آنها به سرعت یاد گرفتند که چگونه از سلاح های خود به بهترین نحو استفاده کنند. در مواجه با تعارضات، آنها با استفاده از دانشی که در طول زندگی خود کسب کرده بودند از خود محافظت می کردند. آنها به این عقیده بودند که میدان نبرد عرصه نهایی، برای تست فطرت و شکیبایی است.

 
دو نوع سلاح سامورایی مورد استفاده جنگجویان سامورایی


در جنگ ، سامورایی ها استادان کشتار بودند. آنها به آرامی شروع به درک تعادل ظریف میان مرگ و زندگی می کردند. آنهایی که قرار بود بمیرند می خواستند به انجام این کار با حرمت و تواضع و بدون فکر به آسایش و راحتی خود جان خود را فدا کنند. همه این جنگجویان مسائل bushido را رعایت میکردند. آنها مایل بودند که از سلاح های سامورایی خود برای مبارزات مسالمت آمیز و نه کشتار استفاده کنند بدون اینکه خود یا دیگری را در معرض خطر قرار دهند.


هر بار که یک سامورایی شمشیر خویش را از نیام بر می کشد به نوعی آنرا به کار می گیرد، اما او خوب می داند که یک شمشیر هراسناک است و خوش ندارد تیغه اش بی جهت به نمایش در آید از این رو سامورایی هرگز تهدید نمی کند . یک سامورایی همیشه مراقب حرکات شمشیر خویش است و از یاد نمی برد که شمشیرش هم همیشه مراقب حرکات اوست. یک سامورایـی همواره محتـاط است.

دوئل ها،در کنار هنرهای رزمی ژاپنی ،یک موضوع جالب را در دوران فئودالی به وجود آورده بودند. هنرمندان ورزشهای نمایشی  در مبارزه های رسمی، و برای دلایل گوناگون با یکدیگر به رقابت می پرداختند. یک توریست پرتغالی در اوایل1600 میلادی وارد ژاپن شد  ودر مورد شیوه به کارگیری از شمشیر در سنجش فرد مقابل (حتی با سلاح های واقعی )،مشاهدات خود را به رشته تحریر در آورد.


 گاهی اوقات یک رزمی کار می توانست به دنبال دوئل در برابر هر فردی باشد،زیرا به واسطه این کار به شهرت زیادی می رسید .پیروزی در مقابل یک حریف مشهور می توانست شاگردان زیادی را برای فرد پیروز (و ثروت فراوان)به ارمغان بیاورد.
همچنین او می توانست نظر لردهای ثروتمند را برای استخدام جلب نماید. کسانی که به عنوان مربیان رسمی این لردها انتخاب می شدند، حقوق و موقعیت بالایی را به دست می آوردند.


شوگونت توانست دیدگاههای رسمی را در مورد دوئل کردن جهت دهی و یکپارچه سازد.
در این دوران،افراد عالی رتبه همین خواسته را دنبال می کردند .اگر سامورائی ها از انرژی خودشان در مبارزات استفاده می کردند، و در عوض کمتر در فعالیت های کم ارزش حضور می یافتند. مثل سرنگونی حکومت توکا گاواکه در آن شوگانها به دنبال حذف دوئل کردن بودند،زیرا این عمل را نوعی وحشی گری قلمداد می کردند.رهبران آن ها به دنبال کشوری آرام  بودند.همچنین در فرایند این دوئل ها هیچ گونه پیوستگی خاصی ملاحظه نمی شد.گاهی اوقات دوئل ها با یک پلاکارد رسمی در یک محل عمومی آغاز می گردید ،و گاهی اوقات آنها برای رقبای خصوصی انجام می گرفت.یکی از ترسناک ترین آنها اینگونه بود که فردی به طرف مرکز اموزش می رفت و مبارز می طلبید.اگر در این مبارزه مربی پیروز می شد ،اتفاق خاصی نمی افتاد ،اما اگر شکست می خورد ،او را اخراج و حقوق او را نمی دادند.

 

و اما در دیگر کشورها


دوئل کردن: یک تاریخچه طولانی در غرب دارد ،البته تفاوتهای زیادی بین نوع دوئل های انها با دوئل های دوران فئودالی ژاپن وجود دارد. در حالی که حس انتقام در غرب افراد را به سوی دوئل می کشاند، اما این نوع دوئل کمتر در ژاپن دیده می شد.مشهور بودن در غرب خیلی جدی بود،اما این مفهوم را در ژاپن نداشت. این به همان دلیل است که وقتی مربیان هنرهای نمایشی ژاپنی وارد غرب شدند،به شاگردان خودشان دوری از حمله و ضربه زدن به دیگران را می آموختند. انتقام گیری جایی در دوئل های قدیمی ژاپن نداشت. اگر کسی دچار اشتباه می شد و به شما آسیبی می رساند، شما او را می یافتید و سپس او را به قتل می رساندید. انتقام در این صورت نوعی عدالت بود و برای فرد مرتکب شونده هیچ بی آبرویی به همراه نداشت. تفاوت دیگر در قوانین است ژاپنی اصلا قوانینی را برای دوئل نداشتند در غرب از قرن 16تا19،تمامی دوئل ها عادلانه انجام می شد (ویرجینیا).

شرکت کنندگان برای سلاح توافق می کردند.و دوئل های رسمی قرون وسطی (اروپا)صورت می گرفت. ترتیب دهندگان دوئل ها نیز به دنبال بررسی سلاح ها بودند. در ژاپن،چنین چیزی قابل تصور نبود.کسانی که دوئل می کردند،می توانستند حتی از سلاح های واقعی استفاده نمایند. در کنار این موضوع،حتی فرد می توانست ان سلاح را بر روی دست بگیرد وبه همگان نشان دهد.یک شرکت کننده می توانست یک شمشیر چوبی داشته باشد و رقیب او یک میله آهنی در دست داشته باشد.حتی اگر موافقتی در این موضوع وجود داشت،هیچ تضمینی برای عدم آسیب رساندن وجود نداشت. نیروی حداکثری در استفاده از سلاح و داشتن سلاح های برتر کاری اخلاقی تلقی می شد .اگر یک مبارز با چوبی کوچک حضور یابد و شخصی با یک زنجیر بزرگ به مبارزه با او بیاید ،این یک مبارزه نا عادلانه خواهد بود.این تمایز بین دوئل ها در غرب و ژاپن ،بیشتر ریشه در تفاوت در ذهنیتی و فرهنگ دو طرف داشت.
 در غرب،ما به دنبال کارهای ناعادلانه هستیم ،پس به همین دلایل است که در مسابقات جودو یا کاراته تکنیک های خشنی استفاده نمی شوند.این اصلاحات برای ایمن تر شدن و عادلانه تر کردن این ورزشها است ،که بعدها ژاپنی ها از ان ها استفاده کردند.به نظر این روند غیر پیوسته بوده است،اما مفهوم عدالت غربی بر هنرهای ژاپن تحمیل شده و باعث رشد و تکامل در آن ها گردیده است.پس یک فرد 200پوندی نمی تواند با شخص سبک وزن مبارزه جودو داشته باشد .پس ما به تفکر در مورد دوئل های مرتبط با زمان فئودالی ژاپن و بررسی تفاوت های بین آنها و مبارزات امروزی و انعکاس معنی آنها نیاز داریم.